قصور مسئولان، سزاوار مردم خرمشهر نیست

عبدالحمید اون باشی یکی  از ساکنان خرمشهر و مدیر پیشین وزارت نفت پیرامون دلایل تأخیر در بازسازی خرمشهر با بیان اینکه هیج کس جز امام راحل به خرمشهر خدمت نکرد به خبرنگار شبستان گفت: بنابر تأکیدات حضرت امام خمینی رهبر کبیر انقلاب اسلامی، می بایست مسئولان امر توجه ویژه ای نسبت به بازسازی خرمشهر داشته باشند و همچنین بنابر رضایت مالکان این شهر، مناطقی به عنوان آثار باستانی برای آیندگان بازسازی شود. اما متأسفانه با گذشت بیش از بیست سال از پایان جنگ عملا هنوز چنین اتفاقی رخ نداده است.

بازسازی خرمشهر تجربه بومیان منطقه را می طلبد

وی اظهار کرد: پس از پایان هشت سال دفاع مقدس ستادی بنام ستاد بازسازی، مسئولیت بازسازی خرمشهر را بر عهده گرفت که متأسفانه به دلیل عدم شناخت مسئولان دست اندرکار این موضوع، با روحیات و فرهنگ  مردم خرمشهر نتوانستند به آن شکل دلخواه و ایده آل و با توجه به نظرات دقیق حضرت امام (ره) کار بازسازی را در خرمشهر انجام دهند.

وی با ابراز تأسف از وضعیت فعلی خرمشهر خاطرنشان کرد: یکی از مسایل عمده ای که در امر بازسازی و عملیات اجرایی خرمشهر وجود دارد این است که بعضی ها می گویند باید از نیرو های بومی برای بازسازی استفاده شود و برخی نیز معتقد هستند که از نیروی بومی نباید بهره گرفت.

اون باشی در ادامه تصریح کرد: شاید نیروهای بومی به دلیل شرایط خاص منطقه ای نتوانند خدمات لازمی  ارایه دهند اما به عنوان مشاوران امین، باتجربه وشناخت از فرهنگ آن منطقه می توانند نیروهای خوبی برای بازسازی شهر خود محسوب شوند.

وی یادآور شد: این در حالی است که مسئولان ما از نیروی غیربومی در مدیریت و  بازسازی خرمشهر استفاده کردند اما تجربه لازم را درخصوص شرایط فرهنگی و منطقه ای نداشتند.

جدایی مردم و مسئولان، عامل به تعویق افتادن عملیات بازسازی

این مدیر پیشین وزارت نفت با بیان اینکه جدایی و فاصله بین مردم و مسئولان بعد از پایان جنگ یکی از عوامل اصلی عدم توفیق مسئولان اجرایی در امر بازسازی خرمشهر بود، یادآور شد: مسئولان براساس نقطه نظرات شخصی خود به بازسازی خرمشهر پرداختند، اما این اقدام آنها با میل و رضایت خاص عموم مردم هماهنگی نداشت.

وی با بیان اینکه بکارگیری از نیروهای باتجربه و باسابقه دوران جنگ خرمشهر در عملیات اجرایی یکی از وظایف مهم دولت در قبال بازسازی این شهر است، تصریح کرد: حتی دولت از آنها به عنوان مشاوران با تجربه در تصمیم گیری های سیاسی و فرهنگی آینده شهرشان نیز بهره نگرفت.

قدر و قیمتی که شناخته نشد

اون باشی خرمشهر را افتخار، پیشانی و خط مقدم دفاع مقدس خواند و افزود: مردم و جوانان خرمشهر با تمام وجود و امکانات به جنگ با دشمن رفتند و با شجاعت تمام ایستادگی و پایداری کردند، اما این کوتاهی و قصور مسئولان ،سزاوار مردم خرمشهر نیست.

این مدیر پیشین وزارت نفت با اشاره به اینکه بازسازی خرمشهر نیازمند یک نگاه ویژه است، خاطرنشان کرد: بازسازی خرمشهر باید متفاوت از شهرهای دیگر باشد. باید ساختار اداری و زیربنایی خرمشهر تغییر کرده و با ایجاد یک فرمانداری ویژه و با اختیارات ویژه و با مشاوره افراد باتجربه و اصیل خرمشهری به بازسازی این شهر اقدام کنند.

