به گزارش خبرگزاری شبستان اسراییل در هنگام همکاری با فرانسه، چندین ناظر را در آزمایش های هسته ای فرانسه، به محل انفجار رهسپار می کند که این ناظران بدون هیچ محدودیتی به اطلاعات انفجار دسترسی داشتند، همین طور در سال 1979 در اقیانوس هند در محلی به نام سیمونز تاون(Simons Town) در نزدیکی کیپ تاون آفریقای جنوبی آزمایش مخفیانه ا ی به نام ولا(Vela Incident) انجام دادند که پس ازانفجار آلودگی محیط به رادیو اکتیو بسیار کم بوده است و این از لحاظ نظامی یک برتری محسوب می شود.
در اکتبر 1986، مردخای ونونو(Mordechai Vanunu) که اصلیتی فرانسوی-مراکشی داشت، جزییات روشنی را برای روزنامه ی ساندی تایمز لندن بازگو می کند که برای اولین بار تصویر کاملی از وضعیت اتمی اسراییل را فاش می کند و راه را برای انتشار اسناد طبقه بندی شده ی دستگاه های جاسوسی را در آینده باز می کند. او در مدت 9 سالی که در استخدام سازمان انرژی اتمی اسراییل بوده، مشغول به استخراج اورانیوم و پلوتونیوم برای تولید سلاح بوده است.
بر پایه ی مستندات او، اسراییل از یک رآکتور 150 مگاواتی 40 کیلو گرم پلوتونیوم در سال استخراج می کند و با سانتریفیوژهای گازی و لیزری به غنی سازی اورانیوم مشغول است.
او بیان می دارد در نیمه ی اول دهه ی 80 میلادی کشور مطبوعش توانایی ساخت سلاح های گرما هسته ای و گداخت هسته ای بوده است. سی آی ای نیز اعلام می دارد در همین زمان سلاح های اسراییل از 10 عدد تا 20 عدد متغیر بوده است. در گزارشی که در سال 2013 در بولتون دانشمندان اتمی(به استناد سازمان اطلاعات دفاع ایالات متحده آمریکا) منتشر شده است، بیان می دارد که اسراییل در سال 1967 به سلاح دست یافته و 2004 ساخت آن را متوقف کرده است.
همان طور که قبلا گفته شد، در اسناد محرمانه ای که از طبقه بندی خارج شده است، به وضوح از موشک های بالستیک و توان نظامی اسراییل در زیر دریایی ها ونیروی هوایی پرده برداشتند.
با توجه به این اسناد، 6 سال پس از دست یابی به بمب اتمی، اسراییل با کمک شرکت فرانسوی هوا فضای داسو(Dassult) شروع به تحقیق و ساخت موشک های بالستیک نمود که سرانجام پس از 8 سال جریکویI وارد سیستم عملیاتی اسراییل شد (گمان می رود این موشک در دهه ی 90 میلادی از خدمت عملیاتی کنار گذاشته شده باشد). جریکویII در اواسط دهه ی 80 میلادی با بردی معادل 2800 تا 5000 کیلومتر با قابلیت حمل کلاهک هسته ای وارد خدمت شد. جریکویIII در سال 2008 عملیاتی شد، این موشک قادر به حمل کلاهک هسته ای تا مسافتی معادل 11500 کیلو متر است (ارتش اسراییل پس از بمباران تاسیسات اتمی سوریه، طیف وسیعی از موشک های به روز شده ی جریکویII به نام جریکوی IIB که قادر به حمل کلاهک هسته ای سنگین تر از 500 کیلو گرم تا مسافتی بیش از 7800 کیلو متر است را گسترش داد و تخمین زده می شود 50 تا 100 فروند از این موشک ها در زرادخانه ی اسراییل انبار شده باشد). نیروی هوایی و دریایی اسراییل نیز به موازت طرح های موشکی اش شروع به برنامه ریزی برای کاربرد عملیاتی از این سلاح ها در میدان نبرد شدند.
در حال حاظر هواپیماهای F15 و F16 اسراییل قادر به حمل سلاح های هسته ای می باشند (گفته می شود در عملیات پای چوبی این هواپیما ها مسلح به سلاح اتمی بودند تا در صورت نیاز از آن استفاده شود).
زیر دریایی های کلاس دولفین(برای اولین بار در سال 1999 از آلمان خریداری شد) قابلیت حمل موشک های کروز دور برد که قادر به حمل کلاهک هسته ای به مسافت 1500 تا 2400 کیلومتر است .
این کلاهک ها می توانند تا 200 کیلو گرم وزن داشته باشند که 6 کیلو گرم از آن پلوتونیوم نیمه بحرانی است(لازم به ذکر است از این سری موشک ها در سال 2000 در اقیانوس هند در نزدیکی سریلانکا با موفقیت آزمایش شدند).
پس از بالا گرفتن تشنجات منطقه ای، اسراییل در سال 2006 سفارش 2 فروند زیر دریایی از کلاس دولفین به نام دولفینII را به آلمان داد که در سال 2011 آن ها را تحویل گرفت(سیاستمداران اسراییلی و آلمانی این گزارشات را نه تایید کردنند ونه تکذیب).
دولفینII می تواند زمان بیشتری در اعماق اقیانوس ها بماند و قادر به حمل کلاهک های هسته ای مدرن تری می باشد (گزارشات تایید نشده ای مبنی به دسترسی اسراییل به کلاهک های میناتوری با تخریب و کارایی بیشتر است).
*اشکان افرازه
نویسنده کتاب تاریخچه و تکنولوژی جنگ افزارهای هسته ای
نظر شما