خبرگزاری شبستان_اهواز: یکی از دغدغه‌های همیشه دولت ایجاد فضای اشتغال و کاهش آمار بیکاری در کشور است از این رو در کنار تمامی فعالیت‌های خود در زمینه اشتغالزایی، با تشویق صاحبان اندیشه و سرمایه از آنان برای تحقق این هدف استفاده می‌کند.
در این میان هستند اشخاصی که با ارائه آموزش به بهتر شدن اوضاع اشتغال کمک می‌کنند و با این کار خود نیز به‌عنوان کارآفرین شناخته می‌شوند. با یکی از این کارآفرینان که به‌عنوان کارآفرین نمونه کشوری نیز معرفی شده، به گفتگو نشستیم که ماحصل آن در ذیل خدمتان ارائه می‌شود.
به‌عنوان نخستین سؤال خودتان را معرفی کنید؟
مسعود حمزه پور هستم متولد سال 54 عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، مدیر عمل شرکت کیفیت آوران رسا و مدیر شعبه شرکت کارگزاری مهر آفرین در خوزستان ( کارگزار رسمی بورس اوراق بهادار و کالا) و دانش‌آموخته رشته دکترای تخصصی مدیریت کسب‌وکار و کارآفرینی نیز هستم، در سال 89 به‌عنوان کارآفرین نمونه استانی معرفی و در سال 90 موفق به اخذ نشان ملی کارآفرین برتر کشوری در عرصه خدمات مدیریتی شدم.
حدود 10 سال در تولید سابقه دارم، مؤسسه آموزشی در سال 87 با هدف ارائه پژوهش ها و مشاوره های کاربردی مؤسسه آموزشی تأسیس کردم، ما در این آموزشگاه تنها به دنبال تغییر در میزان آموزش نبودیم بلکه سعی داشتیم مهارت اداره درست یک کسب و کار را نیز به همان میزان ارتقا دهیم.
چه آموزش‌هایی را در آموزشگاه خود ارائه می‌دهید؟
مؤسسه ما یک مؤسسه پژوهشی- آموزشی است از این رو سعی شده آموزش‌هایی ارائه شود که با دوره‌های دانشگاهی متفاوت باشد، تخصص آموزشگاه ما در آموزش‌های اداری و مالی، تحلیل گری بازار سرمایه، کارآفرینی، الکترونیک، برق، سیستم‌های حسابداری و مدیریت مالی می‌باشد که به زعم بسیاری از مخاطبان امیدوارکننده بوده است.
نحوه آموزش مؤسسه شما به چه شکلی است؟
بخشی از آموزش‌های ما برای نهادهای دولتی بوده و بخشی نیز برای بخش خصوصی و فراگیرهای آزاد است، ارائه آموزش در زمینه برنامه‌ریزی و فعالیت‌های اختصاصی یک کار همچنین نحوه کارآفرینی از جمله آموزش‌های مؤسسه ماست، در این آموزش‌ها سعی داریم فرد را در فضای خلاقانه قرار داده و نحوه فعالیت را ارائه می‌دهیم، مدت‌زمان آموزش‌های ارائه‌شده متناسب با نیاز ادارات و سازمان‌ها متفاوت است اما اغلب 52 تا 72 ساعته هستند.
ایده پرداختن به این کار چگونه در شما ایجاد شد؟
بنده سال‌ها در سیستم‌های آموزشی به‌عنوان مدرس فعالیت داشتم ازاین‌رو آموزش‌ها را آموزش‌های کاملاً تئوریک و دانش‌محور می‌دیدم، هدف از آموزش‌های غیررسمی بالا بردن مهارت‌های عملی در اشخاص است؛ مهارت‌هایی که متأسفانه در سیستم‌های آموزشی به‌صورت درست لحاظ نشده است.
ما دنبال درست کردن این حلقه مفقوده بودیم، در این زمینه مؤسسه‌های آموزشی بسیاری تأسیس شد اما به نظر من این مؤسسه‌ها نیازمند طبقه‌بندی و رتبه بندی درستی هستند تا کیفیت آموزش‌های ارائه‌شده مشخص باشد.
چرا بسیاری از صاحب‌نظران معتقدند آموزش‌های ارائه‌شده در مدارس و دانشگاه‌ها متناسب با نیاز بازار کار نیست؟
آموزش در کشور ما بیشتر تئوریک است و از فضای عملی به دور هستند اما این موضوع تنها مختص کشور ما نیست، سیستم آموزشی کشور ژاپن نیز مشابه سیستم آموزشی کشور ماست، متأسفانه ما فکر می‌کنیم که آموزش مختص به مقطع زمانی خاصی است که با گذران آن مقطع دیگر نیاز به دریافت آموزش نیستیم در صورتی که این تفکر غلط است.
