به گزارش خبرگزاری شبستان، روز 28 اکتبر، ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه هفتادمین سالگرد آزاد سازی اوکراین از اشغال آلمان نازی را به کهنه سربازان اوکراینی تبریک گفت و از آنها خواست به یاد داشته باشند چگونه شانه به شانه سربازان روس با دشمن جنگیدند.
در همان روز پترو پروشنکو رییس جمهور اوکراین نیز به مناسبت پیروزی و پایان یافتن جنگ اخیر این کشور که روسیه آغازگر آن بود به این سربازان بازمانده از جنگ جهانی به تبریک گفت.
امسال مراسم باشگاه والادی Valdai Club)) که ولادیمیر پوتین در آن سخنرانی می کرد به جای شهر والادی (Valdai) در سوچی و بدون ارتباط با دیگر نقاط جهان برگزار شد.شرکت کنندگان انجمن مودبانه به سخنان پوتین گوش سپردند. وی در سخنان خود به انتقاد از نقش شوم ایالات متحده در دنیای مدرن پرداخت و اضافه کرد روسیه حتی یک قدم از خاک خود عقب نشینی نمی کند.
این اظهارات حاضرین را در بهت فرو برد و مفسران روسی طرفدار کرملین ناگزیر به بازگویی و حسن تعبیر سخنان کوبنده ی پوتین شدند. پوتین در 15سالی که در مسند قدرت بوده همواره احساسات عمیق ضد آمریکایی نشان داده و هدف اصلی این اقدامات ادامه ضد حمله های ژئوپلتیکی روسیه به منظور بازنگری نتایج جنگ سرد است.
روز 26 اکتبر و درجریان انتخابات پارلمانی اوکراین پوتین در جمع اعضای باشگاه والادی سخنرانی کرد. فردای همان روز شایع شد در شهر دونتسک نیروهای جدایی طلب روسیه در حال تجدید قوا هستند وتصمیم لهستان به تمرکز نیروهای نظامی در مرز های شرقی این کشور با اوکراین به شایعات قوت بخشید. این عوامل و درخواست بازنگری در نتایج جنگ سرد پس از 25 سال از پایان آن باعث شد اوکراین از احتمال تکرار مخاصمات در مناطق جنوب و شرق این کشور از سوی روسیه بهراسد.
روسیه می تواند دست داشتن در درگیری های نظامی در شرق اوکراین را انکار کند؛ اما اوکراین درگیر یک جنگ تمام عیار شده که نشانه های آن در جای جای کیف به چشم می خورد. جنگی که برای استقلال و حق موجودیت اوکراین به عنوان کشوری مستقل و بدون دخالت مسکو در تصمیم گیری های کلیدی مربوط به مسایل سیاست خارجی آغاز شده است. اوکراین آشکارا وارد جنگ با روسیه شده و این موضع برای کسانی که پیش از این هرگز تصور نمی کردند روزی این دو کشور وارد مناقشات نظامی شوند بسیار دردناک است.
با وجود این روزنامه نگاران روسی در اوکراین آزادانه به فعالیت می پردازندو تنها تعداد معدودی از سیاستمداران محلی حاضر به صحبت با گزارشگران روس نیستند. درحالی که مواجهه با رفتار های خشونت آمیز دور از انتظار نیست، این خبرنگاران با مهمان نوازی ، مهربانی ، همدلی مردم اوکراین روبرو می شوند. انگار آن ها می خواهند با این رفتار به این خبرنگاران بگویند:" ما همینجا می مانیم ، کشوری که مسئولیت آینده آن را خود برعهده گرفته ایم؛ در حالی که شما به فضای خفقان آور روسیه باز میگردید به جایی که دولت آن بیهوده به دنبال بازنگری در نتیجه جنگ سرد است و مردم آن از خونریزی های دولت غرق در سرور می شوند."
ایوان سوخوف خبرنگار روسی در این رابطه می گوید: " در چنین شرایطی دلم می خواهد از سیاستمداران روس که در تلاشند شهروندان را متقاعد کنند که این جنگ برای شان صلح به دنبال دارد و مردم کشور همسایه و"برادر"باوجود مشترکات تاریخی فراوان دشمن روس ها هستند, عذرخواهی کنم.
