به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از کتابخانه مجلس شورای اسلامی ،دعاهای صحیفه سجادیه، داروهای شفابخشی است که می‌تواند بیماریهای اخلاقی انسان را شفا بخشد و زخم‌های وجود او را درمان کند، بنابراین انسان باید خود را با آن آشنا و قدر این دعا و توسل و تضرع و توجه و نورانیتی که از این راه حاصل می‌شود، بداند.
جلد هفتم برگی از صحیفه سجادیه شامل مباحث «مقدمه، ویژگی‌های مرتبط با امامت، ویژگی‌های امام علیه‌السلام در ارتباط با خدا، بهره‌گیری امام سجاد علیه‌السلام از دعا، حاکمان عصر امام سجاد علیه‌السلام و امام زین‌العابدین علیه‌السلام و صحیفه سجادیه در نگاه اهل سنت» است.
یکی از ویژگی‌های امام سجاد علیه‌السلام در ارتباط با خدا، عشق آن امام همام به قرآن بود که در این‌باره در این کتاب آمده است: «آن حضرت می‌فرمود: اگر آنچه بین مشرق و مغرب است از میان برود، پس از آنکه قرآن با من باشد، بیمی به خود راه نمی‌دهم. آیات قرآن گنجینه‌هایی هستند، هر وقت گنجینه‌ای گشوده شود، شایسته است که به دقت در آن بنگری.»
این کتاب شامل فرازهای «لطف و نعمت الهی، غنای نفس و بی‌نیازی طبع، اسراف و تباهی، کسب و کار ـ عبادت و بندگی، امنیت، تنگدستی و آبروداری، تندرستی و عبادت، حسن عاقبت، یاد خدا و صلوات بر محمد و آل محمد» است.
نویسنده این کتاب در فراز تنگدستی و آبروداری نوشته است: «علی بن الحسین علیهما‌السلام در این قطعه از دعای شریف مکارم‌الاخلاق از خداوند دو تمنی می‌نماید: اول: بارالها! آبروی مرا در جامعه با معیشت سهل و آسان محافظت فرما. دوم: بارالها! قدر و منزلتم را نزد مردم، با تنگدستی سبک و خوار مگردان.»
در ادامه این فراز آمده است: «مال‌داشتن و فاقد مال‌بودن، درجات و مراتب متفاوتی دارد: سرمایه‌داری، تمکن مالی، غنی و بی‌نیازی از خلق، برخورداری از کفاف، گذران در حد قناعت، فاقدبودن حداقل معاش و بین این درجات نیز تفاوت‌هایی وجود دارد. این درجات به اعتبار شأن دینی، اجتماعی، اخلاقی، دنیوی و اخروی، در نظر شرع مقدس، دارای ابعاد مختلفی است که در قرآن مجید و احادیث خاطرنشان گردیده است.»
پایان پیام/
نظر شما