به گزارش خبرگزاری شبستان، محیط زندگی آدمی و هر موجود زنده دیگر از فضای خانه گرفته تا فضای کوچه ها، خیابان ها، پارک ها و فضاهای سبز، توقفگاه ها، جنگل ها، حاشیه نهرها، مراکز آموزشی، پژوهشی، فرهنگی، خدماتی، اداری، عبادی و ... محیط زیست به شمار می آیند. سلامت محیط زیست پیوندی تنگاتنگ با حیات سالم جامعه دارد. همان گونه که درباره بدن، بهداشت و پیشگیری بر درمان و معالجه مقدم است. تامین فضای سالم و محیط زیست مناسب نیز بر جبران خسارت های ناشی از تخریب محیط زیست مقدم است که وظیفه همگان را برای حفظ محیط زیست یعنی رعایت حق زمین، هوا، آب، خاک، دریا، صحرا، کوه و دشت، گیاهان، حیوانات و سایر موجودات عرصه های زیست محیطی که با حیات فرد و جامعه پیوند دارد. در آموزه های دین هم از آلوده کردن محیط زیست نهی شده و هم به پاکسازی آن در صورت آلوده شدن ترغیب و امر شده است؛ چنان که پیامبر صلی الله علیه و آله و امام صادق (ع) فرمودند: محیط زندگی خود را نظافت کنید و همانند یهودیان نباشید.(الکافی، ج 6، ص 531)
حفظ و بهداشت محیط زیست
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: «خدا پاک است و پاکی را دوست دارد، پاکیزه است و پاکیزگی را دوست دارد ...، پس آستان زندگی خد را پاکیزه کنید.» (الجامع الصغیر، ج 1، ص 267)
از این حدیث شریف نکاتی استنباط می شود:
1. اصول زیست محیطی از منظر رسول گرامی صلی الله علیه و آله صبغه ملکوتی دارند و رعایت طهارت و پاکیزگی در بدن، منزل، محل کار، محیط های علمی و مراکز فرهنگی و عبادی و ... برای آن است که انسان خلیفه خداست و خلیفه خدا باید سنت و سیرت او را سیره خود قرار دهد و به پاکی و پاکیزگی از ان رو که محبوب خداست، علاقه مند باشد.
2. بوی خوش و پاکیزگی، روح را لطیف می کند زیرا جان آدمی مجاور بدن اوست و تاثیر و تاثر متقابل آن دو، معقول حکیم و مقبول طیب است و در پرتو خوش بویی، پاکی و پاکیزگی تن، روح ملکوتی تقویت شده، توان پرواز برتر می یابد.
3. فرمان مزبور از منظر حدیث شناسی، همگانی، همیشگی و همه جانبه و فراگیر است به گونه ای که تمام انسان ها، اعم از زن و مرد، ناتوان و توانا، در تمام دوران زندگی و از هر جهت باید بدن، منزل و محیط کار خود را نظیف و پاکیزه و از آلودگی حفظ کنند و چنانچه آلوده شد، به نظافت آن مبادرت کنند. این اصول و حقایق و وظایف متقابل نسبت به یکدیگر و نیز دولت و ملت در برابر هم است.
آثار بهداشت محیط زیست
بهداشت محیط زندگی، افزون بر تاثیر بدن بر سلامت و بهداشت جسم و جان آدمی، در افزایش روزی انسان نیز اثر دارد. امام مجتبی (ع) در این باره می فرماید: «ثمره پرهیز از ناپاکدامنی و ثمره نظافت و جارو کردن محیط زندگی و شست و شوی ظرف ها، بی نیازی آدمی است.» (بحارالانوار، ج 73، ص ۳۱۸)
امام صادق (ع) هم می فرمایند: «شست و شوی ظروف و تمیز و جارو کردن محیط زندگی، مایه افزایش روزی است.» (کتاب الخصال، ص ۵۴)
به فرموده امام رضا (ع) نیز نظافت و جارو کردن محیط زندگی روزی را افزایش می دهد.(المحاسن، ص ۶۲۴)
زیان آلوده کردن محیط زیست
سزاوار نیست که مسلمان پس از استفاده از اماکن عمومی مانند راه ها، توقف گاه ها، پارک ها و فضاهای سبز به ویژه در روز طبیعت (سیزده فروردین) زباله های مختلف را در همان مکان بریزد و آن محیط را آلوده کند.
اگر دولت یا ملتی عمدا به فضای سبز و سالم و نشاط آور نیندیشند و از آلوده کردن آن نپرهیزند و مخلوق طبیعی خدا را بیالایند یا در برابر آلودگی آن سکوت کنند، مشول قهر خدا خواهند بود چنان که رسول گرامی صلی الله علیه و آله فرمود: سه گروه بر اثر سه کار ناروا از رحمت خدای سبحان دورند:1. کسی که مکان عمومی را آلوده کند؛2. کسی که از آب نوبه ای (سهمیه بندی شده) جلوگیری کند یعنی نوبت دیگران را رعایت نکند؛3. کسی که سدّ معبر کند و مانع عبور عابران شود. (الکافی، ج 2، ص 292)
برگرفته از کتاب مفاتیح الحیاة، اثر ارزشمند آیت الله جوادی آملی
پایان پیام/
نظر شما