خبرگزاری شبستان: مراسم عزاداری امام حسین(ع) در دهه اول محرم، در همه جای ایران با برپایی تکیه‌ها و راه انداختن هیأت‌های سینه‌زنی و زنجیرزنی وآیین های دیگری ازاین دست همراه است؛ اما آن‌چه در تاسوعای لاهیجان اتفاق می‌افتد درنوع خود بی‌مانند است.
چند روز قبل از فرا رسیدن تاسوعا، عده‌ای از کسبه قدیمی شهر که اغلب آنها خواروبارفروشند سفارش تولید شمع های رشته ای را به شماری از زنان خانه دار لاهیجانی می دهند که از سالهای دور به این حرفه سنتی مشغولند .
مغازه داران این شمع‌ها را که با آغشته شدن رشته های پنبه ای به موم ساخته می شوند، در بسته‌های 40تایی و در کنار بسته‌های 40 دانه‌ای خرما، بر طبق‌ها می‌چینند و به زائرانی که می‌خواهند در مراسم "چهل منبر" شرکت کنند می‌فروشند. و البته بعضی‌ها به‌جای خرما، سکه همراه خود می برند.
مراسم چهل منبربعد ازاقامه اذان مغرب در کوچه‌های قدیمی و پیچ در پیچ شهر با حضور مردان وزنان که اغلب آنها جوانانی هستند که ازقبل وسایل برگزاری مراسم را تهیه کرده‌اند، آغاز می‌شود.
ساکنان کوچه‌ها، به‌ویژه آنان که عصرهای پنج‌شنبه در خانه‌هایشان روضه برپا می‌کردند، منبرهای کوچک مخصوص روضه را جلوی در خانه می گذارند و روی آن مجمری از آتش و دو ظرف خالی و یک ظرف برنج خام قرار می دهند.
مردم با نذر و ذکر صلوات، شمعی را در سینی آتش می‌اندازند و بعد خرما یا سکه‌ای را داخل یکی از ظرف می اندازندو در عوض چند دانه برنج برمی‌دارند و داخل کیسه همراهشان می‌ریزند و همین‌گونه کوچه‌های تاریک روشن و تو در تو را پشت سر می‌گذارند و تا افروختن چهلمین شمع در چهلمین منبر، کارشان را ادامه می‌دهند و در پایان راهی خانه‌هایشان می‌شوند وبرنج‌های جمع‌شده را در کیسه‌های برنج خانه می‌ریزند تا خیر و برکت وفراوانی، برایشان فراهم شود.
اما در میان ازدحام این جمعیت، افراد دیگری نیز هستند که مشغول اجرای مراسمی شبیه به این آیین هستند. آنها به‌جای رفتن در خانه‌ها و افروختن چهل شمع، با پای برهنه در کوچه‌های قدیمی شهر گام برمی‌دارند و به آستانه‌بوسی هفت بقعه متبرکه می‌روند. در این محلات قدیمی، بیش از 12 بقعه وجود دارد و برای زایران این مراسم ، آستانه بوسی و شمع روشن کردن7 بقعه از این بقعه‌ها کافی است. این مراسم را که همزمان با چهل منبر برگزار می‌شود، "هفت کلکه" می‌گویند که توسط بزرگترها و افراد پا به سن برپا می‌شود.
پایان پیام/
نظر شما