به گزارش خبرگزاری شبستان،موفق المحادین رئیس اتحادیه نویسندگان اردنی در گفتگویی با صوت روسیه تصمیم اخیر کشورهای شورای همکاری خلیج فارس در تشکیل فرماندهی نظامی یکپارچه برای مبارزه با تروریسم را مورد بررسی قرار داده است.
در این برنامه تصمیم اخیر کشورهای شورای همکاری خلیج فارس درباره تشکیل فرماندهی نظامی درباره مبارزه واحد با تروریسم بر اساس بیانیه دوحه را بررسی می کنیم.اخیر درباره گروههای اسلامی زیاد بحث شده است و فهرستهای تروریستی منتشر شده است از نظر شما اهداف این تصمیم چیست؟
به نظر من این یک طرح موقت و گذرا است و بعید می دانم که در دراز مدت موفق شود زیرا حساسیت ها و محاسبات میان طرف های شورای همکاری خلیج فارس متفاوت است .حتی تحت فشار، ترس یا محاسبات منطقه ای درباره مبارزه با تروریسم. در درجه اول نگرانی و ترس از گفتگوی ایرانی-آمریکایی یا ترس از افزایش دامنه نفوذ ایران در خلیج فارس یا منطقه به شکل کلی است.
این تصمیم به گونه ای ترویج شده است که گویا ضد تروریسم است و گروههای تکفیری است این عامل موجود است اما از کشوری به کشور دیگر فرق می کند.در برخی کشورهای حوزه خلیج فارس گروههای تکفیری عامل خطر است در برخی دیگر بر اسلام نرم یا اسلام اردوغانی متمرکز شده اند و با کل این اوصاف به نظر من آنچه در جلسات و فضای شرایط میان کشورها مشخص می شود به آمریکایی ها و ایرانی مربوط می شود و این عامل نگرانی آنهاست.
برخی از کشورهای حوزه خلیج فارس از مشکل رابطه با ایران و با پرونده عراق رنج می برند.این طرح عوامل مختلفی در ورای آن است که ضرورتا ارتباطی با این طرح ندارد.
عوامل مختلفی وجود دارد که میل به تفاهم را نوید نمی دهد.یکماه قبل از تفاهم میان سعودی ها و قطری ها خبرهایی شنیدیم و به نظر من شورای همکاری خلیج فارس از چهار محور تشکیل شده است نه دو محور و دشوار است که چهار محور در عین واحد به تفاهم برسند.محور سعودی و اماراتی و محور قطری وجود دارد و سلطان نشین عمان به شکل مستقل عمل می کند و نیز کویت.هر یک از ای کشورها با دیگر کشورهای شورای همکاری خلیج فارس کشمکش هایی دارند.
به اختلاف نظرها میان طیف های تشکیل دهنده شورای همکاری خلیج فارس و نیز ادامه صف بندی و اینکه ترکیه و قطر از یک سو و عربستان سعودی،امارات و بحرین از سوی دیگر قرار دارند اشاره کردید اما آیا اختلاف نظر پس از حل مشکل با دوحه و بازگشت سفیران عربستان و امارات به قطر فروکش نکرده است؟
به نظر من آنچه با دوحه گذشت در واقع اداره بحران است نه حل آن و بسیار دشوار است که عربستان و امارات به توافق نهایی و جامع با دوحه برسند.به نظر من این توافق برای مدتی زیادی دوام نمی آورد و در کوتاه مدت از هم می پاشد.دوحه در محور ترکیه اخوانی است و این موقتی نیست و موضوع بزرگتر از منع قرضاوی در تلویزیون الجزیره یا اخراج تعدادی از شخصیت های اخوان المسلمین است و به شرایط و داده های جدید در منطقه و نقشه آن و انتقال منطقه از نفت به گاز است که انتقال از دوره نفت به گاز در سطح منطقه ای و بین المللی تبعاتی دارد.
همپیمانی قطر و ترکیه و اخوان المسلمین بسیار عمیق است و عمیق تر از مانورهای سیاسی به ویژه با عربستان سعودی و امارات است. به نظر من مانور قطر واقعی نیست و ادامه دار نیست.کویت نیز عوامل و محاسبات مختلفی مانند عراق و انعکاسات ایرانی را دارد.عمان روابط حسنه ای با همه طرفها دارد.موضوعات مهم دیگر در شورای همکاری خلیج فارس از جمله روابط مربوط به بازار نفت و بازار سلاح و دیگر بازارها در جریان است.
اختلافات عمیق تر و بزرگتر از حد تصور است به نظر من هرچه جریان دارد موقتی و اوضاع دیر یا زود منفجر می شود و تفاهمات فرو می پاشد.
شما به بُعد منطقه ای این تصمیم اشاره کردید سئوالی که در اینجا مطرح می شود مخالفت کشورهای شورای همکاری خلیج فارس با کشورهای منطقه با وجود تعرض آنها به شکل مستقیم از ناحیه تروریسم است این موضوع را چگونه ارزیابی می کنید؟
باوجود روابط حسنه و نیات حسنه که هرازگاهی میان برخی کشورهای حوزه خلیج فارس و تهران رخ می دهد به نظر من در موضوع ایران در نهایت امر محاسبات و ائتلاف بندی ها با آمریکایی ها،فرانسوی ها،ناتو و دیگر تعیین کننده است اما ایران به دنبال ارائه طرح های حسن نیت است اما در نهایت امر ائتلاف بندی ها و مانورها و محاسبات سیاسی تعیین کننده است و آمریکا به همپیمانان خود در منطقه خلیج فارس و دیگر مناطق فشار می آورد.
نظر شما