به گزارش خبرگزاری شبستان جهانی شدن برای ما افسانه ای جذاب از آینده بود. پدیده جهانی شدن می توانست جهان را یکپارچه کند و سبب ارتباط تنگاتنگ میان کشور ها شود, حتی اکر باعث افزایش سطح رفاه نمی شد مناسبات را بهتر می کرد . فناوری های سرمایه داری بین المللی اعم از برون سپاری، درون سپاری و آفشور اگرچه بازار کسب و کار جهانی را رونق نمی دادند اما باعث کاهش منازعات میان مردم می شدند .
میتوانستیم از طریق اینترنت با کاربران هندی مثل خودشان شطرنج بازی کنیم. یا از چین نرم افزار بخریم و بدین ترتیب با چین وارد جنگ نشویم. حتی اگر زمانی این دو کشور بروابط تجاری برقرار کنند جنگی میانشان رخ نمیداد.
در اوج خوشبینی درباره جهانی شدن، اغلب " نظریه بهبود روابط ازطریق رستوران مک دونالد" مطرح می شد. طبق این نظریه کشورهایی که یک شعبه از این رستوران در آن دایر می شد هرگز با یکدیگر وارد جنگ نمی شدند چرا که کشور ها به واسطه وجود این رستوران به طور کامل با اقتصاد جهانی ادغام می شدند و در این صورت هیچ یک اعضای این اقتصاد یکپارچه به بقیه اعضا حمله نمی کرد. اما با وجود اینکه در سال 1988 اولین شعبه مک دونالد در بلگراد تاسیس شده بود،بمباران این شهر توسط ایالات متحده و به بهانه احتمال پیوستن یوگسلاوی به شوروی سابق صحت این نظریه را رد کرد.اما هنوز امید به ایجاد صلح از طریق این تئوری هنوز از میان نرفته بود.
این هفته، روسیه به حملات و فشار های خود را به اوکراین افزایش داد . این دو کشور هر یک به ترتیب بیش از 400و 70 شعبه مک دونالد دارند.به عقیده من در نهایت می توانیم اعلام کنیم که این تئوری از درجه اعتبار ساقط است. چشم انداز آینده مک دونالد که در روسیه بسیار روشن بود- صف های طولانی برای خرید همبرگر های جدید مک دونالد را به یاد دارید؟- اکنون در هاله ای از ابهام است.
در ماه جولای سازمان حمایت از مصرف کننده روسیه از مک دونالد برای نقض به اصطلاح مقررات بهداشتی شکایت کرد. همین سازمان روسی پیش از جنگ روسیه و گرجستان در سال 2008، واردات شراب و آب معدنی را به "دلایل بهداشتی " ممنوع کرده بود و مدتی قبل واردات پنیراز لیتوانی ، گوشت از لهستان و سایر محصولاتی را که ورود آن ها به روسیه از نظر سیاسی غیر قابل قبول است را نیز غیر بهداشتی اعلام کرد.
شاید بهتر بود به تحریم معاملات تجاری با انگیزه های سیاسی توجه بیشتری می کردیم. علت عدم توجه شاید این بود که افسانه جهانی شدن با اطمینان وعده جاودانگی و تغییر ناپذیری آن را می داد. در دو دهه آغازین به نظر می رسید جهانی شدن نه مرحله ای گذرا بلکه فصلی تازه در تاریخ جهان است.به نظر می رسید روابط تجاری کشورها که به سود هر دو طرف بود همیشگی باشد .
کشوری که به طور جدی واردی این بازی " برد- برد" شده باشد هرگز آن را رها نمی کندد زیرا هزینه ها و عواقب سیاسی آن بسیار زیاد است. جنگهای اقتصادی پدیده ای متعلق به جهان گذشته هستند.
در هفته جاری روسیه واردات محصولات کشاورزی از آمریکا, اروپا, کانادا, استرالیاو ژاپن را ممنوع اعلام کرد این اقدام ناگهانی جهانی سازی را زودتر از آنچه تصور می شد به پایان خود نزدیک تر کرد و پایه های آن را متزلزل ساخت. ولادیمیر پوتین می دانست توقف واردات از این کشور ها نتیجه ای جز تحریم در برندارد اما به صراحت اعلام کرد به این تحریم ها اهمیتی نمی دهد.
وی از آسیب احتمالی یک جنگ اقتصادی بر تعداد زیادی از هموطنانش کاملا اطلاع دارد و نسبت به آن بی توجه است. تحریم های غرب علیه بخش های مالی و انرژی روسیه با هدف تحت فشار قرار دادن تعداد اندکی از مردم روسیه طراحی شده بود.
اگرچه تحریم صنایع غذایی از سوی روسیه به شرکت های کوچک و بزرگ اروپایی ضربه می زند اما تقریبا تمام مردم روسیه را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. در حال حاضر, نیمی از مواد غذایی روسیه وارداتی هستند. واردات قدرت انتخاب هم مصرف کننده را افزایش و قیمت مواد خوراکی را برای طبقه متوسط روسیه کاهش داده است. اما اکنون انتخاب محدود شده و قیمت ها افزایش می یابند.
به عبارت دیگر یک کشور بزرگ با عملکرد تجاری گسترده در سطح بین المللی , جنگ ارضی با همسایگان خود را به عضویت کامل در یک سیستم اقتصادی ترجیح می دهد. کشوری که بسیاری از شهروندانش در زمینه اقتصاد جهانی تحصیل کرده اند تصمیم گرفته به نام افتخار ملی قیمت مواد غذایی را افزایش دهد. این تصمیمات نشانگر آن است که شعار "برد-برد " جهانی شدن در جهت تحقق اهداف و سیاست های متفاوت نقض و انکار می شود و اگر در روسیه چنین چیزی اتفاق افتاده است پس دیگر کشور ها نیز امکان وقوع دارد.
نظر شما