به گزارش خبرنگار کتاب شبستان ،«در سالهای آینده. بر اثر حوادث نامعلوم جهان تغییر می کند. هیچ گیاهی نمی‌روید. غذایی نیست. همه مردم مرده اند و فقط تعداد معدودی باقی‌مانده اند که اکثر آنها هم در حال نابودی اند. حال که جهان به ویرانه ای عظیم تبدیل شده که آدمها از فرط گشنگی به خوردن یکدیگر روی آورده اند و عواطف انسانی جایشان را به غرایض بی رحم حیوانی داده اند، پدر و پسری در حال دور شدن از خطرات و آدمخواران هستند. تمام چیزی که برای آنها مانده است در یک چرخ خرید که در آن وسایل و پتو هایشان را ریخته اند و یک اسلحه که در دست پدر است خلاصه می شود. مرد برای حفظ و نجات فرزندش (که در طول کتاب بارها او را فرشته خطاب می‌کند و می تواند نماد ذره ای انسانیت باقی‌مانده باشد ) به همراه او دست به سفری پرماجرا در جاده ای یخ زده می زند.
آنها در طول سفر با افرادی مثل یک دزد، یک پیرمرد نیمه جان و کور، عده ای آدمخوار، یک کودک و یک مرد نجات دهنده برخورد می کنند.
و درپایان این سفر مرد از خستگی و سرمای بیش از حد می میرد و فرزندش با چشمانی گریان بعد از مدتی توسط آدم هایی دیگر نجات داده می شود.
آنچه گفته شد موضوع رمانی خواندنی به نام «جاده»(به انگلیسی: The Road) نوشته کورمک مک کارتی است که در سال ۲۰۰۶ چاپ شده است. این کتاب، یک داستان آخرالزمانی را روایت می کند. شرح سفر پدر و پسر (که در کتاب هیچ نامی ندارند) در دنیایی تباه. این رمان دهمین کتاب کورمک کارتی بعد از رمان «جایی برای پیرمردها نیست» می‌باشد که برنده دو جایزه ادبی در سال ۲۰۰۷ شد.
در قسمتهایی از این کتاب آمده است.
«چيزي كه آدم دوست داره يادش بمونه فراموش مي كنه و چيزي كه دوست داره فراموش كنه يادش مي مونه .»
«اگه آدم تو موارد پيش پا افتاده بدقولي كنه ، توي كاراي مهم تر هم بدقولي مي كنه .»
«زن ها خواب خطراتي كه عزيزان شون تهديد مي كنه مي بينن و مردها خواب خطرهايي كه خودشون تهديد مي كنه .»
این رمان در پائیز ۱۳۸۸با همین عنوان توسط حسین نوش آذر توسط نشر مروارید عرضه شد.
پایان پیام/
نظر شما