برای درک احساس یک خبرنگار روس حاضر در اوکراین در حال حاضر باید وضعیت یک روزنامه نگار آلمانی که در سال 1943 به یکی از مناطق اشغال نشده اتحاد جماهیر شوروی سفر کرده و سعی دارد با دو نفر از اعضای کمیته دفاع دولت گفتگو کند را مجسم کرد. اولی حاضر به دیدار با او نمی شود و دومی با اکراه حاضر به مصاحبه می شود. البته این یک سناریوی مضحک است چون چنین کاری هرگز به خبرنگاران آلمانی واگذار نمی شد.
اگرچه پروشنکو وقایع جنگ جهانی دوم و اتفاقات اخیر تاحدی مشابه اند اما اوضاع تغییر کرده است. برخلاف 80 سال پیش جنگ دیگر تمام مردم را درگیر نمی کند و راه حل جامعه بین المللی برای پایان دادن مناقشات ترسیم مرز های سیاسی جدید نیست. روزنامه نگاران روسی پیش از بازگشت به کشور همکاران اوکراینی خود را در آغوش کشیده و قول می دهند از طریق شبکه های اجتماعی با هم در ارتباط بمانند."
اگرچه غیر منظقی به نظر می رسد اما متاسفانه سخنرانی پوتین در جمع اعضای باشگاه والادی نشان می دهد که وی هنوز در گذشته زندگی می کند. اگر وی می خواهد در نظم جهانی پدید آمده پس از جنگ سرد بازنگری شود. اما بیش از 20 سال برای این کار دیر شده است.
بسیاری از مفسران پیش تر خاطر نشان کرده بودند که پوتین سعی دارد خشم و تنفر خود نسبت به غرب را توجیه کند اما مشکل اینجاست که وی در تلاش برای توضیح انگیزه های خود از یک زبان منسوخ شده استفاده می کند که دیگر برای هیچ کس جز مردم روسیه و چند کشور همسایه قابل درک نیست.
وضعیت روسیه 20 سال پس از جنگ سرد چندان بد نیست.دولت این کشور آزادی داشت تا آنگونه که می خواست عمل کند، و از این آزادی برای از بین بردن روابط خود با تمام کشور های مهم اتحاد جماهیر شوروی سابق استفاده کرد.
در دو دهه گذشته حتی کشورهایی چون بلاروس و قزاقستان که روند سیاسی کندی داشتند موفق به یادگیری واژگان و زبان جدید سیاسی شدند؛ درحالی که روسیه همچنان با آن ها با زبان منسوخ شده 20سال قبل سخن می گوید و از ادبیات توپ و تانک بهره می برد.
درواقع پوتین از جهانیان می خواد که چون خود او با زبان واحدی سخن بگویند که مدت هاست از میان رفته است. با این حال هیچ کس جز تعداد اندکی از وفاداران به دولت روسیه کسی به این ایده توجهی نمی دهد. ضد حمله های ژئوپولیتیکی رییس جمهور روسیه کمکی به کاهش مداوم ارزش نفت و واحد پول روسیه نمی کند.
به نظر می رسد در نهایت بازار های جهانی از گزافه گویی درباره توپخانه سنگین یا کامیون های حاوی کمک های انسان دوستانه روسیه که به شرق اوکراین فرستاده شده اند ا قدرت بیشتری دارند.
اوایل هفته جاری این بازار های خود نسبت لفاظی های رهبران روسیه را واکنش نشان داده و در نتیجه آن گروه تجار نفتی گانوور سوییس که به باور برخی با حلقه داخلی پوتین رابطه نزدیکی داشت؛ اعلام کرد دارایی های خود در روسیه را به فروش می رساند.
با وجود اینکه خطر هیچ حمله ای روسیه را تهدید نمی کند، برنامه ضد حمله ای که پوتین آغاز کرده ریشه در گذشته داشته اما عواقب آن متوجه حال حاضر می شود.
پایان پیام/
نظر شما