به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از حوزه هنری، مجموعه كتاب های روزهای انقلاب كه برای نگارش آن ها از نویسندگان مطرح كشور و البته بعضا نویسندگان گمنام ساكن شهرستان ها استفاده شده است، در قالبی روایی و داستانی و همچنین مستند، مخاطبان نوجوان را با وقایع منجر به انقلاب اسلامی آشنا می كنند.
از خوانش دو كتاب منتشر شده از این مجموعه به نام های «اولین مشت» به نویسندگی میرشمس الدین فلاح و «در كوی نیكنامی» نوشته فاطمه فروغی نیز این گونه بر می آید كه دفتر ادبیات كودك و نوجوان حوزه هنری تاكید ویژه ای بر توجه به بعد مستند بودن داستان ها داشته است و در همین دو اثر نیز به وضوح می توان استفاده گاه و بی گاه راوی از اسناد و مدارك موجود و منابع مكتوب را مشاهده كرد و حتی در فرازهایی از داستان، نویسنده، منابع مرتبط با موضوع كتاب را به خواننده نوجوان معرفی و به نوعی او را تشویق به مطالعه این منابع می كند.
كتاب «اولین مشت» روایتی مستند و داستانی از تصویب و لغو قانون انجمن های ایالتی و ولایتی است. نویسنده در این اثر با سوژه قرار دادن نوجوانی كه قصد دارد تئاتری با همین موضوع را در مدرسه به روی صحنه ببرد، به كنكاش و واكاوی در رابطه با چند و چون این واقعه و ناگفته هایش می پردازد.
در اثر «در كوی نیكنامی» نیز فاطمه فروغی تلاش دختر نوجوانی برای تهیه و ارائه كنفرانس با موضوع ورود حضرت امام (ره) به كشور در 12 بهمن 57 را روایت می كند.
در این روایت ها، مولفان به خوبی توانسته اند از ابزارهای داستانی برای پیشبرد اهدافشان استفاده كنند و در جای جای داستان، بی این كه مخاطب نوجوان، دچار سردرگمی و خستگی شود و اطلاعات فراوان تاریخی او را دلزده كند، اسناد مرتبط را بازگو كنند.
نوع روایت داستان و استفاده از زبان طنزآمیز هم از دیگر ویژگی های این اثر است كه باعث شده تا سنگینی و تلخی برخی مطالب تاریخی از ذهن مخاطب نوجوان زدوده شود و تنها شیرینی مطالعه داستانی جذاب در او بماند.
باری باید به این نكته هم اشاره كرد كه نویسندگان این آثار از داستانك ها بهره لازم را نبرده اند و روایت تك خطی اثر از هیجاناتی كه مخاطبان این گونه آثار به ویژه نوجوانان به دنبال آن هستند، می كاهد. پرداختن به برخی حواشی نیز به نظر نمی آید باعث ایجاد خطوط داستانی مجزا شده باشد و حتی در برخی موارد بی مورد می نماید. به طور مثال، بحث و جدل یك زن و شوهر، هر چند به طعنه و با شوخی های كلامی باشد، اما برای مخاطب نوجوان، محلی از اعراب ندارد و موضوعی نیست كه نظر او را جلب كند.
همچنین در بخش هایی از این داستان ها، گویا نویسندگان به دلیل حجم بالای اطلاعات و منابع، توجهی به مخاطبان نوجوان خود نداشته اند و تنها به انتقال اطلاعات و آن هم بدون هیچ ویرایش و بازنویسی پرداخته اند و باعث شده اند تا بخش هایی از این دو اثر، دچار دشواری كلام و سخت فهمی شوند.
با این همه، باید چنین حركت هایی را قدر نهاد و امیدوار بود تا این گونه آثار، منجر به تولید آثار متعدد هنری برای كودكان و نوجوانان با موضوع انقلاب شود و نسل های آینده را با این رویداد تاریخی و انسان ساز در كشورمان آشنا كند.
آثاری از این دست می تواند برای نوجوانان كشور فرصت مناسبی باشد تا به سراغ این گونه آثار بروند و در فضای داستانی و همچنین تصویرسازی های زیبای سعید خالقی كه رنگی دیگر به این آثار داده است، به جست و جوی گذشته و تاریخ معاصر كشورشان بنشینند.
پایان پیام/
نظر شما