دکتر رسول رسولی پور، عضو هیأت علمی دانشگاه خوارزمی در کرج در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در البرز در خصوص تفاوت آگاهی و دانایی در انسان اظهار کرد: ما موجودات «ممکن» و وابسته‌ای هستیم؛ اما اگر این «من» حذف شود و به آن جان که روح و ودیعه الهی است و همه موجودات به ویژه موجودات انسانی از آن بهره‌مند هستند، عنایت و آگاهی پیدا شود، اتصال ایجاد می‌گردد.
عضو هیأت علمی دانشگاه خوارزمی رسولی‌پور تأکید کرد: ما در دانستن، با یک سری داده، گزاره و معلومات مواجه هستیم؛ اما آگاهی، انسان را از قالب ماسک و نقاب رها می‌کند.
به گفته وی، در واقع شخص تلاش می‌کند که این نقاب‌ها را نبیند که خودِ این ندیدن، اتصال است.
نقاب هایی که اگر برداشته شود، سخن و چشم خدا می شود
رسولی پور گفت: این که گفته می‌شود ما موجودات الهی هستیم، وقتی ما خودمان باشیم موجود الهی نیستیم بلکه وقتی هستیم که نگاهِ من، صنف و شغل من کنار برود. متأسفانه ما با این زخارف و تعلقات دنیا زندگی می‌کنیم و اگر کسی موفق شود در زندگی این نقاب‌ها را کنار بگذارد دست او، سخن و چشم او خدا می‌شود.
وی در ادامه با قرائت آیه‌ی «لِئَلاَّ یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُل» ِبه فلسفه‌ی ارسال پیامبران الهی پرداخت و گفت: اگر خدا پیامبران را نمی‌فرستاد ما باورمان نمی‌شد که ما خدایی هستیم. خداوند در قرآن می‌فرماید: « پیامبران را فرستادیم تا حجتی برای شما باشند». پیامبران قله و اوج هستند و به ما این خودباوری را می‌دهند که می‌شود به اوج و تعالی رسید.
این استاد فلسفه با بیان این مطلب که پیامبران نشانه‌ای هستند برای باور این‌که انسان موجود انسانی نیست؛ تصریح کرد: انسان یک موجود الهی است. انبیاء جدای از این که تعالیم و متونی را آوردند، صرف حضور پیامبر این امید را در دل ما روشن می‌کند و یک تذکر و یادآوری برای ماست.
رسولی‌پور در بخش دیگری از سخنان خود با قرائت آیات 36 تا 46 سوره‌ی شوری گفت: قرآن در این آیات متذکر می‌شود که آنچه به شما عطا شده متاع زودگذر زندگی دنیاست؛ اما آن چه نزد پروردگار است برای کسانی که گرویده‌اند و به پروردگارشان اعتماد دارند، بهتر و پایدارتر است.
وی افزود: در واقع قرآن ما را تشویق می‌کند آن چیزهایی که به ما داده نشده را از خدا بگیریم. آن چیزهایی که در مالکیت ماست هیچ چیزی نیست و اما آن چه پیش خداست اصل است.
ما باید قرآن را تنفس کنیم
وی با تامل بر اساس این آیات قرآن، خاطرنشان شد: کسانی که از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب می‌ورزند، هنگامی که خشمگین شوند عفو می‌کنند، نماز بر پا می‌دارند و کارهایشان به صورت مشورت در میان آن ها است و از آن چه به آن ها روزی داده شده است انفاق می‌کنند. کسانی هستند که به خدا گرویده‌اند و به پروردگارشان ایمان دارند.
رسولی‌پور در ادامه با اشاره به فرازهای مختلف آیات ارزشمند و عمیق گفت: اگر کسی بخواهد در ازای بدی، بدی کند و انتقام بگیرد نکوهشی بر او نیست؛ نکوهش تنها بر کسانی است که به مردم ستم می‌کنند و در روی زمین به ناحق سر برمی‌دارند.
وی با قرائت آیه 43 سوره شوری «إِنَّ ذلِکَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ» خاطر نشان کرد: مطابق این آیه، هر کسی که در ازای بدی صبر کند و درگذرد (ببخشد) مسلما این عفو و بخشش از اراده قوی در کارها است.
وی با تأکید بر این‌که ما باید قرآن را تنفس کنیم و با آن مأنوس شویم نه این‌که فقط آن را بخوانیم، اظهار کرد: این آیات برای ما تذکری است؛ چرا که خداوند هیچ شرطی را برای نزدیک شدن به خود قرار نداده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی تصریح کرد: در حرم امام رضا(ع)، مسجدالحرام و محراب به خدا نزدیک می‌شوید اما حتی یک توهین شدن هم زمینه‌ی نزدیک شدن به خداست. اگر انسان در مقابل توهین و بدی که به او وارد شده است، صبر و عفو کند، در آن لحظه‌ی عفو، شما نیستید، بلکه جان الهی حیات دارد.
پایان پیام/
نظر شما