خبرگزاری شبستان: احادیث پیرامون حضرت مهدی(ع) درابعاد مختلفی از وجود مبارک ایشان تا ظهور و حرکت در دست است. در بعضی کتب حدیثی بخش مستقلی برای این احادیث در نظر گرفته شده و در بعضی دیگر احادیث درمیان بخش‌های مختلف آمده است. وجود روایات پیرامون حضرت مهدی(ع) در میان کلمات پیامبر گرامی اسلام(ص) نیز دلیل دیگری بر وجود این عقیده در منشور عقاید اسلامی و پاسخی برای منکرین آن و مدعیان نو ظهور بودن یا حتی متاخر پدید آمدن این عقیده نسبت به صدر اسلام است. در این بخش به ادامه روایات نبوی(ص) در باره حضرت مهدی(ع) طرح گردیده است.
12. علامه المهدي ان يکون شديدا علي العمال، جوادا بالمال، رحيما بالمساکين؛
مهدي نسبت به کارگزاران حکومت (در انجام وظايف و مسئوليت ها) سخت گير است. (خطاي آنان وقصور در وظايف را بر نمي‌تابد)، در امور مالي (اقتصادي) بخشنده است، وبه همه مسکينان مهرباني مي‌ورزد.
13. فيفرح به… الطير والوحوش… وتزيد المياه في دولته و تمد الانهار… وتستخرج الکنوز…؛
(با ظهور مهدي) پرندگان و جانوران وحشي شادمان مي‌شوند… آب های (آشاميدني گوارا و سالم) در دولت او زياد مي‌گردد، رود خانه‌ها گسترش مي‌يابند… و گنج ها نمايان مي‌شود.
14. انَّ في امتي المهدي… فيجيئ اليه رجل، فيقول يا مهدي! اعطني، اعطني… فيحثي له في ثوبه مااستطاع ان يحمله؛
همانا مهدي در امت من است (درآغاز حکومت او گاه) فردي (به خاطر فقر و تهي دستي) نزد او مي‌آيد، و خواستار بخشش مالي مي‌شود و مي‌گويد: مهدي! ببخشاي. مهدي! ببخشاي. مهدي به اندازه‌اي که توان بردوش کشيدن آن را دارد به وي مال مي‌دهد.
15. يخرج في آخر امتي المهدي، يسقيه الله الغيث، وتخرج الارض نباتها… وتکثر الماشيه، و تعظم الامه…؛
سر انجام در ميان امتم مهدي به حکومت مي‌رسد، (در روزگار او) خدا باران هاي پياپي و سودمند فرو مي‌ريزد، و انواع گياهان در زمين مي‌رويد… نسل چهار پايان و گونه‌هاي مختلف حيوانات و جانوران فزوني مي‌گيرد (پس از اين که در اثر آلودگي هاي زيست محيطي بسياري از گونه‌هاي حيواني نابود شده است) و مسلمانان (در دنيا و در ميان اديان توحيدي) شوکت و عظمت مي‌يابند.
16. يخرج المهدي في امتي، يبعثه الله غياثا للناس؛
از ميان امت من مهدي قيام مي‌کند، خداوند او را براي فرياد رسي مردمان بر مي‌انگيزد.
17. المهدي من ولدي… يرضي بخلافته… الطير في الجو…؛
مهدي از فرزندان من است، در پرتو خلافت و حکومت او پرندگان آسمان خرسند مي‌گردند.
کنايه از گسترش قانون و عدالت در سراسر جهان است.
18. يکون في امتي المهدي… فتنعَّم فيه امتي نعمةً لم يمنعوا مثلها قطّ، توتي اکلها و لاتدخر منهم شيئا، والمال يومئذ کُدوس…؛
مهدي (موعود) در امت من است… در دوران (حکومت) او مسلمانان به سطحي بي نظير از رفاه در زندگي و برخورداري از نعمتها مي‌رسند، (همۀ) خوردنيها در اختيار آنان قرار مي‌گيرد، هيچ چيز (از امکانات زندگي و رفاهي) از آنان دريغ نمي‌شود، مال و ثروت در آن روزگار به صورت انبوه روي هم انباشته است. (نزد حاکميت مرکزي اسلامي.)
