حجت الاسلام سعید کرمی، معاون فرهنگی و اجتماعی مرکز رسیدگی به امور مساجد از برگزاری دومین سلسله نشست ستارگان محراب در سال 93 خبر داد و به خبرنگار حوزه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان گفت: دومین نشست ستارگان جاوید با هدف بزرگداشت و گرامیداشت مقام آیت الله شاه آبادی 29 آبان ماه در مسجد سراج الملک تهران، مسجد و سنگر فعالیت وی برگزار می شود.
وی بیان کرد: پیش از این مراسم بزرگداشتی برای آیت الله برهان و شیخ محمد حسین زاهد از سوی مرکز رسیدگی به امور مساجد، برگزار شده بود که مورد استقبال قرار گرفت به همین جهت بنا داریم این سلسله بزرگداشت ها را ادامه دهیم.
حجت الاسلام کرمی ادامه داد: بزرگداشت مفاخر ائمه جماعات، سلسله نشست هایی است که با هدف تقویت هویت فرهنگی مساجد و هم چنین تقویت انگیزه ائمه جماعات برپا می شود و این سلسله نشست ها به صورت ماهانه برگزار می شود.
وی اظهار کرد: در حال حاضر فهرستی از مفاخر ائمه جماعات مرحوم تهیه شده است که هر ماه بر اساس این فهرست، نشست هایی در مساجد همان ائمه جماعات برگزار می شود. بعد از برگزاری این سلسله نشست ها، فهرستی از مفاخر ائمه جماعاتی که منشأ اثر بوده اند و در قید حیات هستند تهیه و نشست هایی برای قدردانی و بزرگداشت آن ها نیز برگزار می شود.
عارف کامل و فقیه مبارز، آیت الله میرزا محمدعلی شاه آبادی در سال 1292 قمری در اصفهان در بیت فقیه ربانی، آیت الله میرزا محمدجواد اصفهانی (حسین آبادی) رحمة الله دیده به جهان گشود و با تربیت شاگردان و تألیف کتب گرانبها خدمات شایانی به شیعیان کرد. وی مقدمات علوم را نزد پدر آموخت و آن گاه در كلاس درس برادر بزرگترش (شیخ احمد مجتهد) كه یكی از اساتید معروف آن روز اصفهان بود حاضر شد و چون به دهمین بهار عمر قدم نهاد در درس آیت الله میرزا هاشم خوانساری (نویسنده كتاب مبانی الاصول) شركت نمود و معلم درس ریاضیات وی نیز آقا میرزا عبدالرزاق سرتیپ بود.
در سال 1304 ق ناصرالدین شاه قاجار، آیت الله بید آبادی (شاه آبادی) پدر محمد علی شاه آبادی را به همراه دو فرزندش محمدعلی و علی محمد به ترهان تبعید كرد و وی در تهران در درس فقه و اصول آية الله ميرزا حسن آشتيانى - كه خود از شاگردان بزرگ آيت الله شيخ مرتضى انصارى بود - شركت کرد و فطرت توحيدى و عشق به شناخت معارف الهى او را به درس فلسفه حكيم بزرگ ميرزا ابوالحسن جلوه مشتاق ساخت . وی در سال 1312 ق اولین و بهترین استاد خود یعنی پدر مهربانش را از دست داد ولی این حادثه تلخ نتوانست در روح او خللی ایجاد كند و به رغم مشكلات فراوان به تحصیل ادامه داد. وی حدود شانزده سال در تهران اقامت كرد و در این مدت علاوه بر تحصیل به تدریس اشتغال داشت.
در سال 1320 ق. میرزا محمدعلی به قصد عزیمت به نجف اشرف و حضور در درس آیت الله العظمی محمدكاظم خراسانی (مشهور به آخوند خراسانی) ابتدا راهی اصفهان شد و پس از دو سال اقامت در آن جا راهی نجف گردید.
آیت الله شاه‌آبادی بعد از هشت سال اقامت در عراق به رغم میل باطنی خود و به خاطر درخواست مادرش - كه دوری از دیگر فرزندان كاسه صبرش را لبریز كرده بود - به طرف ایران حركت كرد و آن گاه كه علمای سامرا دریافتند كه ایشان در حال آماده‌سازی وسایل سفر برای حركت به طرف ایران است با اصرار زیاد از ایشان خواستند كه در سامرا بماند ولی ایشان رضایت مادر را كه رضایت خداوند در آن بود به تدریس و اقامت در سامرا ترجیح داده و به طرف اصفهان به راه افتاد.
چون مردم تهران از ورود آیت الله شاه‌آبادی به ایران مطلع شدند از ایشان خواستند كه به تهران برود و وی پذیرفت و چون منزل ایشان در خیابان شاه‌آباد (جمهوری اسلامی كنونی) بود به آیت الله شاه‌آبادی معروف شد. ایشان نخست در منزل اقامه جماعت و سخنرانی مینمود و بعد سنگر را به مسجد سراج الملك واقع در خیابان امیر کبیر تهران منتقل كرد.
ويژگيهاى اخلاقى
اولين ويژگـى ايـن عارف واصل، سجاياى اخلاقـى خاص و ظريف ايشان بـوده كه شاگردش حضرت امام خمينى (ره) را تحت تاثير قرار داده و مجذوب ساخته بـود تا حدى كه ايشان در حق استاد خود فرمودند: مـن در طـول عمـرم روحـى به لطافت و ظرافت آيت الله شاه آبـادى نديدم. از دیگر ويژگيهاى ايشـان بـود كه بـا ايـن مقـام والاى علمـى، اصرار داشت براى عمـوم مردم صحبت كرده و معارف الهى را به آنان تعليم و تفهيـم كند و گاهى كه به ايشان عرض مى شد ايـن مطلب را معلـوم نيست غير اهل علـم بفهمند و درك كنند، جـواب مـى دادند بگذاريـد ايـن مطـالب به گـوش هميـن هـا هـم بخـورد.
پایان پیام/
نظر شما