به گزارش خبرگزاری شبستان، آیت الله مجتبی تهرانی با اشاره به حدیث مَا کَانَ اللهُ لِیَفْتَحَ عَلی عَبْدٍ بَابَ الْشُّکْرِ وَ یُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الزِّیَادَۀِ وَلا لِیَفْتَحَ عَلی عَبْدٍ بَابَ الدُّعاءِ و یُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الاِجَابَۀِ وَلا لِیَفْتَحَ لِعَبْدٍ بَابَ التَّوْبَۀِ وَ یُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْمَغْفِرَۀِ.[1] از امام علی (ع) گفت: از امیرالمومنین(ع) منقول است که فرمودند: اینچنین نیست که خداوند متعال درِ شکر را بر روی بندهای بگشاید و از آن طرف باب زیادتیِ نعمت را بر روی او ببندد؛ و درِ دعا را بر روی بندهای بگشاید و از آن طرف باب اجابت را بر روی او ببندد؛ و درِ توبه را بر روی بندهای بگشاید و از آن طرف باب مغفرت و آمرزش را بر روی او ببندد.
وی افزود: امیرمؤمنان علی (ع) فرمودند: «مَا کَانَ اللهُ لِیَفْتَحَ عَلی عَبْدٍ بَابَ الْشُّکْرِ وَ یُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الزِّیَادَۀ»؛ اینطور نیست که خداوند درِ شکر را بر روی بندهای بگشاید و از آن طرف باب زیادتی را نعمت را بر روی او ببندد. آنگاه که خداوند امر میکند شکرگذارِ من باش، وقتی بنده ستایش و ثنا و حمد او را به جای آورد، خداوند درِ زیادتی نعمت را بر روی او میگشاید. همچنانکه در آیه شریفه میفرماید: «لَإِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ».[2]اگر شکرگذارى کنید، (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود.
وی ادامه ادا: «وَلا لِیَفْتَحَ عَلی عَبْدٍ بَابَ الدُّعاءِ و یُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الاِجَابَۀِ»؛ اینطور نیست که خداوند درِ دعا و مسألت را بر روی عبد بگشاید و از آن طرف درِ اجابت و پاسخ مثبت را بر روی او ببندد. خدا اینطور نیست که بگوید «بخواه»، بعد وقتی بنده درخواست کرد، خدا او را محروم کند. در آیه شریفه میفرماید: «اُدْعوُنِی اَسْتَجِبْ لَکُمْ».[3] مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم.
آیت الله مجتبی تهرانی دبا اشاره به آیه «وَلا لِیَفْتَحَ لِعَبْدٍ بَابَ التَّوْبَۀِ وَ یُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْمَغْفِرَۀِ»؛ تصریح کرد: خداوند اینطور نیست که از سویی درِ توبه را بر روی بندهاش بگشاید، ولی از آن طرف درِ مغفرت و آمرزش را بر روی او ببندد. خدا اینطور نیست که بگوید «معذرت بخواه»، ولی عذر بنده را نپذیرد. در قرآن کریم میفرماید: «وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمیعاً».[4] همگى به درگاه خدا توبه کنید. هنگامی که خود او خطاب میکند «تُوبُوا» آیا میخواهد توبه را قبول نکند؟!
این استاد اخلاق ادامه داد: حضرت علی (ع) بین سه چیز با سه چیز دیگر تلازم درست میکند: 1- بین شکر و زیادتی نعمت 2- بین دعا و اجابت 3- بین توبه و مغفرت؛ و این سه یعنی «شکرگذاری و دعا کردن و توبه کردن» از ناحیه خداوند آمده و او امر کرده پس پیآمدش این است که حال که این درها را باز کرده باید آن درها را هم باز کند.
وی پیرامون ماه رجب و فضایل این ماه گفت: در بین ماههای سال، ماه رجب از ماههایی است که اختصاص دارد به همین مسائلی که در روایت اشاره شد؛ یعنی دعا و استغفار و توبه. در روایتی امام صادق (صلوات الله علیه) از پیغمبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) نقل میفرماید که آن حضرت فرمودند : «رَجَبٌ شَهْرُ الِاسْتِغْفَارِ لِأُمَّتِی أَکْثِرُوا فِیهِ مِنَ الِاسْتِغْفَارِ فَإِنَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ».[5]ماه رجب ماه استغفار امّت من است. پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خداوند آمرزنده و مهربان است. در مورد این ماه وارد شده است که بسیار بگویید: «اَسْتَغْفِرُالله وَ اَسْئَلُهُ التَّوبَة».
وی ادامه داد: همچنین از آن حضرت نقل شده که فرمودند: «مَنِ اسْتَغْفَرَ اللَّهَ فِی رَجَبٍ وَ سَأَلَهُ التَّوْبَةَ سَبْعِینَ مَرَّةً بِالْغَدَاةِ وَ سَبْعِینَ مَرَّةً بِالْعَشِیِّ یَقُولُ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ فَإِذَا بَلَغَ تَمَامَ سَبْعِینَ مَرَّةً رَفَعَ یَدَیْهِ وَ قَالَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی وَ تُبْ عَلَیَّ فَإِنْ مَاتَ فِی رَجَب مَاتَ مَرْضِیّاً عَنْهُ وَ لَا تَمَسُّهُ النَّارُ بِبَرَکَةِ رَجَبٍ ».[6] یعنی کسی که در ماه رجب هفتاد مرتبه در هنگام طلوع آفتاب و هفتاد مرتبه در هنگام غروب آفتاب بگوید: «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ» و سپس دستها را بلند کند و بگوید: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی وَ تُبْ عَلَیَّ»، اگر در ماه رجب بمیرد خدا از او راضی باشد و به برکت ماه رجب آتش او را مسّ نکند.
آیت الله مجتبی تهرانی خاطر نشان کرد: همینها است که در تمام روابط مادی و معنوی برای ما گرهگشا است. این ایام را غنیمت بشمرید. بخصوص امشب را که شب اوّل ماه رجب است. در روایتی امام صادق (علیهالسلام) فرمودند که براى امیرالمؤمنین علی (علیهالسّلام)) شگفتانگیز بود که در چهار شب از ایام سال بیکار بماند (و عبادت نکند) و آن چهار شب عبارت بودند از شب اوّل ماه رجب، شب نیمه شعبان، شب عید فطر و شب عید قربان.[7] بنابر این، این شبها اختصاص دارد به دعا و اجابت دعا.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . نهج البلاغه، حکمت 435.
[2] . سوره ابراهیم، آیه 7.
[3] . سوره غافر، آیه 60.
[4]. سوره نور، آیه 31
[5]. وسائل الشیعة، جلد 10، صفحه 511
[6]. وسائل الشیعة، جلد 10، صفحه 484
[7] . «عن الصادق علیه السلام عن أبیه عن جده عن علی علیه السلام قال: کان یعجبه أن یفرغ نفسه أربع لیال فی السنة و هی أول لیلة من رجب و لیلة النصف من شعبان و لیلة الفطر و لیلة الأضحى». إقبالالأعمال، صفحه 421.
منبع: پایگاه اطلاع رسانی آیت الله مجتبی تهرانی
پایان پیام/
نظر شما