به گزارش خبرنگار کتاب شبستان، مجتبی بزرگ علوی از نثرنویسان برجسته ادبیات فارسی سده بیستم میلادی و مشهورترین نویسنده چپ‌گرای ایران است. او که یکی از افراد گروه معروف ۵۳ نفر بود در آماده‌سازی مجله دنیا با تقی ارانی همکاری می‌کرد و به روانشناسی زیگموند فروید و فلسفه مارکسیسم بسیار علاقه‌مند بود. علوی همچنین یکی از بنیانگذاران حزب توده ایران بود و آثار ادبی مشهوری را به رشته تحریر در آورد که از آن جمله می‌توان به رمان چشمهایش و داستان کوتاه چمدان اشاره کرد.
بزرگ علوی در بهمن ماه ۱۲۸۲ (دوم فوریه ۱۹۰۴) در تهران متولد شد. پدر او حاج سید ابوالحسن و پدر بزرگش حاج سید محمد صراف نمایندهٔ نخستین دوره مجلس شورای ملی بود. مادر وی نوهٔ آیت‌الله طباطبایی بود. سید ابوالحسن علوی و همسرش خدیجه قمر السادات که از طرفداران مشروطیت بودند دارای شش فرزند، سه دختر و سه پسر بودند که مجتبی بزرگ فرزند سوم آنان بود. ابوالحسن علوی از اعضای حزب دموکرات ایران بود که این حزب به گواه تاریخ از بدو تشکیل در آغاز مشروطه با نفوذ بیگانگان یعنی انگلیس و روس که در آن زمان چشم طمع به ایران دوخته بودند،مقابله می کرد.
«گیله مرد» نوشته بزرگ علوی، مجموعه ای است شامل هشت داستان با عناوین «گیله مرد»، «اجاره خونه»، «دزاشیب»، «یه‌ره‌نچکا»، «یک زن خوشبخت»، «رسوایی»،«خائن» و «پنج دقیقه پس از دوازده» که برای هفتمین بار از سوی انتشارات نگاه تجدید چاپ شده است.
«گیله مرد» نوشته بزرگ علوی با 204 صفحه و قیمت 12000 تومان به چاپ هفتم خود از سوی انتشارات نگاه رسیده است.
پایان پیام/
نظر شما