حجت الاسلام بهرام دلیر، عضو گروه عرفان پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان با اشاره به جلوه های عرفانی طبیعت در فصل بهار اظهار کرد: بهار در دید عرفانی، یک نوع زیباشناسی، زیبا دیدن، زیبا گفتن و زیبا شنیدن و جلوه ای از جمال حضرت حق است.
وی ادامه داد: در این فصل که به رستاخیز طبیعت مشهور است، می توان نمادی از عالم واپسین را مشاهده کرد همان طور که همه نباتات مُرده، در این فصل به قدرت حضرت حق زنده می شوند؛ بنابراین، بهار به نوعی دلیل تجربی برای همه بشر جهت امکان تحقق عالم واپسین است و کسی نمی تواند ادعا کند چنین چیزی وجود ندارد، چرا که این رستاخیز طبیعت در محضر و منظر همگان رخ می دهد.
این استاد حوزه و دانشگاه با تاکید بر اینکه در فصل رویش جوانه ها و گل ها، عرفان و اهل معرفت با دیده عرفانی به این زیبایی ها نگاه کرده و در پسِ آن زیبا آفرین و آفریینده زیبایی ها را می بینند، گفت: بنابراین اگر همه انسان ها که تماشای زیبایی های بهار نشسته اند، با دید عرفانی به این پدیده بنگرند، می توانند زیباآفرین را نیز در پی آن ببینند و لذا این فرآیند نشان می دهد حقیقتی در این عالم وجود دارد و عالم متافیزیک برحق است.
وی بیان کرد: برای شناخت حق، منابع متعددی از جمله کتاب الله، خودِ انسان و طبیعت و امور دیگر وجود دارد، بنابراین خدا محیط و ماسوی الله محاط اند و جز و بخشی در عالم نیست که حضرت حق به آن احاطه و اشراف نداشته باشد، که البته احاطه خدا از نظر فلسفی مسلّم است.
این پژوهشگر عرفان تصریح کرد: بهار یکی از قلمروهای حضرت حق و نشان دهنده محیط بودن باریتعالی است و وقتی با نگاه عرفانی به کل عالم هستی بنگریم، هر چهار فصل اعم از بهار، تابستان، پاییز و زمستان زیبایی های خاصی دارد و جلوه ای از محیط بودن خدا را به تصویر می کشند.
وی در ادامه همه هستی را آیینه حق خواند و عنوان کرد: امیرمومنان علی (ع) بزرگترین عارف است که همه دنیا و عالم را جلوه از خدا دانسته و می فرمایند: «أَنَّهُ مَا نَظَرْتُ إلَي شَيْءٍ إلَّا وَ رَأَيْتُ اللَهَ قَبْلَهُ وَ بَعْدَهُ وَ مَعَهُ»؛ من چيزي را نديدم مگر آنكه قبل از آن خدا را ديدم. و نيز روايت شده است كه: قبل از آن و با آن و در آن خدا را ديدم.
حجت الاسلام دلیر تاکید کرد: ما نیز به تأسی بر مولای متقیان باید قبل و همراه و پس از بهار، خدا را ببینیم به دلیل آنکه اسوه ما حضرت علی (ع) است که در بالاترین مقامات عرفانی و معرفتی قرار دارد و الگوی تمام عرفا است و ذره ای نمی توان خدشه به مقام ایشان وارد کرد؛ آن حضرت (ع) مقدم بر هر شیء، مقارن با هر شیء و متاخر از هر شیء خدا را می دیدند.
عضو گروه عرفان پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی یادآور شد: اگر با چشم عرفانی و معنوی و زیباشناسی به هستی و طبیعت نگاه کنیم، بسیاری از نزاع هایی که به جان طبیعت افتاده - همچون زمین خواری و از بین بردن مراتع و جنگل ها به دلیل رسیدن به هواهای نفسانی که این نابود کردن طبیعت تنفس را برای بشر مشکل کرده، - دیگر این اتفاق نمی افتد و کسی تجاوز به طبیعت نمی کند.
پایان پیام/
نظر شما