وی به تجارت فعال قبل از جنگ در خرمشهر اشاره کرد و یادآور شد: قبل از جنگ کشاورزی به دلیل هوای گرم خرمشهر چندان رایج نبود و مردم بیشتر در بخش تجارت فعالیت می کردند و بیشترین صادرات و واردات کشور در این شهر صورت می گرفت. اما امروزه به دلیل سیاست های اشتباه مسئولان این بخش کاملاً از بین رفته و هیچ سرمایه داری با دلار یک هزار و 200 تومان در خرمشهر سرمایه گذاری نمی کند. دولت باید با یک نگاه ویژه دلار 200 یا 300 تومان را در اختیار آنها قرار دهد تا این شهر را مجدد از لحاظ اقتصادی شکوفا کند.

اون باشی مسئله اروندرود را یکی دیگر از معضلات پس از جنگ خرمشهر خواند و اظهار کرد: پس از پایان جنگ کشتیرانی دراین رود کاملاً از بین رفت، سیاست های صادرات و واردات محدود شد و ارزش های گمرکی به شدت افزایش پیدا کرد. طبیعی است که با وجود این معضلات کسی خرمشهر را به عنوان اولویت کار تجاری و اقتصادی انتخاب نمی کند.

 عدم بهره برداری از آب اروند عامل گردو خاک

این یادگار دوران جنگ با اشاره به گرد وخاک در حال جریان خرمشهر و عدم بهره برداری از آب رودخانه اروند رود در کشاوزی و آبادانی نخلستان ها ی این منطقه تصریح کرد: عدم بهره برداری از آب اروند رود توسط کشاورزان عراقی به دلیل ممانعت  مسئولان ایران عامل جریان گردو خاک را پررنگتر کرده و این موضوع در مناطق جنوبی کشور و نخلستان ها ی آسیب دیده از جنگ بیشتر نمایام می شود که این امر یکی از مهمترین عامل گرد و خاک و آلودگی در این منطقه است. .

وی افزود: موقعیت خرمشهر باید به گونه ای باشد که باعث ایجاد انگیزه و بازگشت مردم به شهر خود شده و با آغاز زندگی مجدد در این سرزمین  اقدام به بازسازی و انجام فعالیت های فرهنگی و اقتصادی کنند، در حالی که با این تصمیمات اشتباه مسئولان انجام چنین کارهایی امکان پذیر نیست.

قوانین دست و پایمان را بسته است

اون باشی خاطرنشان کرد: قبل از دوران دفاع مقدس در کنار رودخانه اروند دهها باشگاه و رستوران برای مردم سرویس دهی می کردند، اما امروزه مسئولان اجازه فعالیت هیچ گونه عملیات عمرانی حتی به افراد دارای ملک در این منطقه را  نیز نمی دهند و  تعداد اندکی را هم که پس از جنگ ساخته شده بود، تخریب کردند؛ این در حالی است که در تمام دنیا بر روی رودخانه ها، چشم انداز و مناطق زیبایی می سازند.

وی افزود: قبل از انقلاب اسلامی در هر ساعت هزاران کشتی و قایق در رودخانه خرمشهر حرکت می کردند ولی این رودخانه هم اکنون هیچ منبع درآمدی برای مردم این شهر ندارد به اعتقاد شما با این تصمیمات و مقررات دست و پاگیر چگونه باید ایجاد تحول در خرمشهر کرد.

وی یادآور شد: هر کدام از مسئولان نظام با بهانه های واهی مانند اینکه احتمال قاچاق و سوءاستفاده از مسیر رودخانه وجود دارد از بازسازی این شهر سرباز زده حتی اجازه برداشت از آب این رودخانه که می تواند در چرخه اقتصادی کشور و ایجاد اشتغال در این شهر موثر باشد را به مردمی که مظهرافتخار و شجاعت برای کشور بودند را نمی دهند.

وعده های سر خرمن

این یادگار دوران جنگ اظهار کرد: هم دولت آقای هاشمی و هم مسئولان نظام به مردم خرمشهر قول داده بودند که پس از پایان جنگ تمام اعتبارات اختصاص یافته به این شهر، در طول جنگ را بپردازند ولی هنوز وعده های سرخرمن آنها محقق نشده است.

