به گزارش خبرنگار شبستان ،شیخ مفید در یازدهم ذیقعده 336 قمرى در عكبراى بغداد پاى هستى بر جهان گذارد و «محمد» نام وى گردید. از آنجا كه پدر او شخصى پارسا و مذهبى بود و به تعلیم و تربیت اشتغال داشت، «ابن المعلم» لقب وى شد و پس از چندى «عكبرى» و «بغدادى» دو لقب دیگر او شد.محمد دوران كودكى خود را با «بزرگى» مى گذراند. فراست و تیز هوشى او خبر از گذشته اى پاك، از خاندان خویش و آینده اى روشن، در بغداد و جهان اسلام مى داد.
عشق و شور فراوان به تحصیل موجب شد كه همراه پدر به بغداد رفته و فراگیرى علم و دانش را آغاز كند. او از نشاط وافر و فرح بخش بسیارى در مطالعه برخوردار بود. عطر اخلاص در وجود محمد كار را بدانجا رسانید كه در پنج سالگى براى او از ابن ابى الیاس اجازه روایت گرفته اند و در حالى كه هفت سال و چند ماه داشت از ابن سماك نقل روایت كرده است.
وى فرزانه اى تلاشگر گردید به طورى كه پیش از دوازده سالگى از برخى محدثان روایت اخذ كرده و از استاد خویش، شیخ صدوق قبل از بیست سالگى حدیث شنیده است.
«ابن المعلم» سرو وجود خود را از چشمه دانش بغداد طراوت و شادابى بخشید و از محضر بیش از هفتاد نفر از بزرگان بهره علمى برد. از محضر مظفر بن محمد، ابو یاسر و ابن جنید اسكافى، «كلام و عقاید» آموخت و از درس حسین بن على بصرى و على بن عیسى رمانى بهره جست. «فقه» را نزد جعفر بن محمد بن قولویه فرا گرفت و از محضر ادیب و مورخ چیره دست محمد بن عمران مرزبانى «علم روایت» آموخت.
ابن حمزه طبرى، ابن داود قمى، صفوان و شیخ صدوق دیگر اساتید «محمد» بودند كه شهد شیرین دانش را در كام جان او ریختند.
در میان استادان وى عالمانى از شهرهاى مختلف مانند قم، بلخ، مراغه، همدان و شهر زور دیده مى شوند.
.
کتاب الارشاد به شرح حال امامان شیعه دوازده امامی می پردازد و در زمره قدیمی‌ترین کتاب‌های امام شناسی شیعه و در ردیف کتاب الحجه الکافی شیخ محمدبن یعقوب کلینی (م۳۲۹ه.ق) به شمار می‌رود. این کتاب یکی از کتاب‌های معتبر شیعه در رابطه با تاریخ زندگانی امامان شیعه است
باب نخست این کتاب به زندگانی علی امام اول شیعه اختصاص دارد و بیشترین حجم کتاب را نیز در بردارد. باب سوم به زندگی حسین به علی و شرح ماجرای کربلا و یاران حسین در کربلا اختصاص دارد.
شیوه شیخ در کتاب، نقل مستند و مسند حوادث نمی‌باشد. شیخ مفید این کتاب به گونه‌ای منسجم و بدون نقل اسناد روایات تگارش نموده است. اما در برخی روایات او به ذکر اسناد پرداخته است. در بیشتر این موارد، شیخ روایات را از استادان خود مانند شیخ صدوق و محمد ثانی و یا کسانی مانند ابوالقاسم جعفربن محمد بن قولویه روایت نموده است.
شیخ مفید پس از سالها تلاش و کوشش نخستین روزهاى رمضان 413 هجرى آغاز شده بود كه غبار غم سراسر دلهاى پاك را فراگرفت شهر بغداد جامه سیاه به تن كرد و رودهاى مصیبت و اندوه از گوشه و كنار سیل ماتم و عزا به سوى میدان شهر روانه ساخت. هشتاد هزار نفر سوگوار اشك یتیمى ریخته و عاشورایى دیگر در رمضان صیام به پا كردند.
پیكر شیخ مفید بر دستان انبوه تشییع شد و همگان به امامت سید مرتضى بر او نماز گزاردند. ساعاتى بعد بدن آن فرزانه آسمانى در كاظمین دفن شد. دلهاى پر از كینه و تهى از احساس، كیاست و حكمت؛ این را پایان كار آن بزرگ مرد شمرده و ساده اندیشانه جشن گرفتند اما شخصیت سترگ او پنهان كردنى و فراموش شدنى نبود.16 و امروز پس از قرنهاى متمادى «مفید» هنوز «مفید» است. در معركه آرای كلام وى خورشید مناظرات و آفتاب گفتگوهاست و فردا و فرداها از آن او و راهیان خواهد بود.
پایان پیام/
نظر شما