19.… اِنَّ ا َهل ِ بَيتي سَيلقوُنَ بَعدي بَلاءً وَ تشَريدا ً و تطَريدا ً، حتي يأتي قوَمٌ مِن قبَل ِ المَشرِق… فَيسئَلوُن َ الخَيرِ فلا يعُطونَه، فيقاتِلون فينصُرُون فيعطون ما سأَلوا، فلا يقبلُونه حتي يدفَعُوها اِلي رَجل ٍمِن ا َهل ِ بَيتي فيملأُها قسطا ًکمَا ملأ ُها جَورا ً…؛
پس از من خاندانم با سختي ها، گريز‌ها و تعقيب ها روبه رو مي‌شوند، تا اين که مردمي از شرق به پا مي‌خيزند… خير (حق، عدل، اصلاحات) را خواستار مي‌گردند، ولي (طاغوتان و دنياخواران) حقوق آنان را پاس نمي‌دارند و به خواسته هايشان اهميتي نمي‌دهند، آنگاه آنها (براي دستيابي به اهداف و آرمانهايشان) مي‌ستيزند، و در جنگ پيروزي به دست مي‌آورند، در اين هنگام آنچه را خواهان بوده‌اند پذيرفته مي‌شود، ولي آنان نمي‌پذيرند (و به نبرد ادامه مي‌دهند) تا رهبري را به مردمي از اهل بيت من بسپارند، پس او دنيا را پر از عدل و داد سازد، چنانچه آنها آن را از ستم انباشته‌اند.
20. ا َفضَلُ العِبادَةِ ا ِنتِظارُ الفَرَج؛
برترين عبادت‌ها انتظار فرج است.
21. مَن کذَّبَ باِ لمَهدي فقدَکَفَر؛
هر کس مهدي را انکار کند (و ظهور او را دروغ بپندارد)، کافر است.
امام علي(ع):
…کنا عند علي فساله رجلٌ، عن المهدي، فقال علي: هيهات… فيجمع الله تعالي قوما قزع کقزع السحاب، يولف الله بين قلوبهم، لايستوحشون الي احد (اي لايخافون من احد) و لايفرحون باحد يدخل فيهم
راوي مي‌گويد: نزد علي بوديم، مردي درباره مهدي از او سوال کرد. علي گفت:اي کاش آن زمان فرا مي‌رسيد… (در روزگار او) خداي متعال قومي را که همچون قطعه‌اي ابرپراکنده‌اند، گرد هم مي‌آورد، دلهايشان را به هم نزديک مي‌سازد، آنان ازهيچ کس نمي‌هراسند، و از اين که فردي به جمع آنان گرايد، به خود نمي‌بالند…
پس از ذکر نمونه‌هايي از سخنان والاي پيامبر بزرگوار اسلام و يك نمونه از سخن اميرالمؤمنين(ع) دربارۀ آيندۀ بشريت و امّت اسلامي و ظهور مُصلح فاطمي مناسب است سخن يکي از محدثان بزرگ اهل سنت را ياد‌آور شويم که از نقش ايرانيان در آن دوران پرده بر مي‌دارد:
حافظ ابو عبد الله گنجي شافعي، مُحّدث معروف اهل سنت، باب پنجم از کتابِ خود دربارۀ مهدي، يعني: «البيان في اخبار صاحب الزمان« را، ويژۀ همين مطلب ساخته، و آن باب را اين سان عنوان کرده است: «الباب الخامس، في ذکره نصرة اهل المشرق ِ للمهدي«: باب پنجم از کتاب، در بيان ياري کردن مردم مشرق است مهدي را. و در اين باب، اين حديث را از پيامبر اکرم(ص) نقل مي‌کند:
يخرُجُ ا ُناسُ، مِن المَشرِق، فَيوَ طِّئوُنَ للمَهّدي سُلطا نَهُ؛
مردمي از مشرق قيام مي‌کنند، و زمينۀ حکومت مهدي را فراهم مي‌سازند.
