محمود پوروهاب از نویسندگان کودک و نوجوان در پاسخ به این سوال که طرح دوران دفاع مقدس برای بچه‌های امروز که شناخت و تجربه‌ای از جنگ ندارند، چگونه باید باشد به خبرنگار شبستان گفت: جنگ 8 سال طول کشید و بچه‌های الان از آن فضا دور هستند و ذهنیتی در مورد آن دوران ندارند اما کارهای شعر و قصه‌ای که در مورد دفاع مقدس برای کودکان و نوجوانان منتشر شده موفقیت آمیز بوده است.
پوروهاب با بیان اینکه در کتابهای درسی مطالبی در مورد دفاع مقدس گنجانده شده است، عنوان کرد: یک زمانی پدرانی رزمنده و یا جانباز بودند حسن همدلی بین پدر و فرزند باعث ارتباط راحت‌تر دو نسل می‌شد و این ارتباط بچه‌ها را در جریان دوران دفاع مقدس قرار می داد الان جانبازان و رزمندگان سن و سالی دارند و پدربزرگ شده‌اند.
وی با اشاره به اینکه نباید صرفاً و مستقیم از جنگ برای بچه‌ها حرف زد بیان کرد: می‌توان به جای جنگ از صلح برای بچه‌ها حرف زد و گفت که جنگ چیز خوبی نیست. زیاد لازم نیست برای بچه‌های درباره جنگ حرف زد زیرا حالت شعاری پیدا می کند. بچه نمی‌تواند برخی مفاهیم و مسایل را درک کند بر این اساس باید در مورد صلح برای کودکان حرف زد تا دوستدار صلح باشند.
این نویسنده تصریح کرد: ذهن بچه‌ها را نباید با چیزهای خشن پر کنیم چون ذهن آنها خراب و خشن می‌شود بهتر است به جای اینکه در مورد جنگ و خونریزی و کشت و کشتار بنویسیم در مورد مسایل معرفتی مثل صلح و ارزشهای انسانی بنویسیم.
پوروهاب با تاکید بر لزوم پرداختن به کلیت و مفاهیم ارزشی و معرفتی دوران دفاع مقدس برای کودکان، خاطرنشان کرد: اینکه در مورد مسایلی همچون تعداد شهدا و مجروحان8 سال دفاع مقدس برای کودکان بنویسیم، قابل درک برای کودک نیست. طرح مسایل دوران دفاع مقدس برای کودکان باید ظریف باشد.
وی ادامه داد: تکیه نویسنده باید در مورد کل و مفاهیم ارزشی مثل فداکاری و صلح و شجاعت باشد تا کودک به این نتیجه برسد که قهر و کینه دعوا و جنگ بد است در حقیقت طرح موضوع در این زمینه با پرداختن به مسایل انسانی و ارزشی کارامدتر است.
وی معتقد است، نویسنده‌ای که برای کودکان در مورد دفاع مقدس می‌نویسد باید از مستقیم‌گویی، کلیشه‌سازی و شعارسازی پرهیز کند زیرا مستقیم‌گویی را تاریخ و کتب درسی به آنها می‌گوید بنابراین نویسنده باید مسایل انسانی و ارزشی دفاع مقدس را به طور غیرمستقیم با بچه‌ها در میان بگذارد.
این نویسنده با اشاره به ضرورت مخاطب‌شناسی از سوی نویسندگان و شاعران، اظهار داشت: نویسنده باید همواره توجه داشته باشد که مخاطبانش تا چه اندازه می‌توانند با مقوله مدنظر آنها ارتباط قوی برقرار کنند توجه به مخاطب و سن و درک و هدف مطالب از سوی آن باید مورد توجه نویسنده باشد.
پوروهاب با بیان اینکه همه چیز را نباید یک دفعه در ذهن کودک ریخت گفت: در کتب درسی می‌خواهند همه چیز را در وهله اول به بچه بگویند، در صورتی که باید به سن و درک آنها توجه کرد و مسایل تخصصی‌تر را در سنین بالا و به مرور بر ایشان مطرح کرد اما ما می‌خواهیم همه چیز را یک دفعه مثل توپ چهل تکه تحویل کودک دهیم.
این نویسنده و شاعر تصریح کرد: بچه‌ها کم‌کم بزرگ می‌شوند و ما هم باید کم‌کم به فراخور سن آنها،مسایل مختلف را به آنها آموزش دهیم.روحیه ظریف کودک می‌طلبد که مطالب را لقمه لقمه در ذهن آنها بگذاریم و با توجه به روحیه لطیف آنها نیز باید از بازگویی و بیان و نوشتن مطالب خشن برای آنها خودداری کنیم.
پوروهاب بیان کرد: برخی راهکار اداکردن دین را بلد نیستند و به همین دلیل مفاهیم درشت و سنگین برای بچه‌ها می‌نویسند در صورتی که این برای بچه قابل هضم و درک نیست و همین امر باعث فراری و زده شدن بچه‌ها نسبت به آن مفاهیم می‌شود.
پایان پیام/
نظر شما