خبرگزاری شبستان: امام عصر(عج) در زیارت ناحیه مقدسه سیدالشهدا(ع) و شهداى کربلا را خطاب قرار می دهد و با ذکر نام و اوصاف حضرت به معرفی قاتلان ایشان می پردازد. زیارت ناحیه مقدسه زیارتنامهاى است که به امام زمان(عج) نسبت داده شده و شیخ طوسى با سندهاى خود آن را روایت کرده است. به این صورت که در سال 252 هجرى از ناحیه مقدس حضرتحجت(عج) این روایت به دست شیخ محمد بن غالب اصفهانى صادر شده است.
متن زیارت خطاب به سیدالشهدا و شهداى کربلاست و نام یکایک آنان با ذکر اوصاف و خصوصیاتشان و نیز اسامى قاتلان آن شهدا در آن آمده است. آغاز زیارت اینگونه است: السلام علیک یا اول قتیل من نسل خیر سلیل.(1)
نخستین کسى که از این زیارت در کتاب خویش نام برده، شیخ مفید (م.413ق.) است که آن را در کتاب مزار خویش جزء اعمال روز عاشورا ثبت کرده است. درحال حاضر این کتاب در دست نیست ولى علامه مجلسى مى نویسد: قال الشیخ المفید- قدس الله روحه - فى کتاب المزار ما هذا الفظه: زیارة أخرى فى یوم عاشورا بروایة اخرى، إذا أردت زیارته بها فى هذا الیوم فقف علیه (ع) و قل: السلام على صفوةاللَّه(2)
پس از شیخ مفید، شاگردش سیدمرتضى علم الهدى (م.436 ق.) از آن در کتاب مصباح الزائر خویش - یا المصباح(3) یاد کرد. این کتاب نیز مانند کتاب استادش موجود نیست و تنها نشانه اى که از آن در دست داریم، عبارات سیدبن طاووس در مصباح الزائر است، که مى نویسد: زیارة ثانیة بألفاظ شافیة یزاربها الحسین - صلوات اللَّه علیه - زاربها المرتضى علم الهدى - رضوان الله علیه - قال: فإذا أردت الخروج فقل: أللّهمّ إلیک توجهت.... ثم تدخل القبة الشریفة و تقف على القبر الشریف و قل: السلام على آدم صفوة الله( 4). علامه مجلسى هم در نقل این زیارت، به کتاب سید مرتضى(ره) اشاره کرده است.(5)
سومین کسی که سند این زیارت را ذکر کرده ابن المشهدى (م. 595 ق.) است، وی در باره زیارت ناحیه در کتاب المزار الکبیر مى نویسد: زیارة أخرى فى یوم عاشورا لأبى عبدالله الحسین ممّا خرج من الناحیة إلى أحد الأبواب. قال: تقف علیه و تقول: السلام على آدم صفوةالله(6). چهارمین عالم شیعه که به نقل آن پرداخته سیدبن طاووس(م.664 ق.) است که این زیارت را در مصباح الزائر نقل کرد.(7)
این زیارت، سابقه اى هزار ساله دارد، و در کتابها و گفتارهاى عالمان شیعه مشهور بوده است. در این باره، مى توان به کتابهاى ذیل اشاره کرد: 1. محمدباقر مجلسى، بحارالانوار، ج 98، ص 317 و تحفة الزائر، ص333، زیارت چهارم امام حسین(ع)؛ 2. محدث نورى، مستدرک الوسائل، ج10، ص335؛ 3. شیخ ابراهیم بن محسن کاشانى، الصحیفة المهدیه، ص203؛ 4. محدث قمى، نفس المهموم، ص233 و ترجمه کمره اى، ص104؛ 5. میلانى، قادتنا کیف نعرفهم، ج6، ص115؛ 6. گروه نویسندگان (زیر نظر آیت الله بروجردى)، جامع أحادیث الشیعه، ج15، ص405؛7. سید محمود، دهسرخى، رمزالمصیبة، ج3، ص10.
پی نوشت ها:
1- کتاب اقبال سید بنطاووس،ص 573؛ بحار الانوار،ج 98،ص 269 نقل شده است
2- بحارالانوار، محمدباقرمجلسى، ج 98، 317.
3- اعیان الشیعه، سیدمحمد امین، ج 8، 219.
4- مصباح الزائر، ابن طاووس، 221.
5-بحارالانوار، ج98، 328.
6- المزار الکبیر، ابن المشهدى، 496 - 519.
پایان پیام/
نظر شما