به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اصفهان، حمیدرضا جیحانی، استاد دانشگاه اصفهان در نشست تخصصی با عنوان "رهیافت‌های تاریخی فرهنگی زیباشناسی منظر در معماری دورۀ اسلامی ایران: بر اساس متون نظم دورۀ نخست از 370 تا 432 هجری قمری " در پژوهشکده هنرهای سنتی اسلامی، اظهارداشت: فضاهای باز طراحی‌شده و یا طبیعی همان فضایی است که انسانها در آن میزیستند و درون همین مناظر افراد به فراخور نیازهایی خود به احداث بناهای خرد و کلان پرداخته و در آن فضاها مداخله کرده اند.
وی افزود: هر چه فاصلۀ تاریخی از مناظر موردنظر بیشتر شود، نارسایی‌های بیشتری در ادراک زیبایی آنها اتفاق می افتد و آسیبی بزرگ برای مناظر طبیعی بود و هرچقدر فاصله افزایش یابد نارسایی ها هم بیشتر می شود.
جیحانی، درک ویژگیها و جوانب گوناگون منظر تاریخی دو نارسایی در مطالعه فضای یا طبیعی تاریخی، دانست و تصریح کرد: این 2 نارسایی بر کمبود مشکل کمبوداطلاعات افزوده است که این نارسایی ها مشکلاتی برای جامعه ایجاد می کند.
وی ادامه داد: عدم توجه و یا کم‌توجهی عمیقی به موضوع منظر را یک موضوع قابل‌طرح در تاریخ معماری ایرانی اعلام کرد و بیان داشت: برای فهم جوانب این موضوع میتوان از متون گذشته کمک گرفت و به نتیجه های مطلوب دسترسی پیدا کرد.
استاد دانشگاه اصفهان به مباحث ادبی در این حوزه اشاره کرد و گفت: همزمان و پس از دوران شعر حماسی و شاعران حماسهسرا، در قرن پنجم شاعران دیگری چون عنصری، فرخی سیستانی، منوچهری و مسعود سعد می زیستند که شعر را عمدتاً در قالب قصیده و در مدح افراد و توصیف طبیعت به سبک خراسانی میسرودند که عناصر خیالی شاعران این دوره تاریخی برگرفته از طبیعت است و علاوه بر آن توصیف طبیعت و مدح افراد به‌عنوان یک ویژگی شعری مشترک، در آن دوره است.
وی اضافه کرد: این موضوع امکان بررسی مقایسهای منظر و رویکرد شاعران این دوره به آن را فراهم می کند.
پایان پیام/
نظر شما