به گزارش خبرنگار سینمایی شبستان، حکایت پر ماجرای ایران و اسکار این روزها وارد مرحله جدیدی شده است و این مرحله جدید،همان تعجب و تحیر ناشی از اعلام اسامی کاندیداهای است که برخی به نظر می رسد اشتباهاً به این لیست وارد شده اند و نگاهی به کارنامه سال گذشته سینمای ایران نشان می دهد که شاید کاندیداهای بهتری در سینمای ایران بوده اند که از قلم افتاده اند.
روز گذشته حبیب احمدزاده (نویسنده و استادیار دانشگاه)، امیر اسفندیاری (معاونت بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی)، احمد امینی (کارگردان)، آرش امینی (مدیر کل حوزه ریاستی و امور بین‌الملل سازمان سینمایی)، امین تارخ (بازیگر و مدرس سینما)، ایرج تقی‌پور (تهیه کننده)، پرویز شیخ‌طادی (نویسنده و کارگردان)، محمدباقر قهرمانی (مدرس دانشگاه) و مجید میرفخرایی (مدیر هنری) که امسال اعضای هیات انتخاب فیلم برای اسکار بودند،با بررسی های خود سرانجام فیلمهای «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران»، «امروز»، «استرداد»، «برف»، «تنهای تنهای تنها»، «چ»، «خسته نباشید»، «خط ویژه»، «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو»، و «سر به مهر» را به عنوان ده فیلم فهرست اولیه کاندیداهای حضور ایران در اسکار انتخاب کردند.
دلیل این انتخاب و چرایی آن را باید بر عهده این هیات بگذاریم که البته هر کدام از اعضای آن قطعا توجیهات خود را در این زمینه دارند.اما نگاهی به این لیست نشان می دهد که گویا حداقل پارامترها برای انتخاب فیلم مناسب اسکار در این فهرست نادیده گرفته شده و اعضای این هیات به مصداق«از هر چمن گلی»، از هر بخش سینما اثری را برای حضور در این فهرست انتخاب کرده اند.
بی شک نگاهی به فیلمهای برنده اسکار در سالهای قبل و نمونه وطنی آن«جدای نادر از سیمین»می تواند نقشه راه خوبی برای انتخاب بهترین فیلم در برابر هر هیات انتخابی بگذارد اما انتخابهای امسال نشان می دهد این هیات بی هیچ نقشه راهی،گویا پرسان پرسان،راه خیالی خود را در رسیدن به اسکار یافته اند.
در بین این فهرست نام چند فیلم به چشم می خورد که اصولا فاقد ارزشهای هنری مناسب برای اسکارند و با وجود ارزشهای گیشه ای و مخاطب پسند خود،هیچ حرفی برای گفتن در اسکار نخواهند داشت و شاید اعضای این آکادمی آن را برای سرگرمی ببینند.
حضور فیلمهای پر هزینه و شاید فاخر در این لیست هم از همین قاعده تبعیت می کند.جدا از این نکته که بودجه معمولی ترین فیلم هالیوود از فاخرترین فیلم ایرانی هم بالاتر است،بی شک مضمون این دو فیلم که تنها مناسب ایرانیان یا در نهایت علاقه مندان به تاریخ ایران است امکان رقابت این آثار را با رقبای قدرتمند خود کم می کند.
نگاهی به سایر گزینه ها چند فیلم را نشان می دهد که اگر یکی از آنها انتخاب و به آکادمی اسکار معرفی شود،با بخت و اقبال ممکن است تا بخشی از رقابت اسکار بالا بیاید اما بی شک در میان این آثار هیچ فیلمی نیست که بتواند امیدی برای موفقیت ایران در اسکار به همراه داشته باشد و این لیست از همین ابتدا محکوم به شکست است.
وجود فیلمهایی چون«ماهی و گربه» و «قصه ها» در تولیدات سینمای ایران که به علت مضمون جدید یا قدرت ساختاری خود گزینه های بهتری برای حضور در این لیست بودند اما به دلیل عدم اکران، نتوانستند جزو گزینه های این لیست قرار بگیرند،تنها افسوس و درد از دست رفتن فرصتی را به یاد ما می آورد که یکبار«جدایی نادر از سیمین» آن را نصیب ما کرد.
به نظر می رسد فهرست کاندیداهای اولیه ایران برای حضور در اسکار،فهرستی برای نرسیدن و برنده نشدن باشد.اما همیشه امید باقی است و سینمای ایران سالها است با امید زنده مانده است.
پایان پیام/
نظر شما