علیرضا حسین زاده دیلمی، محقق و پژوهشگر در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان در پاسخ به این سوال که مولفه های سبک زندگی انقلاب اسلامی چیست و چطور می توان آن را به عرصه جهانی صادر کرد، گفت: سبک زندگی انقلابی هویتی مستقل از سبک زندگی اسلامی ندارد؛ یعنی انقلاب اسلامی به سنت و روشی غیر از سبک زندگی قرآنی دعوت نمی کند.
وی هدف انقلاب را زمینه سازی برای تحقق حیات طیبه اسلامی دانست و ادامه داد: آن تمدنی که انقلاب در افق اعلای خود به آن نظر دارد اصل و متنش همان زیستن به شیوه مؤمنانه است و چیزی جز عمل به تعالیم اسلام نیست. یعنی همان چیزی که پیامبر عظیم الشأن اسلام صلی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام به عنوان اسوه های حسنه و شاهدان امت با جهاد عملی خود همواره به آن دعوت فرموده اند.
حسین زاده دیلمی تصریح کرد: بنابراین مؤلفه اصلی در این باب همان جدّ و جهد عملی است. ما در عرض ارادت به ساحت قدس ائمه اطهار علیهم السلام که اصل و اساس انقلاب بر استیفای حق انحصاری ایشان برای اقامه دولت حق و عدل استوار است، شهادت می دهیم به همین زیست جهادی آن بزرگواران. «اشهد انک جاهدت فی الله حق جهاده» و تعابیری از این دست که همگی دلالت دارند بر اینکه سراسر زندگی آن حضرات، تلاش و مجاهدت در راه خدا بوده است و حق جهاد را ایشان با تبعیت تام و تمام از اوامر و نواهی الهی به جا آورده اند تا جایی که ایشان هم رهنما و هم راهند. «انتم الصراط الاقوم»، «هم السبیل الی الله».
نویسنده کتاب "درآمدی بر منظومه تمدنی شیعه" با بیان اینکه بنابراین سبک زندگی انقلابی یعنی زندگی بر بنیان جهاد، عنوان کرد: جهاد برای اقامه حق در درون و برون. این سیمای حقیقی زندگی به شیوه قرآن است که مصداق معاصر آن امام روح الله بود و انقلاب به عنوان نقطه عطف بیداری اسلامی در جهان فراخوان به همین سمت و سو است.
وی بیان کرد: شرایط و ضوابط چنین زیستی را قرآن کریم مشخص فرموده و سیره عملی اهل بیت علیهم السلام شاخص و میزان این نحو زندگی است که البته می توان نمونه های عملی و عینی این سبک را در هر دوره از میان شیعیان راستین ائمه علیهم السلام یافت که شخصیت هایی همچون امام راحل از آن جمله بوده و این شخصیت ها برای ما حجت و دلیل راهند.
حسین زاده دیلمی اضافه کرد: اما نکته مهم در خصوص فراگیر شدن این سبک در جامعه تحت حاکمیت نظام اسلامی آن است که کارگزاران چنین نظامی خود باید بر این روش زیست کنند و با عمل خود مردم را به این روش دعوت کنند. به عبارت دیگر اسلامی بودن یک دولت از روش و منش کارگزاران آن هویدا می شود.
وی بیان کرد: اگر دولت به این معنا اسلامی بود می توان از آن انتظار موفقیت در اسلامی کردن زندگی مردم را داشت. بنابراین، اگر متن تمدن اسلامی، عبارت است از زندگی مردم به سبک مورد نظر قرآن کریم مطابق با سیره اهل بیت علیهم السلام این امر محقق نمی شود مگر با جهاد خالصانه و توأم با استقامت تا پای جان. در این جهاد اگر کارگزاران دولت اسلامی پیشگام بودند جامعه اسلامی که بر پایه جهاد مردم برای اقامه حدود و حقوق اسلامی - که به بیان صحیح همگی ذیل عنوان حق مجتمع هستند – در زندگی و روابط اجتماعیشان قوام می یابد، شکل خواهد گرفت.
به گفته وی آنگاه اگر دولت و جامعه ای با این ویژگی محقق شد به طور طبیعی به عنوان الگویی عملی و کارآمد در مرعی و منظر اهل عالم قرار خواهد گرفت و مورد اقتباس و تبعیت واقع خواهد شد.
این پژوهشگر همچنین در پاسخ به این سوال که آیا بیداری اسلامی در منطقه را می توان ناشی از صدور این سبک از زندگی دانست، خاطرنشان کرد: بیداری اسلامی اگر به مثابه فرایندی در نظر آید که انقلاب اسلامی نقطه عطف آن در تاریخ معاصر است قطعا چیزی جز اقبال به اسلام نیست. اما عقربه رخدادهای منطقه ای تنها زمانی با مغناطیس انقلاب قابل تنظیم خواهند بود که از این انقلاب الگوی جامع نفی وابستگی به تمدن غربی در تمام شئون زندگی به همه اقطار عالم معرفی شود و سر سپردن به منطق وحی و مسلک نبوی در جامعه داری و تدبیر معاش وجه عقلانی برای تقلید اضطراری از سبک و سیاق غرب در زندگی باقی نگذارد.
پایان پیام/
نظر شما