رسول رسولی پور، رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه خوارزمی در مصاحبه با خبرنگار خبرگزاری شبستان از البرز در خصوص جایگاه انسان و نقش وی در جامعه اظهار کرد: انسان به لطف و رحمت الهی پا به عرصه‌ی جهان گذاشته است و امکان جدایی از این هستی امکان‌پذیر نیست.
به گفته رسولی پور، ما «واجب الوجود» شده‌ایم؛ چون با خدایی عهد بسته‌ایم که عشق را رها نمی کنیم، تصریح کرد: حتی اگر انسان خدا را ترک کند خداوند او را ترک نمی‌کند، این همان معنای حقیقی واجب الوجود است.
وی با امعان نظر بر این نکته که ما از خدا گم شده‌ایم اما او در جستجوی ماست، تصریح کرد: در حقیقت اولیای الهی و بزرگان نیز برای فهماندن این‌که ما گم شده‌اید و خداوند می‌خواهد ما را بیابد آمده‌اند؛ چون ما خودمان نیز نمی‌دانیم که گم شده‌ایم و باید معرفت پیدا کنیم.
استاد فلسفه با تامل بر این مهم که چه بسا آیات و پندهایی خوانده شده است و موعظه‌ها گفته شده است، خاطرنشان کرد: در بسیاری از آیات و پندهایی که آمده است، بر حقیقت واجب الوجودی انسان تاکید شده، اما تأثیری ندارد و دوباره همان زندگی گذشته را داریم و چیزی را جستجو نمی‌کنیم.
عضو هیئت علمی دانشگاه بین المللی خوارزمی با تاکید به این مطلب که ما باید نقش خدا را در زمین بازی کنیم؛ بیان کرد: انسان با الهام از جایگاهی که خداوند برای او تعیین کرده است، نقش خدایی بروی زمین دارد.
نقش خدایی را بازی کردن لباس، تکنیک و یا تحصیلات نمی‌خواهد
وی نقش خدایی انسان را در نوازش یک یتیم، در رفتار با یک انسان افسرده، مریض و گرفتار دانست و توضیح داد: نقش خدا را بازی کردن لباس، تکنیک و یا تحصیلات نمی‌خواهد؛ بلکه تنها عشق ورزی مایة بازی کردن نقش خداست که هر چه بیشتر آن را توسعه دهید، خودتان توسعه پیدا می‌کنید.
این استاد فلسفه در دانشگاه خوارزمی گفت: عشق رود جاری است و اگر در دل ما باشد ما را جاری می‌کند و دیگر متوقف نخواهیم بود.
به گفته رسولی پور، شخصی که عشق در جانش باشد ذاکر می‌شود و کسی که ذاکر گردد جاری می‌شود.
وی با تامل بر این مهم که قرآن نیز ذکر است، اظهار کرد: قرآن کریم برای این آمده که ما را به جریان بیندازد، در حقیقت بن‌مایه‌ی حرکت انسانی، عشق است و قرآن کریم کتابی است که عشق را به عنوان یک نقش الهی به جریان می اندازد.
وی الهامات الهی انسان را زمینه ای برای خادم‌تر و عاشق‌تر شدن انسان دانست و تاکید کرد: اگر یک امر معنوی به شما انقباض و دل‌مردگی دهد، حس نشاط و زندگی را از شما بگیرد و نسبت به دیگران متنفر شوید این القائات شیطانی است؛ چون شیطان دشمن شماست و دشمنی را به شما تزریق می‌کند و نمی‌خواهد شما عاشق دیگران شوید.
رسولی پوردر پایان گفت: عفو و ببخشش خداوند مرزی ندارد و خداوند از موجوداتش کینه به دل نمی‌گیرد و نیازی ندارد که از ما انتقام بگیرد و اگر عذابی باشد عذابی است که ما خودمان ایجاد می‌کنیم.
پایان پیام/
نظر شما