خبرگزاری شبستان// بیرجند
زمانی که انقلاب اسلامی در سال 1357 به پیروزی رسید، علی‌رغم اینکه امام در سن 78 سالگی بودند، از نظر جسمی بیش از حد معمول این سن، توانایی داشتند. شادابی امام در این ایام را می‌توان از آهنگ صدا و خطابه‌های محکمشان تشخیص داد.
پس از این که در سال 58 به قم رفتند و در آنجا مستقر شدند نیز همین شادابی جسمی در رفتار ایشان کاملاً مشهود بود.
سلامتی و آرامش روانی و روحی ایشان تا آخرین لحظات حیات پربرکتشان ادامه داشت و این مرهون روح بلند و عرفان عمیق و لطیف امام بود.
در سال 1358 پس از مدتی اقامت در قم امام دچار سکته‌ی قلبی و به طور اورژانسی به تهران منتقل شدند و در بیمارستان شهید رجایی بستری شدند. از این زمان به بعد عارضه‌ی قلبی ایشان مدام ادامه داشت.
این عارضه شدید بود به طوری که در برخی اوقات بیش از یک ماه فعالیت‌های امام متوقف می‌شد و در بیمارستان بستری می‌شدند. با توجه به اینکه کشور درگیر جنگی ناخواسته و تحمیلی بود و انقلاب اسلامی با مشکلات گوناگونی روبرو بود و حضور امام برای مدیریت کشور و خصوصاً حفظ روحیه‌ی مردم و رزمندگان بسیار مهم و حیاتی بود، به تدبیر مرحوم حجت‌‌الاسلام و المسلمین حاج احمدآقا خمینی فرزند برومند ایشان، بیمارستان کوچکی نزدیک منزل امام در جماران راه‌اندازی می‌شود تا به محض این که عارضه‌ی قلبی شدید شد در این بیمارستان بستری شوند.
وجود این بیمارستان با توجه به اقدامات حفاظتی و امنیتی موجب می‌شد تا دشمنان انقلاب اسلامی از بیماری امام و کسالت‌های مداوم ایشان مطلع نشوند. صرفاً سران سه قوه به طور مداوم در جریان وضعیت جسمی امام بودند.
به ابتکار مرحوم حاج‌احمد آقا، شستی زنگی در جاهای خلوت بیت امام تعبیه می‌شود تا به محض آن که دچار مشکل شدند با فشار دادن شستی، نزدیکان را مطلع کنند.
دکتر حسن عارفی متخصص قلب که بیشتر اوقات در جماران حضور داشت و پزشک معالج حضرت امام بوده در زمینه‌ی آرامش روحی و روانی ایشان در اوج بیماری چنین می‌گوید: "در همان سال 58 وقتی فشار ایشان سقوط کرد، وقتی درد قفسه وجود داشت، وقتی احساس کرد که در واقع دارد به طرف مرگ می‌رود، خیلی آرام بود. حالا یک عده ممکن است دستپاچه بشوند بگویند دو تا صلوات آخر را هم بفرستیم در حالی که ایشان یک اقیانوسی از آرامش در مقابل مسائل بود. و جالب اینکه بعد از این که فشار بالا آمد و به حال طبیعی برگشت، ایشان به حاج احمد آقا گفته بودند که «این دنیا و آن دنیا برای من زیاد فرق نمی‌کند. کاری که باید بکنم، کرده و وظیفه‌ام را انجام داده‌ام؛ منتها یک مقدار مسائل راجع به انقلاب مانده که آنها ناتمام است.»(1)
بستری شدن حضرت امام خمینی(ره) در بیمارستان به دلیل بیماری (1368 ش)
با آشکار شدن علائم خونریزی در دستگاه گوارش امام خمینی(ره) در بیست و هشتم اردیبهشت 1368، بیماری ایشان که به تازگی عود کرده بود، حادتر شد. در این زمان فعالیت‌های شبانهروزی تیم پزشکی ویژه آغاز گردید و معظم له در 31 اردیبهشت، جهت انجام عمل جراحی، به بیمارستان انتقال یافتند.
پس از انجام عمل جراحی بر روی دستگاه گوارش ایشان مجالس نیایش در مساجد سراسر کشور برای شفای ایشان برگزار شد و مردم برای سلامتی ایشان، دعا کردند.
بــه وسیله دوربین مخفـى اى که تـوسط دوستان امــام در بیمارستان نصب شده بـود روزهاى بیمارى و جریان عمل و لحظه لقاى حق ضبط شده است.
وقتى که گوشه هایـى از حالات معنوى و آرامـش امام در ایـن ایـام از تلویزیون پخـش شـد غوغایى در دل ها بر افکند که وصف آن جــز با بودن در آن فضا ممکـن نیست و لب ها دائمـا به ذکـر خـدا در حـرکت بود.
در آخرین شب زندگى و در حالى که چند عمل جراحى سخت و طولانى درسن 87 سالگى تحمل کرده بود و در حالیکه چندیـن سرم به دست هاى مبارکـش وصل بـود نافله شب مى خـواند و قـرآن تلاوت مـى کرد.
در ساعات آخر، طمانینه و آرامشى ملکـوتـى داشـت و مـرتبا شـهادت بـه وحـدانیت خـدا و رسالت پیـامبـر اکرم (ص) را زمـزمه مـى کـرد و بـا چنیـن حــالتى بـود که روحـش به ملکـوت اعلى پرواز کرد.
در نهایت، در حالی که پزشکان، تمام تلاش خود را برای بهبود وضعیت جسمانی حضرت امام به کار بسته بودند، ساعت 22 و بیست دقیقه بعد از ظهر روز شنبه سیزدهـم خـرداد ماه سـال 1368 لحظه وصال بـود. قــلبـى از کار ایستـاد که میلیـون ها قلــب را بـه نور خدا و معنـویت احـیاء کرده بـود.
وقتى که خبر رحلت امــام منتشر شـد، گـویـى زلزله اى عظیـم رخ داده است، بغض ها تـرکیـد و سرتا سر ایران و همـه کانـون هایـى کـه در جـهان بـا نام و پیام امام خمینـى آشـنا بـودنـد یــکپارچه گـریستند و بـر سر و سینه زدنـد.
حقیقـتا مردم ایران عاشق امام خمینى بـودند و چـه شعار زیبا و گـویایى در سالگرد رحلتـش انتخاب کرده بـودند که "عشق به خمینـى عشق به همه خوبی هاست".
پی‌نوشت:
1- گفتگو با دکتر عارفی پزشک حضرت امام خمینی،پاییز 1373 www.hawzah.net .
پایان پیام/
نظر شما