به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از حوزه هنری جواد محقق شاعر و پژوهشگر پیش کسوت کشور با بیان این که در آثار اغلب شاعران کهن کشورمان شعرها و ابیاتی را می توان یافت که در مجموعه طنز کلامی قرار می گیرند، اظهار کرد: البته به صورت مشخص افراد زیادی نداریم که به طنز به صورت تخصصی پرداخته باشند. اما در آثار همه آن ها از سعدی، حافظ و مولوی گرفته تا فردوسی و شاعران بعد از آن ها از زبان طنز برای بیان مقصودشان استفاده شده است.
وی ادامه داد: شاید به این دلیل که شعر طنز مثل امروز ژانر جداگانه ای نبوده است شاعران عموما در آثار خود به طور پراکنده به آن پرداخته اند. همچنین هزلیات، هجویات یا قطعه ها و حکایت های طنزآمیز در آثار شاعران متعدد ما کم نیست. در حدی که برخی از دوستان طنزهای برخی از این شاعران را از مجموعه آثارشان گزینش کرده اند و به صورت کتاب در آورده اند.
طنز در مواجهه با ریاکاری برخی از مدعیان دین نمود پیدا کرد
محقق گفت: طنز به صورت معمول در دوره هایی که فشارهای اجتماعی و اقتصادی بیشتر بوده به صورت پنهان تر بروز کرده و عموما در ادبیات گذشته ما در مواجهه با ریاکاری عده ای از مدعیان دین نمود پیدا کرده است.
این شاعر پیش کسوت کشورمان خاطرنشان کرد: در ادبیات دینی ما هم طنز وجود دارد و اصولا برخورد با ریا و ریاکاری خود مقوله مذهبی و توصیه دینی است و به همین دلیل هم آن بخش از طنز جزو ادبیات دینی محسوب می شود. چرا که ریاکاری از نظر شرع نوعی شرک و گناه است.
وی با بیان این که شاعران کشور طی قرن های گذشته در برابر قدرت ها به طنز روی آورده اند، گفت: شاید به دلیل ترس از مجازات بسیاری از اشعار طنز انتقادی در زمان حیات شاعر و یا حاکم وقت منتشر نشده باشند اما بخشی از آن ها بعد از مرگ شاعر و حاکم توسط آیندگان پیدا شده و یا در میان مردم دهان به دهان چرخیده است. در تذکره های شاعران نمونه های زیادی از این نوع طنز ها وجود دارد که علاقه مندان می توانند به این تذکره ها رجوع کنند.
پایان پیام/
نظر شما