به کجا چنین شتابان؟!

خبرگزاری شبستان:دستگیری تعداد زیادی از روزنامه نگاران منتقد و حکم اخیر دستگیری «فتح الله گولن»،چهره مخالف دولت رجب طیب اردوغان،این روزها در رسانه های ترکیه و جهان بسیار خبر ساز شده  و انتقاد بسیاری از کشورها و سازمان های بین المللی را در بر داشته است.

تحولات کنونی این سوال را در ذهن متبادر می کند که اردوغان به دنبال چیست؟ آیا وجهه بین المللی ترکیه برای او اهمیت دارد یا اینکه تنها به فکر راضی نگه داشتن طرفداران و رای دهندگانش است؟

برای پاسخ به این سوال ابتدا باید دانست که چه چیزی موجب شده،مالک کاخ یک هزار اتاقه ترکیه در کشور خود احساس ترس و وحشت کرده و تصمیمات جدیدی مبنی بر از میدان بیرون راندن همه منتقدانش،اتخاذ کند.

«رجب طیب اردغان»،رییس جمهوری کنونی  و «فتح الله گولن» رییس »جماعت خدمت» در دهه های 60 و 70 و در دوران جنگ سرد یاران نزدیکی بودند زیرا هدف هر دو استفاده از ارتش در مبارزه با کمو نیسم بود اما با پایان جنگ سرد اولویت ها در ترکیه تغییر کرد.

در دهه 80 و هنگامی که نجم الدین اربکان به قدرت رسید،رابطه میان دولت اسلام گرای ترکیه با ارتش تیره شد و با حمایت اتحادیه اروپا،ارتش به حاشیه رانده شد و در حقیقت یکی از اهداف مشترک گولن و اردوغان از میان برداشته شد.

پس از آن هنگامی که حزب عدالت و توسعه در سال 2002 میلادی در انتخابات پیروز شد و اردوغان به عنوان نخست وزیر ترکیه انتخاب شد فضا برای گولن و حامیانش تنگ شد.

به تدریج،گولن تبدیل به یکی از چهره های مخالف در دولت ترکیه شد و از اوایل دهه 90 اعضای جماعت گولن به صورت گسترده وارد نهادهای راهبردی ترکیه مانند دستگاه قضایی، نیروهای امنیتی و بخش آموزش و پرورش شدند و قدرت پیدا کردند و همین مسئله موجب شد تا دو طرف دست به اقداماتی علیه یکدیگر بزنند.

اما رقابت  بسیار چشمگیر میان اردوغان و گولن پس از اتفاقات «پارک گزی» و ماجرای 17 دسامبر سال 2013 میلادی آغاز شد.

در روز ۲۸ می ۲۰۱۳ درگیری‌هایی بین پلیس ترکیه و معترضانی که از چند روز پیش در اعتراض به تخریب پارک گزی در میدان تقسیم شهر استانبول متحصن شده بودند، صورت گرفت.

این اعتراض ها به تدریج به شهرهای دیگر نیز گسترده شد و جنبه سیاسی به خود گرفت تا آنجا که بسیاری از سیاست های خارجی دولت اردوغان از جمله دشمنی با دوست و همسایه دیرینه اش یعنی سوریه  از سوی معترضان محکوم شد.

اما آنکارا به جای توجه به خواست مردم دست به سرکوب گسترده معترضان زد.

پس از آن ماجرای دست داشتن اردوغان و نزدیکانش در پرونده فساد مالی مطرح شد ؛اینجا بود که دولت اردوغان احساس خطر کرد،همه تقصیرها را به گردن چهره مخالف دولت یعنی گولن انداخت و برای ضربه زدن به او از هیچ اقدامی دریغ نکرد.

یکی از اقدامات او مالیات بستن به مدارس تحت نظارت «جماعت خدمت» بود تا سیستم آموزشی که تمرکز اصلی حامیان گولن بر آن است را هدف قرار دهد.

بازداشت ده ها خبرنگار ترک منتقد دولت ترکیه نیز در همین راستا انجام گرفت و انتقادات گسترده موجب نشد تا رییس جمهوری ترکیه از اقدام خود پیشمان شود.

اردوغان که زمانی بسیار مشتاق به عضویت در اتحادیه اروپا بود حالا در مقابل انتقادات این اتحادیه در مورد نقض حقوق بشر در ترکیه ایستاده و می گوید که بهتر است اتحادیه اورپا  مشکل خود را حل کنند و در امور داخلی ترکیه دخالت نداشته باشد.

همه این تحولات نشان می دهد که دولت اردوغان اهمیتی به وجهه بین المللی ترکیه نمی دهد و آنچنان شتابان در مسیری که انتخاب کرده پیش می رود که می تواند به خاطر جاه طلبی های شخص اش ترکیه را به کشوری منزوی در منطقه و عرصه بین المللی تبدیل کند.