البته باید در این بخش گفت جامعه پزشکان از این قاعده مستثنی هستند، پزشکان همواره آموزش‌های ادواری دارند، از این رو مشاهده می‌کنیم در پزشکی همیشه حرفی برای گفتن داریم، NGO هایی همچون نظام پرستاری، کشاورزی، صنعتی و در دیگر بخش‌ها می‌توانند از بسترهای دولت استفاده کرده و موفق باشند.
فلسفه ایجاد دولت‌ها بسترسازی است و بیش از این نباید از یک دولت انتظار داشت، متأسفانه یا NGO هایی در بخش‌های مختلف ایجاد نشد و یا اینکه خوب راهبری نشده‌اند که ضعف در مورد دوم زمینه را برای تأسیس این نهادها مهیا نکرده است.
این هدایتی که به آن اشاره داشتید تاکنون رضایت‌بخش بوده است؟
من نمی‌گویم در زمینه ایجاد بسترهای لازم کار نشد اما کارهای انجام‌شده فراگیر نبوده و هدفگذاری لازم را نداشت، اگر تیرانداز خوبی باشی اما هدف مشخصی برای شما تعیین نکنند تیراندازی شما بی‌فایده است، هدفگذاری وظیفه نهادهای قانون‌گذار و اجرایی کشور است، بازهم تأکید می‌کنم در این زمینه کارهایی صورت گرفت اما جهت دار و با برنامه نبوده و برای اقتصادی به بزرگی کشور ما کافی نیست.
شما بر این باور هستید که در صورت داشتن هدفی مشخص می‌توان نتیجه‌های بهتری را شاهد باشیم، همه‌ساله مقام معظم رهبری با نامگذاری برای سال جدید به دنبال هدفگذاری برای آن سال هستند، مسئولان اجرایی نیز در سخنان خود رسیدن به نقطه مطلوب در بخش‌های مختلف را به عنوان هدف مشخص می‌کنند.
چرا برخی از منتقدان معتقدند این هدفگذاری ها از سوی مسئولان در رده‌های پایین‌تر اجرایی در حد شعار باقی می‌ماند؟
مقام معظم رهبری چشم‌انداز 20 ساله کشور را به دستگاه‌ها ابلاغ کردند و سالانه نیز هدف یکساله ای را مشخص می‌کنند، این هدف بر اساس کار کارشناسی شده متناسب با نیاز کشور است و با محوری قرار دادن آن سمت‌وسوی اقتصاد و کشور در مسیر درستی قرار خواهد گرفت.
در دیگر حوزه‌های مدیریتی نیز خوشبختانه با چنین هدفگذاری هایی مواجه هستیم اما متأسفانه در زیرمجموعه‌ها برنامه مدونی برای تحقق این اهداف کلان نداریم و گاها این هدفگذاری ها در حد شعار باقی می‌مانند، نهادهای زیرمجموعه، باید خود نیز به برنامه‌ریزی برای تحقق این اهداف بپردازند.
ظرفیت‌های اقتصادی ما بالاست، کشوری مثل کره جنوبی همانند ما در عرصه جهانی مطرح نیست و این به خاطر ظرفیت بالای ایران ما در زمینه اقتصادی است، اگر برنامه ریزی دقیق‌تری در زمینه‌های مختلف باشیم بیش از پیش در عرصه جهانی حرف برای گفتن داریم.
اصلی‌ترین مشکل آموزشی جامعه را در چه می دانید؟
نهادهای آموزشی کشور به خصوص آنهایی که از امکانات دولتی بهره‌مند هستند در مسیر واقعی قرار نگرفته‌اند و آموزش‌ها واقعی نیست، برخی فکر می‌کنند مشکل در دانشگاه‌های ماست اما واقعیت این است محصولی که آموزش‌وپرورش (دانش آموزان) ارائه می‌دهد آمادگی لازم جهت کار عملی ندارد و بسیار خام پرورش‌یافته است.
اکثر فارغ‌التحصیلان ما که به‌عنوان معلم و دبیر آموزش‌وپرورش جذب این نهاد می‌شوند طی 2 تا سه سال تخلیه اطلاعاتی شده و آموزش‌وپرورش به‌عنوان اولین و بزرگ‌ترین پرچم‌دار بخش آموزش، نیروهای خود را ازلحاظ دانش و معلومات به‌روزرسانی نمی‌کند!
این را می‌توان به بقیه جامعه تعمیم داد که ضعف بسیار بزرگی است، اگر جامعه ای آموزش آن هم به‌صورت مداوم و باز تأکید می‌کنم به‌صورت مداوم نبیند، قطعاً به‌جایی نخواهد رسید.
