به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از ستاد خبري ششمين سمپوزيوم بين المللي تهران، «كارلوس روبرتو مونگه سانچز» يكي از هنرمندان مكزيكي شركت كننده در اين سمپوزيوم با بیان این مطلب گفت: تاكنون در 160 سمپوزيوم در 40 كشور شركت داشته ام ولي اين سمپوزيوم در تهران يكي از بهترين سمپوزيوم‌هاست كه تا كنون شركت كردم. به اين دليل كه سازماندهي خوبي داشته و از روز اول سنگ ها آماده بودند و ابزار خوبي در اختيارمان گذاشتند به طوري كه لازم نبود ابزارمان را از كشور خودمان بياوريم چون خيلي گران برايمان تمام مي‌شد. با اين ابزار مي توانيم ظرافت در آثارمان به خرج دهيم، چيزي كه شايد اگر ابزار در اختيارمان نبود به آن نمي رسيديم. اكنون مي توانم با صراحت بگويم، من تاكنون 3 سمپوزيوم خيلي خوب در دنيا رفته ام كه يكي در جزاير قناري، ديگري در آر‍ژانتين و ديگري در اينجا (تهران) بوده است.
«كارلوس روبرتو مونگه سانچز» افزود: سالها پيش دوستي عكسي از تهران به من نشان داد كه در آن جوي آبي بود كه يك حركت مارپيچي داشت و اين عكس در ذهن من مانده بود تا اينكه وقتي به ایران آمدم و برج ها و ساختمان های بلند مرتبه را دیدم با خودم گفتم باید آن زیبایی و لطافت که در تهران قدیم وجود داشته باشد به این شهر برگردد.
وی افزود: تهران قدیم زیبا و معصوم بود و تهران امروز مدرن و امروزی و باید تلفیقی از این دو عنصر برای زیباتر شدن این شهر چه از نظر روح شهری و چه مبلمان شهری در نظر گرفته شود.
كارلوس روبرتو درباره اثري كه در سمپوزيم تهران ارائه مي‌دهد افزود : در اثري كه براي اين سمپوزيوم ارائه مي كنم بيشتر به ساختمان، نور و سطوحش فكر كرده ام و سعي دارم با ماده، سازه و نور، فضايي را كه مي خواهم بسازم. به نظر من ارتباط مجسمه با جامعه اي كه از آن بازديد مي كند، بسيار مهم است. از نظر من مجسمه پنجره اي است كه مردم از داخل آن به دنيا نگاه مي كنند و براي من تجربه اي كه مخاطب مي تواند از دور تا دور اثر هنگام بازديد از آن داشته باشد، بسيار حائز اهميت است. بر خلاف نقاشان كه همه چيز را در 2بعد مي كشند، در مجسمه هر چه جاي مخاطب تغيير كند، مي تواند يك اثر جديد را از زاويه‌هاي ديگر ببيند.
اين هنرمند مكزيكي افزود: من در آثارم توجه ويژه اي به نور دارم چون نور با انعكاس هاي متوالي كه به خصوص در فضاي داخلي اثر ايجاد مي كند، در طراحي و ديده شدن آن بسيار مهم است. درداخل اثر من پنجره اي وجود دارد كه دوست دارم مردم ايران از آن به آينده نگاه كنند. در واقع اين اثر سمبلي از امروز ايران است كه كسي از ديروز آن را ساخته تا آيندگان از داخل آن به آينده نگاه كنند. براي من كودكان نمادي از آينده هستند. اين اثر را مي توان شبيه يك پل هم ديد كه از اينجا به قسمت ديگري از شهر يا آينده مي‌رود.
وی درباره برگزاری این رویداد هنری نیز افزود: سمپوزيوم مثل يك دانشگاه است كه من در آن خيلي چيزها ياد مي گيرم. در سمپوزيوم ها در مورد تكنيك هاي كار با هنرمندان ديگر تبادل نظر مي كنيم و در مورد همه چيز از جمله هنر، ادبيات، سياست و ... با هم حرف مي زنيم. در واقع سمپوزيوم ها در كار من بسيار تاثيرگذار بوده اند و اگر در آنها شركت نداشتم، جريان كارم با اكنون به كلي متفاوت بود. شما در گالري ها كار تمام شده را مي بينيد ولي در سمپوزيوم در روال كار قرار مي گيريد و اين مسلما خيلي بهتر است. در سمپوزيوم ها دقيقا مثل زندگي اگر چشم و ذهنت بازنباشد از كار ديگران نمي تواني يادبگيري.
ششمین سمپوزیوم بین المللی مجسمه سازی تهران از 23 شهریورماه تا 15 مهرماه در محوطه باز برج میلاد در حال برگزاری است و بازدید از َآن برای عموم آزاد است.
پایان پیام/
نظر شما