چون كوزه های سبزه نفس می كشم به شوق

به گزارش خبرگزاری شبستان، اشعار محمدكاظم كاظمی، آرش شفاهی، رضا احسان پور و مصطفی محدثی خراسانی  که طراوت بهاری در آنها به تصویر کشیده شده، بدین شرح است:

شعر من

امسال، سال شعر من و سال شعر من

گویا گشوده اند پر و بال شعر من

چون كوزه های سبزه نفس میكشم به شوق

گویا دمیده اند به صلصال شعر من

آوای طوطیان شكرخوار می رسد

گویا رسیده اند به بنگال شعر من

این گله غزال به صحرا چه میكند

گویا دویده اند به دنبال شعر من

ای عشق، ای مقلب، ای قلب منجمد

ای درد، ای محول احوال شعر من

از قله بنگرید، مبادا به یادتان

در پای كوه، پیر شود زال شعر من

آواز پر كشیدن سیمرغ شد، مگر

آتش گرفته است پر و بال شعر من

محمدكاظم كاظمی

 

 تو آمدی

تو آمدی و شهر ما تمام شعر و شور شد

زمین پر از سرود شد، زمان پر از سرور شد

تو آمدی و خاطرات سالهای انتظار

در التهاب دیدن دوباره ات مرور شد

ستاره ریخت، ابر خشك چشم بر سر زمین

ترك ترك كویر خشك، جنگل بلور شد

سلام ای لبت عسل، سلام باعث غزل

نمك مریز بیش از این كه شعرهام شور شد

و طبق پیش بینی تمام كائنان دیر

بلا رسید، از تو شرم كرد، بعد دور شد

تو اول بهار پا به شهر ما گذاشتی

بهانه ای برای جشن تا همیشه جور شد

آرش شفاهی

 

 نكش بیهوده آه از دل

تصور كن اناری را كه از دست تو خواهد رفت

و یا موز و خیاری را كه از دست تو خواهد رفت

تحمل كردنش سخت است میدانم، تصور كن

كباب چون چناری را كه از دست تو خواهد رفت

نزن بر فرق سر آرام بنشین و تماشا كن

همه دار و نداری را كه از دست تو خواهد رفت

نكش بیهوده آه از دل كه آهت برنگرداند

ریالی را دلاری را كه از دست تو خواهد رفت

همیشه عید با خود خنده و شادی ندارد، نه

تصور كن دماری را كه از دست تو خواهد رفت

بخواهی یا نخواهی سیزده روزی به زندانی

چه غم راه فراری را كه از دست تو خواهد رفت

رضا احسان پور

 

 همنفس با قناری

دوست دارم بهاری شدن را

همنفس با قناری شدن را

چشمه در چشمه جوشیدن از سنگ

رود در رود جاری شدن را

رفتن از خانه تا كوچه، تا دشت

تا نسیم سحاری شدن را

دل به دریا زدن، ترك مرداب

نو شدن، جویباری شدن را

گرچه در گیر و دار خزانم

دوست دارم بهاری شدن را

مصطفی محدثی خراسانی

پایان پیام/