حجت الاسلام والمسلمین علی باقر شیخانی، کارشناس فِرق و مذاهب اسلامی در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان در پاسخ به این سوال که چرا عزاداری و سوگواری بر امام حسین (ع) پیش از فرا رسیدن سالروز شهادت آن حضرت (ع) و در روزهای نخستین ماه محرم آغاز می شود، گفت: خداوند در قرآن کریم دستور به زنده نگاه داشتن و احیای شعائر دین داده است که این موضوع در آیه 32 سوره حج مشهود است: "وَمَنْ يُعَظِّمَ شعائِرَ اللّه فَإنَّها مِن تَقْوي القلوب" و آن را از مراتب تقوی به حساب می آورد.
وی ادامه داد: یکی از همین شعائر و بزرگداشت آن، عزاداری بر امام حسین (ع) است که برای اقامه آن باید از کتاب یا سنت معصوم دلیل داشته باشیم؛ آنچه در روایات ما وارد شده این است که امام صادق (ع) می فرمایند: شیعیان ما از خود ما هستند و به همین جهت با شادی ما شاد هستند و با حزن ما محزون می شوند. بنابراین اگر ما در تولد ائمه (ع) شاد هستیم و در مصیبت های آنان عزاداری می کنیم، به دلیل وجود همین روایات است.
حجت الاسلام شیخانی تصریح کرد: اما اینکه چرا از روز اول عزاداری می کنیم، باید گفت اهل بیت (ع) همچنان که بر اصل عزاداری امام حسین (ع) تاکید می کنند، در سنت آنها وارد شده که ایشان زودتر از موعد شهادت آن حضرت (ع) به سوگواری می پرداختند بنابراین ما این سنت را به پیروی از معصومین (ع) انجام می دهیم.
مولف کتاب"پاسخ به شبهات وهابیت" عنوان کرد: در این راستا از امام رضا (ع) روایت داریم که فرمودند: «مردم در زمان جاهلیت حرمت ماه محرم را نگه می داشتند (محرم ماه حرام بوده و اعراب در این ماه یکدیگر را نمی کشتند و احترام محرم را نگه می داشتند) اما این امت در این ماه فرزند پیامبر (ص) را کشتند و حرمت آن را نگه نداشتند.» (نفس الهموم شیخ عباس قمی) لذا فرزند آن حضرت (ع) روایت می کند: در این ماه هنگامی که ماه محرم وارد می شد، پدرم امام رضا (ع) از اول محرم اندوهناک و غمگین می شد و هر روز که می گذشت اندوه او بیشتر می شد تا اینکه به روز دهم می رسید. آن روز اندوه او بیشتر می شد و این روز همان روز بود که جدم حسین (ع) را کشتند.
حجت الاسلام شیخانی تاکید کرد: لذا اگر ما این دهه را اول عزاداری می کنیم این سنت را از معصوم (ع) داریم. اینکه برخی اشکال می کنند شیعه پیش از شهادت امام حسین (ع) مجلس سوگواری برگزار می کند، باید گفت ماهیت عزاداری بر آن حضرت با فردی که از دنیا رفته با هم تفاوت دارد؛ ما وقتی برای فردی که از دنیا رفته مجلس ترحیم می گیریم، در واقع برای تسلی دل بازماندگان و آرامش و شادی آن مرحوم این مراسم را برگزار می کنیم اما عزاداری بر امام حسین (ع) مجلس ترحیم نیست که در روز شهادت اقامه شود بلکه ماهیت این قیام در دهه محرم بر مردم در همین مجالس تبیین می شود و فلسفه آن برای احیای این مکتب بازگو می شود.
وی بیان کرد: بنابراین برگزاری مجلس سوگواری برای امام حسین (ع) پیش از فرا رسیدن روز شهادت، به نوعی آماده سازی مردم است برای روز عاشورا که روز اوج عزارای است، در حقیقت این قبیل مجالس مقدمه ای برای بازگویی اصل واقعه عاشورا در روز عاشوراست.
کارشناس فِرق و مذاهب اسلامی همچنین در پاسخ به این سوال که چرا شیعه و حتی اهل سنت در ماه محرم شهر را سیاهپوش کرده و همگی رخت عزا بر تن می کنیم و در حقیقت فلسفه این سیاهپوشی چیست، گفت: این مساله امروز نیز بین روان شناسان مطرح شده که لباس غیر سیاه، شاد است؛ وقتی ما وقتی می گوییم عزادار امام حسین (ع) هستیم باید رختی بر تن کنیم که نشان دهد عزاداریم نه اینکه شاد هستیم و بهترین راه پوشیدن لباس سیاه است.
حجت الاسلام شیخانی یادآور شد: در حقیقت پوشیدن لباس سیاه، نمادی از ناراحتی و سوگواری است که البته در برخی از کشورهای دیگر لباس سفید رنگ نماد عزاداری محسوب می شود. بنابراین اینکه ما در ماه محرم شهر را سیاهپوش کرده و رخت مشکی بر تن می کنیم، نشان می دهد واقعه سوزناک بزرگی اتفاق افتاده که برای آن شهر عزادار است.
پایان پیام/
نظر شما