آیت الله سیدمحمدمهدی قائم مقامی در گفتگو با خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان گفت: روز عرفه روز اختصاصی معرفت است اگرچه برای اهل معرفت همه روزها روز معرفت است کمااینکه همه مکان ها می تواند مکان معرفت باشد اما یک مکان به شکل خاص اسم عرفه گرفته است.
وی افزود: عرفات زمین و عرفه زمان معرفت است که انسان در این زمان و در این زمین به اوج معرفت می رسد اما شرطی برای کسب این معرفت وجود دارد. در روایت فراوانی آمده است که باطن عرفات ارتباط تنگاتنگی با کربلا دارد کمااینکه باطن کعبه نیز چنین است. همچنین در روایات ذکر شده است که خداوند در روز عرفه بر زایران قبر امام حسین (ع) قبل از ساکنان عرفات تجلی می کند، ان الله تعالی یتجلی لزوار قبر الحسین قبل ان یتجلی لاهل عرفات.
این محقق و پژوهشگر دینی خاطرنشان کرد: کمبود و نیاز اصلی بشر از طریق اتصال با عرفه و عرفات و اتصال حج و کعبه با کربلا و اتصال قرآن و عترت به دست آمده و جبران می شود و ما معتقدیم که بشر در آینده نزدیک این توفیق را پیدا می کند.
آیت الله قائم مقامی افزود: امروز در زمانی هستیم که این واقعه مبارک آغاز شده است همچنان که همواره متذکر شده ایم که انقلاب اسلامی آغاز جریان عقلانیت و معرفت بشر است و ما آن را آغاز جریان ظهور می دانیم، جریانی که وقتی واقع شد بازگشتی ندارد و با پیش رفتن زمان این جریان نیز تشدید شده و فراگیرتر می شود.
وی در رابطه با مولفه های موثر در کسب معرفت تصریح کرد: اولین مقدمه برای بدست آوردن معرفت کسب عقاید حقه است یعنی انسان باید دین و مذهب حق را پیدا کند، ما معتقدیم در این بخش لزومی به ورود به حوزه عمل نیست بلکه تنها حوزه پژوهش، استدلال، تحقیق و بررسی است تا انسان بفهمد که دین حق در زمین کدام است و مراد از دین حق کدام دین است که متن آن قدسی و آسمانی و دست نخورده باقی مانده کگه اگر در این رابطه تحقیق کنیم ناخودآگاه به اسلام می رسیم.
این اندیشمند عرصه عرفان اسلامی خاطرنشان کرد: در مرحله دوم پس از تحقیق در رابطه اسلام باید در این زمینه پژوهش و تحقیق شود که در درون اسلام کدام جریان متکفل و مسئول و متولی تفسیر قدسی و معصومانه از این حقیقت آسمانی است که اگر کسی چنین تحقیقی را به واقع انجام دهد به تشیع می رسد، پس از رسیدن نظری به کتاب و عترت حالا زمان عمل است.
آیت الله قائم مقامی افزود: انسان به میزانی که عمل می کند (منظور از عمل یعنی هر مقدار از دین که به او رسیده به آن عمل کند) این اجرا انسان را از یک فهم ناقص به فهمی دقیق منتقل می کند، سهم دقیقی که به آن معرفت می گوییم حاصل این عمل است.
وی در بیان دیگر مولفه های موثر در کسب معرفت گفت: انسان در مقام عقاید باید به همه حقایق دین چه حقایق اصولی و چه فروعی اعتقاد داشته باشد ولو هنوز به آنها عمل نکرده است، حتی ممکن است به برخی از این حقایق هیچ وقت نتواند عمل کند اما باید اعتقاد داشته باشد چرا که اعتقاد منشأ عمل است. انسان ممکن است در مقام عمل نتواند به برخی مسایل عمل کند ولی از عقیده نباید دست برداشت یعنی به دلیل اینکه نمی تواند اجرا کند منکر حقیقتی نشود.
این محقق و پژوهشگر دینی خاطرنشان کرد: این مسئله بسیار مهم است که انسان در دین دچار التقاط نگردد، التقاط یعنی گزینش کردن برخی حقایق و ترک برخی دیگر از آنها که یکی از عارضه ها و آفات بزرگ دین است؛ بنابراین رسیدن به دین حق، پیداکردن حقایق حق و گزینش نکردن و همه را پذیرفتن که پس از این وارد حوزه عمل و اجرا می شویم. انسان به میزانی که عمل می کند حقایق برای او از حالت اجمال به تفصیل تبدیل می شود، اجمال یعنی کلی و سربسته یعنی شما می دانید که خدا هست اما وقتی عمل کردید می بینید که خدا هست و این به معنای شهود است. شما پیش از این نیز بهشت و جهنم را قبول داشتید اما وقتی عمل می کنید به میزان عمل خود آن را می بینید.
پایان پیام/
نظر شما