چرا نتایج مذاکرات مسکو مهم نیست؟

به گزارش خبرگزاری شبستان مسکو میزبان سران گروه های مخالف دولت سوریه و نمایندگان دمشق است . این گفتگو ها که از دوشنبه آغاز شده بدون هیچ گونه برنامه ریزی یا هدف گذاری کار خود را شروع کرده و از سوی دولت سوریه بشار جعفری و حقوقدانان وزارت خارجه این کشور شرکت می کنند . آنطور که وزارت خارجه روسیه اعلام کرده 30 دعوت نامه برای مخالفان ارسال شده که تمامی افراد به جز ارتش آزاد موافقت خود را برای شرکت در این گفتگو ها اعلام کرده اند. مذاکرات مسکو با دو سری گفتگو های که در ژنو برگزار شد تفاوت های قابل توجهی دارد.

در این مجموعه نشست ها طرف خارجی مانند آنچه پیش تر در سوئیس برگزار شده بود حضور ندارد و نگاه روسی به مساله یک جنگ فراملی یا یک درگیری با تعداد متعددی بازیگر ریز و درشت نیست. آنچه روسها در این گفتگو ها از نقطه نظر خود نمایان کردند گفتگو سوری – سوری برای نزدیک شدن نظرات است.

در همین حال تمام گروه های شرکت کننده در این نشست منجمله صالح مسلم رئیس اتحادیه کردی سوریه مبارزه مسلحانه ای را علیه دولت مرکزی انجام نداده اند به همین جهت آنهایی که به هر دلیلی در این گفتگو شرکت نکردند در زیر گروه مسلحان قرار می گیرند که امروز پرچم دار آنها داعش و جریان های تکفیری است.

پیش از برگزاری نشست مسکو استفان دمیسترا نماینده سازمان ملل متحد طرحی را پیشنهاد کرده بود که در آستانه فصل زمستان درگیری ها متوقف و گفتگو ها آغاز شود اما  نه دولت سوریه نه جریان مخالف مسلح حاضر به پذیرش این طرح شدند و باردیگر سازمان ملل به حاشیه رانده شد. در همین حال ایران از حاضران مذاکرات مسکو است که پیش از این سابقه نداشته است .

مذاکرات مسکو با گرامر روسی پیش می رود ، این گفتگو ها وزنه بشار اسد را به عنوان قدرت حاکم بر دمشق تقویت کرده و نشان می دهد روسها حاضر به صرف نظر از سوریه نیستند. سوالی که شاید باید به آن پاسخ داد آن است که اگر گروه های معارض جایگزین اسد در سوریه می شدند آیا پایگاه دریایی طرطوس را از مسکو می گرفتند و قرارداد ها و سرمایه گذاری های روسی همانطور که در لیبی به باد رفت از میان می رفت؟ جواب به این سوال بسیار آسان است : نه

اما چرا مسکو مواضعش را در قبال اسد در سال 2013 تغییر داد  اما در سال 2014 دوباره به یک حامی قدرتمند مبدل شد؟ این را باید در رفتار اعراب ، ایران و آمریکا جستجو کرد ، روسها در یک جمع بندی کلی به اهمیت جایگاه اسد و سوریه بدون بشار پی بردند و نشان دادند گرامرشان در برخورد با غرب مادامی که در حیاط خلوت آتش بازی خطرناکی در حال انجام است مقابله و بدون عقب نشینی خواهد بود.

مذاکرات مسکو بدون هدف برگزار می شود اما تکیه آن بر توافقاتی است که در ژنو دو صورت گرفت که بر یک دوره انتقالی تاکید دارد. البته ژنو دو پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری بود که با پیروزی اسد همراه بود. نباید از نظر دور داشت که پرونده سوریه اکنون با آنچه طی دو سال گذشته در جریان بود تفاوت های چشم گیری کرده و ورود شبه نظامیان مسلح با حمایت های خارجی عملا پرونده را به سود دشمق و دولت اسد برگردانده است.

در مسکو هر گفتگوی صورت گرفت توافقی را به دنبال نخواهد داشت اما آنچه قدر مسلم است مذاکرات های بعدی با گرامر روسی طرفین سوری دنبال خواهد شد و مسکو میزبان گفتگو های دیگری در خصوص پرونده سوریه خواهد بود که نشان می دهد ابتکار عمل باردیگر به اردوگاه پوتین بازگشته است.

اینکه اکنون پرونده سوریه در موقعیت کنونی قرار گرفته است به عدم ارزیابی درست و دقیق از موقعیت توسط بازیگران خارجی باز می گردد اما روسیه در صف بندی تازه قادر خواهد بود نحوه مواجهه جهانی با تحولات سوریه را مدیرت کند.