وی افزود: مسئولان نظام زمین های مردم خرمشهر را به بهانه منطقه نظامی و تهدید دشمنان در اختیار خود گرفتند، اگر به فرض مثال گفته آنها نیز صحیح باشد باید گفت چه کسانی بهتر از مردم، دشمن را شناسایی می کنند و اگر مقاومت و پایداری جوانان خرمشهر در این مناطق نبود چگونه این شهر آزاد می شد بنابراین حضور مردم در این مناطق الزامی بوده و دولت نیز نباید ممانعتی به عمل آورد.

به حفظ آثار باستانی هم قانعیم

وی با بیان اینکه حفظ آثار باستانی مناطق جنگی به ویژه خرمشهر نقش مهمی در ماندگاری ارزش های دفاع مقدس دارد خاطرنشان کرد: این مناطق باید براساس تاکیدات امام (ره)  توسط مسولان بازسازی و در اختیار مردم قرار گیرد .دستاوردهای سال 59 به چه قیمتی به این سادگی از بین رفتند و هنوز هم بازسازی نشده است.

 از هر دست که بدهی از همان دست می گیری

اون باشی در پاسخ به این سوال مبنی بر اینکه نادیده گرفتن خرمشهر و بی توجهی به خواسته های مردم چه آسیب هایی به دنبال دارد، یادآور شد: وقتی دولت به خواسته ها، توقعات و بازسازی خرمشهر و مردم بی توجهی می کند چه انتظاری از مردم خرمشهر دارد؟ اگر باز هم اتفاقی در آینده برای کشور رخ دهد باید جوانان و مردم این شهر مانند دوران دفاع مقدس به مقاومت و پایداری بپردازند، اما با چنین اقداماتی قطعاً چنین کاری نمی کنند.

وی با بیان اینکه شهر خرمشهر از لحاظ استراتژیک از اهمیت بالایی برخوردار است به حضور تحرک های قومی و نژادی در این منطقه اشاره کرد و گفت: مشکل ما در منطقه خرمشهر فقط جنگ، تهدیدات مرزی، حضور بیگانگان در خاک عراق و استکبار جهانی نیست، بلکه حضور تحرک های قومی و نژادی و جریان های سیاسی خلق عرب است که در دوران دفاع مقدس نیز صدام با کمک این جریان  قصد اشغال خوزستان را داشت و چون موفق نشد از حمله نظامی علیه ایران استفاده کرد؛ بنابراین حضور این گروه ها بسیار خطرناکتر از موارد فوق هستند.

وی ادامه داد: جریان های سیاسی خلق عرب در دوران دفاع مقدس توسط مردم خرمشهر از بین رفتند، ولی هم اکنون این جریان ها مجدداً احیا شدند که هم برای نظام و هم برای جامعه ایران  بسیار خطرناک هستند. بنابراین مسئولان امر و دولت محترم باید با یک برنامه ریزی صحیح و منطقی مردم خرمشهر را که در نقاط مختلف کشور پراکنده هستند را به شهر خود بازگردانند تا از گسترش چنین  جریان هایی در  منطقه جلوگیری کنند.

نوکری نظام را می کنیم اما...

اون باشی در پاسخ به این سوال مبنی بر اینکه چرا آن تب و تابی که مردم خرمشهر برای آزادی این شهر داشتند امروزه به دست فراموشی سپرده شده است، گفت: چون مردم خرمشهر از دست مسئولان نظام دلگیرند، ما از اسلام و نظام هیچ بدی ندیدیم؛ هم اکنون نیز با وجود تمام کاستی ها و سختی ها عاشق و نوکر نظام هستیم، اما انتظار داریم مردمی که با این شجاعت و با تمام وجود در برابر دشمن مقاومت و پایداری کردند و اینگونه به کشور و هموطنان خود خدمت کردند حداقل گوشه ای از توقعاتشان توسط دولت برآورده شود.

وی با اشاره به آمار 25 درصدی بیکاری در خرمشهر تصریح کرد: شهری که سالیانه 100 میلیون تن واردات برای کشور داشت، امروزه این میزان به یک میلیون تن در سال هم نمی رسد به همین دلیل این یک فاجعه برای کشور و نظام محسوب می شود. شهری که محور اقتصادی کشور بوده هم اکنون در خوابی عمیق خفته است و هیچ حرکت و شادابی ندارد.

پایان پیام/