پوتین های آمریکایی بر سرزمین افغانستان می ماند

به گزارش خبرگزاری شبستان از اسلام آباد / پس از گذشت شش ماه بن بست انتخابات ریاست جمهوری که به بحران سیاسی در افغانستان منجر شده بود و هر دو نامزد یکدیگر را به تقلب گسترده در انتخابات ریاست جمهوری اردیبهشت  ماه 93  متهم می کردند بالاخره پس از میانجگیریهای جامعه بین المللی دو نامزد رقیب سمت ریاست جمهوری برای  تشکیل دولت وحدت ملی به توافق رسیدند.

بر اساس این توافق اشرف غنی احمد زی و عبدالله عبدالله به طور مساوی و برابر قدرت را بین خود تقسیم خواهند کرد اشرف غنی که پیروزی انتخابات اعلام شد زمام ریاست جمهوری را بدست خواهد گرفت و عبدالله عبدالله هم  پست نوظهور ریاست اجرایی را دست دست خواهد گرفت . با توجه به اینکه ریاست اجرایی در قانون اساسی افغانستان تعریف نشده است قرار است طی چند ماه یا حداکثر تا دو سال آینده  نشست لویی جرگه و با حضور مقامات عالی رتبه  حکومتی ، سیاستمداران و شخصیتهای جهادی برگزار شود و ضمن تصمیم درباره تغییر در قانون اساسی ، پست  نخست وزیری به جای پست ریاست اجرایی به صورت قانونی در ساختار سیاسی افغانستان نهادینه شود .

این درحالیست که دولت جدید افغانستان زمانی امور این کشور را به دست می گیرد که این کشور با چالشهای بی شماری داخلی و خارجی روبروست . از یک سو روند حملات تروریستی از سوی طالبان در نقاط مختلف این کشور افزایش چشمگیر یافته است و از سوی دیگر رکود اقتصادی و بیکاری در بین جوانان به یکی از دغدغه های اصلی مردم این کشور تبدیل شده است .

 متاسفانه افغانستان به دلیل تعریفی که از بافت جمعیتی بر اساس قوم گرایی می شود امنیت و تمامیت ارضی این کشور  با خطر و تهدیدهایی روبروست  موضوعی که در بحران سیاسی و بن بست انتخابات ریاست جمهوری اخیر کاملا مشهود و  هویدا بود . با این حال بسیاری از کارشناسان ، تحلیل گران و پژوهشگران سیاسی و دفاعی در افغانستان امضاء توافقنامه امنیتی بین کابل و واشنگتن را بزگترین چالش برای دولت جدید می دانند و هر نوع عجله در این روند از سوی دولت را باعث تبعات زیان بار برای اینده افغانستان و منطقه می دانند

به باور بسیاری در افغانستان سخنان اشکار سخنگوی تیم تحول و تداوم مبنی بر اینکه اشرف غنی احمد زی بلافاصله پس از مراسم تحلیف ریاست جمهوری پیمان امنیتی با آمریکا را امضاء خواهد کرد نشانه انعطاف  این جریان سیاسی در برابر فشارهای آمریکاست زیرا که این سخن پس از هشدار جان کری مبنی بر ضرورت امضاء  پیمان امنیتی بین کابل و واشنگتن صورت گرفته است .

محمد طاهر زهیر سخنگوی اشرف غنی معتقد است ، یکی از منشورهای تیم تحول و تداوم امضاء پیمان امنیتی با آمریکا بود به همین دلیل حال که اشرف غنی پیروز انتخابات اعلام شده دیگر دلیلی ندارد که این پیمان از سوی وی امضاء نشود .

بسیاری از تحلیل گران سیاسی در افغانستان از جمله وحید مژده معتقد است پیمان امنیتی برای افغانستان هیچ دستاوردی ندارد زیرا آمریکاییها تنها برای منافع خود خواهان ادامه حضور نظامی در افغانستان هستند نه اینکه بخواهند طالبان را ریشه کن کنند زیرا نیروهای غربی  طی 13 سال گذشته با بیش از 100 هزار نیروی نظامی مجهز به آخرین جنگ افزارهای مدرن  نتوانستند امنیت را در افغانستان تامین کنند بنابراین استقرار 9 هزار 800 سرباز از سوی آمریکا پس از سال 2014  در افغانستان ، هیچ کمکی به تضیف یا ریشه کنی طالبان در این کشور  نخواهد کرد .

بنابراین امضاء پیمان امنیتی کابل با واشنگتن چالشهای زیادی را نه تنها برای دولت تازه تاسیس وحدت ملی افغانستان در پی خواهد داشت بلکه تاثیرات مخربی در منطقه نیز خواهد گذاشت که در زیر به برخی از آن اشاره می کنیم  

ناامنی بیشتر در افغانستان

بدون شک یکی از اهداف آمریکا برای  استقرار نیروهای خود در افغانستان نه تنها ریشه کنی ترویسم یا گروه طالبان در این کشور نیست بلکه در راستای بی ثبات کردن افغانستان صورت میگیرد . با توجه به اینکه طالبان اعلام کرده است  تا زمانی که آخرین نیروی آمریکا در خاک افغانستان بمانند به نبرد و اقدامات تروریستی خود در خاک افغانستان ادامه خواهند داد بدون شک وجود نیروهای آمریکایی در افغانستان نمی تواند مشکل ناامنی را حل کند بلکه این حضور و اشغالگری مدرن باعث می شود تا طالبان برای ادامه حملات تروریستی به بهانه مناسب دست یابند .