به عرصه فعالیت خودتان بازمی‌گردیم؛ میزان مخاطبانتان راضی‌کننده است؟
استان خوزستان یکی از منحصربه‌فردترین نقاط دنیا از لحاظ داشتن ظرفیت در بخش‌های مختلف است اما متأسفانه سطح آگاهی در استان ما به نسبت بسیاری از استان‌های مرکزی پایین‌تر است و مردم هنوز اهمیت بیشتر دانستن و آگاهی داشتن را نمی‌دانند.
اما بزرگ‌ترین حسن مردم استان خوزستان میل ذاتی به انجام فعالیت است و به همین دلیل در ابتدای فعالیت خود با این موضوع مشکل داشتیم ازاین‌رو به سمت ایجاد فضای لازم برای ترغیب مردم برای دریافت آموزش رفتیم.
فعالیت‌های مؤسسه شما چه ویژگی‌هایی برای معرفی شدن به‌عنوان کارآفرین برتر داشت؟
ما در منطقه ای که مردمانش اعتقادی به آموزش ندارند آموزش‌های روز دنیا را ارائه داده‌ایم، آموزش‌های ما متناسب با نیاز استان بوده و تأثیر مطلوبی در بخش کار ایجاد کرده است، برای ما بسیار مهم بود که به تغییر نگرش در زمینه اشتغال بپردازیم که با لطف خدا به این مطلوب تا حدودی دست‌یافتیم.
ما سعی داشته‌ایم نظرسنجی از دوره‌های برگزارشده داشته باشیم که به حمدالله تاکنون این نظرسنجی‌ها امیدوارکننده و برانگیزاننده ما در ادامه کار بوده‌اند.
نهادهای دولتی چقدر شما را در رسیدن به این جایگاه یاری کردند؟
نهادهای دولتی همچون سازمان کار با ما همکاری لازم را داشتند اما نهادها هم در حدی می‌توانند ما را کمک کنند که قانون به آنها اجازه می‌دهد، مشکلی ما در قوانین کسب و کار است، قانون‌گذاران با کارشناسی و در نظر گرفتن دغدغه‌های بخش خصوصی و نهادهای دولتی باید نسبت به رفع موانع موجود در زمینه کسب‌وکار اقدام کنند و هنوز سازمانی به نام نظام کارآفرینی عملاً راه اندازی نشده و ما به دنبال وجود چنین نهادی هستیم.
چه برنامه‌هایی برای فعالیت‌های بهتر در آینده دارد؟
ما سعی داریم با در خدمت گرفتن اساتید و مربیان حرفه ای توانایی‌های خود را بالا ببریم، ارتباطاتی نیز با ادارات و سازمان‌ها برقرار کردیم تا از دیدگاه‌های آنها برای کیفیت‌بخشی بیشتر و مطلوب‌تر به فعالیت‌های مؤسسه استفاده کنیم.
از 20 چه نمره ای را به خود می‌دهید؟
سئوال سختی است. فقط می‌توانم عرض کنم نمره خوبی نمی‌دهم!
چرا؟
آن‌گونه که انتظار داشتم نشد، بخشی از این نشدن به فعالیت خودم مربوط می‌شود اما در بخش عظیمی از آن مقصر نیستم!! اصولاً من همیشه موافق وضع موجود نیستم حتی اگر خوب باشد، چون معتقدم می‌شود بهتر هم بود و حتماً راهی برای بهتر بودن به‌جز این راه‌ها که ما می‌رویم باز وجود دارد.
چه برنامه‌هایی دارید که در حوزه کاری از خودتان راضی باشید؟
برنامه ای که در سال‌های آتی برای مؤسسه در نظر داریم رسیدن به نقطه مطلوب‌تر از گذشته با به‌کارگیری تمام توانایی‌هایی که داریم. هرچقدر چترمان بزرگ‌تر باشد عرصه زیر چترمان نیز بیشتر خواهد بود! توانایی ما باید بیشتر شود تا اهداف مان بیش از گذشته محقق شود و به دنبال هدفگذاری‌های بزرگ‌تر باشیم.
در پایان اگر صحبتی دارید بفرمایید.
جامعه ما دارای شرایط خاصی است، این خاص بودن در عدد و حرف نیست بلکه در عمل است، باید مردم را در درآمدهای کشور دخیل کنیم، باید شرایطی را به وجود آوریم که اطلاعات مردم از شرایط اقتصادی بالاتر رود تا بهتر در فضای اقتصادی موجود کسب درآمد کنند.
پایان پیام/
نظر شما