به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از تبریز، روز 29 بهمن 1356، مصادف با چهلم فاجعه 19 دی مردم قم بود، در روز 19 دی، قيام مردم قم در اعتراض به چاپ مقاله اهانت آميز با امضای مستعار احمد رشیدی مطلق در روزنامه اطلاعات، توسط عوامل رژيم پهلوی به خاک و خون کشيده شد. خبر کشته شدن مردم قم، خون ترک ها را به جوش آورد، عده ای از جوانان انقلابی با حضور در منزل آیت الله قاضی طباطبایی، به فکر چاره می افتند.
مردم شهر تبریز، برنامه گسترده ای را برای برپایی چهلم شهدای قم تدارک می بینند، قرار می شود مردم در مسجد قزللی (ميرزا آقايوسف مجتهد) تجمع کنند. دعوت از سوی آيت الله قاضی طباطبايی و چند تن ديگر از علمای تبريز صورت گرفته است. در روز 29 بهمن، مردم در مقابل اين مسجد اجتماع می کنند، سرگرد مقصود حق شناس، رئيس کلانتری بازار به همراه عده‌ای مأمور، به مردم اعلام می کند که متفرق شوند.
مردم اصرار دارند، باید مسجد باز شود تا این مراسم در داخل شبستان مسجد برگزار شود، اما سرگرد رژیم با توهين به مسجد از ورود مردم جلوگيری می کند. جوانی غيرتمند به نام محمد تجلا از اين توهين برافروخته می شود و با وی گلاويز می شود که حق شناس با اسلحه کمری اش اين جوان 22 ساله را به شهادت می رساند.
مردم خشمگين، جنازه خون آلود شهيد را برداشته و در خيابان‌ها به راه می افتند و به تدريج راهپيمايی گسترده‌ای شکل می گيرد، رفته رفته به تعداد جمعیت خشمگین و معترض افزوده می شود.
مردم به دفتر حزب رستاخیز، مشروب فروشی ها و بانک های بهایی ها حمله کرده و آن ها را آتش می زنند. خون جلوی چشم مردم را گرفته است، ماموران شهربانی به مردم شلیک می کنند اما رفته رفته به تعداد جمعیت افزوده می شود و خیابان های اطراف به دست مردم می افتد.
شورای امنيتی استان، دستور استقرار يگان ها و ادوات نظامی از جمله تانک و نفربر را در سطح شهر می دهد که با مقاومت و پايمردی مردم تبريز، اين شهر از خون جوانان، بازاريان، دانشجويان، مردان و زنان، رنگين شده و پس از فاجعه خونين قم، جنايت ديگری بر جنايت های رژيم افزوده می شود.
رژیم به خیال خود با سرکوب قیام مردم قم، کنترل اوضاع را در دست گرفته و شهرها را به حمایت خود جلب می کند، اما قیام مردم تبریز در چهلم شهدای مردم قم، قیام مردمی را احیا می کند و حرکت انقلاب اسلامی را شتاب می بخشد.
پیام امام خمینی(ره) در پی قیام مردم تبریز
امام خمینی(ره)، مردم سراسر کشور را به همراهی مردم تبریز فرا می خواند، ایشان در پيامی در 8 اسفند 1356، ضمن تجليل از مردم غيور آذربايجان فرمودند:«درود بر مردانی كه در مقابل دودمان بسيار خطرناک پهلوی قيام كردند و با فرياد مرگ بر شاه، خط بطلان بر گزافه گويی های او كشيدند. زنده باشند مردم مجاهد عزيز تبريز كه با نهضت عظيم خود مشت محكم بر دهان ياوه گويانی زدند كه با بوق‌های تبليغاتی، انقلاب خونين استعمار را كه ملت شريف ايران با آن صد در صد مخالف است انقلاب سفيد شاه و ملت می نامند و اين نوكر اجانب و خودباخته مستعمرين را نجات دهنده كشور می شمارند... من از مقدار جنايات و عدد مقتولين و مجروحين اطلاع صحيح ندارم ولی از بوق‌های تبليغاتی معلوم می شود كه جنايت‌ها بيش از تصور ماست. با اين وصف شاه افراد پليس را كه به قتل و عام به دلخواه او دست نزده‌اند به محاكمه ميی خواهد بكشد.
خاطره بسيار اسف‌انگيز قم هنوز ما را در رنج داشت كه فاجعه بسيار ناگوار تبريز پيش آمد كه هر مسلمي را رنج داد و ما را به سوگ نشاند. من به شما اهالی معظم آذربايجان نويد می دهم، نويد پيروزی نهايی. شما آذربايجانيان غيور بوديد كه در صدر مشروطيت برای كوبيدن استبداد و خاتمه دادن به خودكامگی و خودسری سلاطين جور بپا خاستيد و فداكاری كرديد...
اهالی آذربايجان بدانند كه در اين راه حق و استقلال و آزادطلبی و درحمايت از قرآن كريم تنها نيستند، شهرهای بزرگ چون شيراز، اصفهان، اهواز و ديگر شهرها و مُقدم از همه قم مركز روحانيت و پايگاه حضرت صادق(سلام الله عليه) و تهران بزرگ با آنها هم صدا و هم مقصد، و همه و همه در بيزاری از دودمان پليد پهلوی شريک شمايند. امروز شعارها در كوچه و برزن هر شهر و هر ده، مرگ بر شاه است و هرچه عمال كثيف كوشش می كنند كه جنايات را از مركز اصلی كه شاه است منحرف و به دولت يا مأموران متوجه كنند كسی نيست كه باور كند...»
مردم یزد، در 9 فرودین، چهلم شهدای تبریز را برگزار می کنند، در اربعين شهدای يزد، مردم جهرم و ديگر شهرها دست به قيام عليه رژيم می زنند و بدین گونه، استراتژی چهلم ها منجر به سقوط رژيم پهلوی و استقرار نظام جمهوری اسلامی گرديد.
گزارش از بیت اله احمدی
پایان پیام/
نظر شما