حافظ گنجي، پس از نقل اين حديث، مي‌گويد:
هذا حديثٌ حَسَنٌ، صَحيحٌ، رَوَتهُ الثِقاتُ و الا َثباتُ، وَ ا َخَرجَهُ الحافظ ابو عبد الله بن ُ ماجةِ القزويني، في سُننهِ؛
اين حديث، حديثي است حسن و صحيح، که آن را راويان موثقّ و عالمان ِ حجَّت روايت کرده‌اند. و حافظ ابن ماجۀ قزويني، اين حديث را در کتاب سُنن (صحيح) خود آورده است.
در کتابها و مدارک شيعه نيز، اين احاديث و اين مضامين آمده است.
پی نوشت ها:
. جلال الدين سيوطي: الحاوي للفتاوي، ج 2، ص 150.
. جلال الدين سيوطي: العرف الوردي في اخبار المهدي، ج 21، ص 81؛ علي بن حسام اليد متقي هندي: البرهان في علامات مهدي آخرالزمان، ص 129، منشورات شرکه الرضوان.
. محمدبن عيسي بن سوره: الجامع الصحيح، ج 4، ص 506، ( تحقيق ابراهيم عطوه عوض)، چاپ دار الاحياء التراث العربي؛ علي بن حسام الدين متقي هندي: کنز العمال، ج 14، ص 273، چاپ موسسه الرساله بيروت 1405؛ ماخذ پيشين.
. ابو عبدالله حاکم نيشابوري: المستدرک علي الصحيحين، ج 4، ص 601، حديث 381/ 8673، چاپ بيروت؛ علي بن حسام الدين متقي هندي: کنزل العمال، ج 14، ص 273، چاپ پنجم، موسسه الرساله بيروت 1405.
. جلال الدين سيوطي: الحاوي للفتاوي، ج 2، ص 132، ( تحقيق؛ محمدمحيي الدين).
. احمدبن حجر هيتيمي: الصواعق المحرقه، ص 162، طبع مکتبه القاهره، 1375ه؛ جلال الدين سيوطي: الحاوي للفتاوي، ج 2 ص 82، دارالکتب العلميه، بيروت، 1408.
. محمدبن يزيد قزويني: سنن ابن ماجه، ج 2، ص 1366(حديث 4803)، تحقيق محمد فواد عبدالباقي) چاپ التراث العربي؛ نور الدين بن ابي بکر الهيثمي: مجمع البحرين في زوائد المعجمين، ج 4، ص 168، حديث 4460، تحقيق محمد حسن الشافعي، طبع دار الکتب العلميه بيروت، 1419ه؛ علي بن حسام الدين متقي هندي: کنز العمال، ج 14، چاپ موسسه الرساله، بيروت 1405، (حديث 38706).
. سنن ابن ماجه، ج، ص 1366؛ ابوعبدالله الحاکم النيشابوري: المستدرک علي الصحيحين، ج4، ص 464، طبع دارلمعرفه بيروت، باشراف يوسف عبدالرحمن المرعشي؛ الحافظ الذهبي: التلخيص في ذيل المستدرک، ج4، ص 464، دارالمعرفه؛ ابوفداء اسماعيل بن کثير الدمشقي: نهايه‌البدايه، ج1، ص 41، داراحياء التراث العربي.
. ابوعيسي محمّدبن عيسي بن سوره: الجامع الصحيح و هو سنن ترمذي، ج5، (تحقيق ابراهيم عطوه عوض)، ص 565، (حديث3571)، داراحياء التراث العربي، بيروت.
. سليمان بن اشعث سُجستاني: سُنن، ج4، ص 106؛ علي بن حسام الدّين متقّي هندي: البرهان في علامات مهدي آخر الزمان، ص 170، (حديث 2)، منشورات شرکة الرضوان.
. حاکم نيشابوري، مستدرک الصحيحين، ج 4، ص 554، طبع دار المعرفه، بيروت.
الحافظ الذهبي: التلخيص في ذيل المستدرک، ج 4، ص 554، طبع دار المعرفه.
علي بن حسام الدين متقي هندي: البرهان في علامات مهدي آخرالزمان، ص 144، منشورات شرکه الرضوان.
منبع: ویژه نامه "هفته وحدت"
پایان پیام/
نظر شما