به گزارش خبرگزاری شبستان،حدود چهار ماه از جنگ غزه می گذرد و تنها تصویری که من به یاد دارم این است:ما در یک اتاق بسیار شلوغ در بیمارستان شفا هستیم که کاشی های ان انعکاس دهنده فریادهای مجروحین هستند.گروهی از افراد شروع به پهن کردن پتوها و حوله ها بر روی زمین می کنند و سپس شخصی در آنها پیچیده می شود.
این جملات یک روزنامه نگار انگلیسی است به نام «پل سامون» است که در روزنامه گاردین،یادداشتی را در مورد جنایت هایی که هیچ کس پاسخگوی آنهانیست و فقط عکس هایی از آنها منتشر می شود،منتشر کرده است.
در این یادداشت آمده است:اگر شما گزارش های آن شب را تماشا کرده بودید،اجساد محو شش کودک بی گناه را می دید.دوربین من عکس خون های ریخته شده بر روی زمین را می گرفت اما قرار نبود این تصاویر در جای نمایش داده شود.
اما در توییتر این تصاویر محو نمی شود و شما می توانید عکس های هولناک کودکان کشته شده و خانواده های دردمند آنها را چندین بار در هفته ببینید.
اگر شما داستان داعش را بر روی رسانه های اجتماعی دنبال کنید عکس های اعدام ها ،سر بریدن ها و به صلیب کشیدن ها را می بینید.
گاهی این عکس ها برای این منتشر می شوند که نشان دهند داعش یا رژیم صهیونیستی بد هستند و مرتکب جنایت می شوند اما آیا این تنها برای توقف جنگ کافی است؟
این یک توهم قدیمی است که ردپای آن را می توانیم در در یک مقطع دقیق تارخی پیدا کنیم.سال 1924،«ارنست فردریش» فعال ضد جنگ آلمانی کتاب تکان دهنده ای که نامش «جنگ علیه جنگ» بود را منتشر کرد.
او مجموعه همه جانبه از عکس هایی را تهیه کرد که نشان دهنده واقعیت های جنگ جهانی اول بود.
این کتاب به طور کلی در 10 نوبت منتشر شد تا زمانی که نازی ها از چاپ آن جلوگیری کردند اما در سال جاری کتاب فردریش از سوی موسسه صلح «برتراند راسل» با طرح این سوال که چرا نشان داده عکس های مجروحان جنگی به مردم ،بازدارنده جنگ نیست؟
بسیاری از جنگ ها در جهان،جنگ های انتخابی هستند.سربازان حرفه ای می دانند که برای چه کاری به جنگ می روند و اینگونه است که من هر چه به این منازعات نزدیک تر می شوم بیشتر به این فکر می کنم که هر چیزی که ما راجع به جنگ می دانیم نمی تواند ما را از آن منع کند.
90 سال از انتشار کتاب فردریش می گذرد و ما تنها به فکر تسکین احساسات برانگیخته شده حاصل از انتشار این عکس های هستیم اما هنوز کاری برای توقف جنگ ها انجام نداده ایم.
در مواجهه با زخم های هولناک،تکنولوژی جراحی پلاستیک را ایجاد کرده ایم و برای ایمن نگه داشتن سرابازن خود از حملات هوایی بدون سرنشین استفاده می کنیم.قوانین بین المللی نیز در این وضعیت بی تاثیر نیست.امروز هیچ روزی از جنگ نمی گذرد بدون اینکه یک طرف،طرف دیگر را متهم به نقض کنوانسیون های ژنو کند.این نشان می دهد که جنگ مطابق با قوانین،تاسف برانگیز است اما مانعی برای آن وجود ندارد.
و فحوای کلام اینکه عکس های جنگ نباید فقط به ما نشان دهند که اجساد چگونه هستند و چه شکلی دارند بلکه باید به ما پوچی جنگ را گوشزد کنند و این که کشتارهای بی هدف در نهایت به نتیجه دلخواهی رسیده اند که هنوز هم باید ادامه پیدا کنند.
نظر شما