یاحسین! هرجا که نام تو باشد، آنجا بهشتی دیگر است

زینب صناعی: جوانان علاقه‌مند به شور و آئین حسینی دست به دست یکدیگر گاهی تا نیمه‌شب داربست‌های فلزی را با زمزمه‌های «یا حسین» برپا می‌کنند و ارادت خود را به خاندان اهل بیت (ع) اینگونه نشان می‌دهند؛ براستی دل بی‌قرار عزای حسین است. شاید کسی تا در این محافل دوستانه وارد نشود و از نزدیک، شور و اشتیاق دلدادگان حسینی را برای برپایی مجلس عزاداری نبیند، نتواند باور کند که استقبال از محرم در حسینیه‌ها، مساجد و تکایا چه حال و هوایی دارد.

کم‌کم چای‌ریزهای حسینی از کمدها و انبارهایشان استکان‌های کوچک عزاداری را بیرون آورده و می‌شویند تا برای آغاز عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) آماده باشند و کمبودی احساس نکنند. آشپزها نیز در تدارک خرید اقلام نذورات محرم و صفر هستند و بانوان در مساجد و حسینیه‌ها و منازل نیز از هیچ کوششی دریغ نمی‌ورزند و سبزی و برنج و حبوبات پاک می‌کنند. پرچم‌های متبرک به نام ائمه اطهار (ع) فضای شهر را رنگی دیگر بخشیده و چلچراغ‌های نمادین و علم‌های کوچک و بزرگ در کوچه و خیابان خودنمایی می‌کند و منتظرند تا قوی ‌هیکلی آنان را در بربگیرد.

پیرو جوان، زن و مرد و کوچک و بزرگ که برای پوشیدن لباس سیاه عزای اباعبدالله الحسین (ع) لحظه‌شماری می‌کردند و کودکانی که از مادران خود می‌خواستند زنجیرهایشان را از کمدها بیرون آورند و برای مظلومیت مولایشان حسین (ع) زنجیرزنی کنند، حالا فصل تازه‌ای از عزاداری را تجربه می‌کنند و کم‌کم به خیابان‌ها سرازیر می‌شوند. صدای هل من ناصر ینصرنی حسین (ع) که می‌آید، هر صدایی بی‌معنا می‌شود و دیگر صدای ضبط ماشین‌هایی که آهنگ‌های رپ و تکنو را بلندبلند پخش می‌کردند، به گوش نمی‌رسد.

برخی‌ها هم با نوشتن «یا حسین» و «یا زینب» و «یا ابالفضل» روی خودروهایشان اینگونه ارادتشان را به ساحت عزیز زهرا (س) نشان می‌دهند. در برخی محله‌ها کودکان به در خانه‌ها رفته و برای برپایی تکیه کوچکشان در کوچه محل از همسایه‌ها استمداد می‌طلبند و مردم نیز برای زنده ‌نگه ‌داشتن فرهنگ و آئین عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت سید‌الشهدا (ع) مشتاقانه کمک می‌کنند.

اماکن دولتی و عمومی پارچه‌نوشته‌هایی را در منقبت شهیدان کربلا بر سر در اداره‌ها نصب کرده‌اند و در تدارک برنامه‌های عزاداری درون‌سازمانی هستند. به راستی آموزه‌های مکتب حسین (ع) و توسل به آن حضرت، ریسمان‌ محکمی است که می‌تواند آدمی را از چاه نگون‌بختى به اوج سعادت بالا ببرد.

یاحسین! هرجا که نام تو باشد، آنجا بهشتی دیگر است. فرقی ندارد ایران باشد یا سرزمینی که اصلاً تو را در آنجا نمی‌شناسند. همه به استقبالت آمده‌ایم و همچنان نوای «یالیتنا کنا معک» را بر زبان داریم که ای کاش ما هم در کربلا با تو بودیم و یاری‌ات می‌کردیم.

خوشا به حال آنانکه تاج دوستی تو را بر سر دارند و خوشا به حال آنانکه به خاطر تو از گناه و لذت‌های مادی می‌گذرند تا تو را به دست آورند. خدایا، نام ما را هم در سیل مشتاقان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) قرار بده.

پایان پیام/