محمد بقایی (ماکان)، پژوهشگر و نویسنده در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان در مورد نقش نوروز در وحدت ملی ایرانیان گفت: کشورهای همسایه ایران مذهب دیگری دارند. درست است که آنها به آئین‌های برآمده از تشیع احترام می‌گذارند اما آن شور و حالی که ما در ایام معینی مثل عاشورا و تاسوعا داریم، آنها ندارند. بنابراین، آنها آن بستگی لازم را با ما ندارند، آن انسجام لازم را آئین‌هایی از این دست ایجاد می‌کنند.
وی اظهار کرد: این عامل پیوند ماست و این بود که این سرزمین را نگاه داشت و این بود که سبب شد تشیع در آن شکل بگیرد. تا سرزمینی وجود نداشته باشد آن فرهنگ خودش را نمی‌تواند نشان بدهد. اصلاً بدون وجود ماده هیچ چیزی نمی‌تواند نمود پیدا کند. بنابراین، چون نوروز هست ایران هست. از این رو، کاملاً نامنصفانه و ناسپاسی است که ما بدانیم مایه دوام و بقا و پای گرفتن ما همین نوروز و بگوییم آئین‌های آن همه خرافه است.
بقایی با اشاره به اینکه ایرانیان باستان اصلاً آتش‌پرست نبودند، اگر آتش‌پرست بودند پس اهورامزدا چه کاره است؟ تصریح کرد: بنابراین، وقتی دختر یا پسر جوانی سبزه را در سیزده بدر گره می‌زنند این سنت یادآور تولد انسان ایرانی است. اینها را باید رسانه ملی بگوید که وقتی انسان ایرانی سیزده بدر کنار جوی آب می‌نشیند به دلیل این است که بفهمد در رودخانه به قول دموکریتوس نمی‌تواند دو بار پای خود را بگذارد.
وی با اشاره به اینکه جهان مدام در حال حرکت است چرا ما ذهن خودمان را حرکت ندهیم؟، عنوان کرد: وقتی می‌رویم در و دشت را می‌بینیم، متوجه می شویم جهان در حال نفس کشیدن است و با خودمان می‌گوئیم پس چرا ما نفس نکشیم؟ مگر ما کمتر از خاک هستیم. ما سبزه‌ای را که سبز کرده ایم با خودمان می‌آوریم و دوباره این را به طبیعت بر می‌گردانیم چرا؟ به قول خیام از خاک برآمدیم و بر خاک شدیم.
بقایی در مورد سیزده به در هم بیان کرد: سيزده به در آيينِ پسيني نوروز است. در اين روز، آدمي با طبيعت عجين مي‌شود و سعي مي‌كند كه خود را با طراوت و شادي طبيعت وفق دهد. يكي از رسم‌هاي كهني كه در سيزده به در متداول است، سبزه گره زدن است. اين كار اشاره‌اي است به پديد آمدن انسان در باور ايراني. در اسطوره‌هاي ايراني آمده است كه نخستين زن و مرد از به هم پيوستن دو ساقه گياه ريواس به وجود آمدند و سپس تبديل به انسان شدند. سيزده نوروز مطلقاً نحس نيست.
وی با بیان اینکه اتفاقاً عدد سيزده در تاريخ و فرهنگ ما، عددي خوش يُمن است، ابراز کرد: چون سيزده، روز «تير روز» است و زماني است كه آرش با پرتاب تير، مرز ايران و توران را مشخص كرد. اين را هم بايد در نظر گرفت كه ما در فرهنگ خود عدد نحس نداريم. از اين رو، بايد نحس بودن عدد سيزده را به تمامي فراموش كنيم.
این پژوهشگر و نویسنده خاطرنشان کرد: آنهايي كه با دستور زبان فارسي آشنا هستند، مي‌دانند كه اگر قبل از اسم، كلمه «ب» بيايد، معني «به سوي» مي‌دهد. پس سيزده به در يعني به سوي چيزي و كاري رفتن. به‌خاطر همين است كه ايرانيان در روز سيزدهم فروردین، به سوي صحرا و دشت مي‌روند.
پایان پیام/
نظر شما