تشدید روابط سیاسی  بین پاکستان و افغانستان

پاکستان یکی از حامیان اصلی طالبان در افغانستان است و به زبان دیگر گروه طالبان در افغانستان توسط ارتش و سازمانهای امنیتی پاکستان و با حمایت عربستان سعودی و آمریکا برای اهداف خاصی بوجود آمد . پس از حادثه یازده سپتامبر و ادعای آمریکا مبنی بر اینکه این حملات توسط القاعده مستقر در خاک افغانستان صورت گرفته است حمله به افغانستان در سال 2001 میلادی به بهانه نابودی القاعده و طالبان اغاز شد و اسلام آباد نیز ناچارا به ائتلاف جنگ به اصطلاح تروریسم به رهبری امریکا پیوست اما هر چند طالبان برای امریکا دیگر مهره ای سوخته بود و آمریکا به بهانه نابودی طالبان نیروهای خود را در خاک افغانستان مستقر کرد اما این گروهک تکفیری همچنان به عنوان اهرمی مهم برای پاکستان به شماری می رفت زیرا می توانست از طریق این گروه منافع خود را در افغانستان و منطقه تامین کند . به همین منظور پاکستان با گذشت زمان یکی از حامیان خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان شد . حملات پهپادهای آمریکا به شمال غرب پاکستان که از خاک افغانستان صورت می گیرد خود باعث سردی روابط بین واشنگتن و اسلام آباد شده بود بنابراین اسلام اباد حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان را تهدیدی علیه منافع منطقه ای خود نیز می داند . حال امضاء پیمان امنیتی بین کابل و واشنگتن باعث می شود تا ارتش و سازمانهای امنیتی پاکستان دست به تقویت طالبان در افغانستان بزند و این امر به تیرگی روابط سیاسی بین کابل و اسلام آباد در طی سالهای اینده خواهد انجامید .

نگرانیهای روسیه و چین

یکی از اهداف اصلی آمریکا برای ادامه حضور نیروهایش در افغانستان مقابله با روسیه و چین در منطقه است . با توجه به  دامنه نفوذ و تاثیرگذاری روسیه برکشورهای اسیای میانه از جمله تاجیکستان ، ازبکستان قزاقرستان و ترکمنستان ،  آمریکا در نظر دارد تا جلوی این نفوذ را بگیرد تا از این طریق بتواند بر وسعت نفوذخود بر  کشورهای دارای ذخائر بزرگ انرژی در اسیای میانه بیافزاید . چین نیز حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان را غیر ضروری می داند و معتقد است این حضور خود ادامه ناامنی و بی ثابتی افغانستان و منطقه را در پی خواهد داشت .

 احساسات ضد امریکایی مردم افغانستان

مردم افغانستان به دلیل جنایتها و کشتارهای غیر نظامیان این کشور توسط  نیروهای آمریکایی به شدت احساسات ضد آمریکایی دارند و در میان کشورهای اسلامی جز کشورهای است که مردم آن بیشترین نفرت و انزجار را از سیاستهای استکباری آمریکا دارند بنابراین هر نوع توافقنامه امنیتی بین کابل و آمریکا که منجر به ادامه این کشتار شود و باعث ادامه حضور نظامیان آمریکا در خاک افغانستان شود باعث تحریک بیشتر احساسات ضد امریکایی مردم این کشور خواهد شد بویژه مصونیت قضایی نظامیان آمریکایی در صورت انجام جنایتهای جنگی و کشتار غیر نظامیان افغانستان که در پیش نویس توافقنامه امنیتی گنجانده شده است خشم مردم مسلمان افغانستان را از پیش برانگیخته است . بنابراین هر نوع اقدام عجولانه دولت جدید افغانستان ممکن است با توجه به مخالفتهای گسترده مردم با این حضور ، حتی مشروعیت دولت جدید را زیر سوال ببرد .  

بنابراین حضور نیروهای فرامنطقه ای و آمریکایی در خاک افغانستان  که یک نوع "  اشغالگری مدرن " است نه تنها به نفع افغانستان نیست بلکه به بی ثباتی و ناامنی منطقه نیز منجر می شود . بدون شک کشورهای منطقه ای و همسایگان افغانستان از جمله جمهوری اسلامی ایران و پاکستان می توانند با هماهنگی و تعیین راهبردهای خاص در راستای منافع ملت افغانستان نقشی مهم و سازنده برای  تامین امنیت و ثبات در این کشور همسایه و مسلمان  بردارند  .  

 پایان خبر