به گزارش خبرگزاری شبستان، آیت الله جوادی آملی ازمراجع عظام تقلید، در جلسه درس اخلاق هفتگی خود با تشریح پاره ای از ویژگی های علمی و عملی امام صادق (ع) گفت: وجود مبارک امام صادق (ع) که رئيس مذهب ماست، مشابه همان کار و برنامه ای را که رسول گرامي (ص) در زمان خود انجام داد، بر عهده داشته است. رسول گرامي(ص) مشکلات محلّي، ملّي، منطقه‌اي و جهاني را حل کرد. و امام صادق نیز همان کار را انجام دادند.
معظم له با اشاره به گستردگی مشکلات اعتقادی مردم در زمان امام ششم، ادامه داد: مشکلات اعتقادي مردم حجاز، مجاوران حجاز و جهان معاصر در ابتدای بعثت پیامبر اسلام (ص)، الحاد ، شرک و مشوبيّت اعتقادي و مانند آن بود؛ در عصر امام صادق(ع) هم همين مشکلات وجود داشت.
ایشان با بیان این مطلب که استقامت و پایداری صادق آل محمد(ع)، اصل اسلام را حفظ کرد، تصریح کرد: این گونه نبود که امام صادق(ع) تنها حوزه علميه داشته باشد، رئيس مذهب باشد و حکم فقهي بيان کند، ایشان با ملحدان از يک سو، با مشرکان از سوي ديگر، با کساني که مشوبيت اعتقادي و اخلاقي داشتند و با امويان و عباسيان به مبارزه برخاست و علاوه بر معرفی نظام اسلامي، با استقامت و پايداري اين نظام را حفظ کرد.
معظم له در ادامه با اشاره به برخی از توصیه های امام صادق(ع) در اداره امور اخلاقی و اجتماعی مسلمین، خاطرنشان کرد: از امام صادق(ع) سؤال کردند اين که فرموديد خداي سبحان همه کارها را در اختيار بشر قرار داد «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَوَّضَ إِلَی الْمُؤْمِنِ أُمُورَهُ کُلَّهَا وَ لَمْ يُفَوِّضْ إِلَيْهِ أَنْ يُذِلَّ نَفْسَهُ» يعني چه؟ ایشان فرمودند : «خدا به افراد اجازه نداده که خودشان را ذليل و فرومايه کنند.»
آیت الله جوادی آملی با تاکید بر این که ایران اسلامی براساس مکتب امام صادق(ع) اداره می شود، تصریح کرد: هر گونه تعهّد، کنوانسيون، ميثاق، پيمان نامه و کاري که باعث ذلّت يک مملکت است، در مکتب امام صادق(ع) جایی ندارد و خدا اجازه چنين کاري را نداده است.
این مرجع تقلید با اشاره به پاسخ امام ششم به سئوالی در خصوص معنای ذلت، بیان داشت: از حضرت سؤال کردند انسان خودش را ذليل کند يعني چه؟ فرمود "آبروي انسان براي انسان نيست. انسان کاري بکند که « مسلوب الحيثيه » شود، اين شخص معصيت کرده است!؛ حضرت به ما فرموده اند "آبرو، امانت الهي است، مثل جان".
معظم له تصریح کرد: يکي از مصاديق آبروريزي و ذلّت نفس که حرام می باشد اين است که انسان سِمتي را قبول کند و نتواند آن را اداره کند. اگر مي‌بينيد در کشوري کسي سِمتي دارد و نمي‌تواند آن را اداره کند، اين کار معصیت است..
به گزارش مرکز خبر حوزه ایشان در پایان تاکید کرد: اگر کسي مسئوليتي را قبول کرد و نمي‌تواند آن را اداره کند، ابتداء بايد عاقلانه بگويد من نمي‌توانم و بعد هم فوراً استعفا دهد.
پایان پیام/
نظر شما