به گزارش خبرگزاری شبستان، 5 شوال سال60 هجری قمری، زمان ورود مسلم بن عقیل (ع) به کوفه است. پس از دعوت کوفیان از امام حسین (ع) و ارسال نامه‌های بی‌شمار برای ایشان و درخواست از آن حضرت جهت رفتن به کوفه و بر عهده گرفتن رهبری قیام بر ضد یزید بن معاویه، آن حضرت، پسرعمویش مسلم بن عقیل (ع) را با نامه‌ای به سوی کوفیان اعزام کرد.
مسلم بن عقیل (ع) در پانزدهم ماه مبارک رمضان سال 60 قمری از مکه معظمه خارج گردید و از آنجا به مدینه منوره رفت و پس از تجدید دیدار با خانواده خویش و زیارت قبر شریف پیامبر (ص) و وداع با آن مضجع مطهر، به سوی کوفه حرکت کرد و در روز پنجم شوال همان سال وارد شهر عظیم کوفه شد (1) و در خانه مختار بن ابی عبیده ثقفی، که از شیعیان مبارز و از مخالفان سرسخت بنی امیه بود، سکونت گزید.
شیعیان مخلص و انقلابیون کوفه، که از حضور مسلم بن عقیل (ع)، به عنوان نماینده و سفیر امام حسین (ع) در این شهر آگاه شدند، دسته دسته به سوی وی شتافته و به وی خیر مقدم گفتند.
هنگامی که گروهی از آنان در حضور مسلم (ع) اجتماع می‌کردند، ایشان نامه امام حسین (ع) را برای آنان می‌خواند و مردم به خوبی گوش فرا داده و از شوق دیدار قریب الوقوع آن حضرت، گریه می‌کردند.
پس از آمادگی نسبی مردم، مسلم بن عقیل (ع) از آنان برای امام حسین (ع) بیعت گرفت و تعداد هجده هزار تن از انقلابیون کوفه، در نخستین روزهای ورود مسلم، با ایشان بیعت کردند.
مسلم بن عقیل (ع)، نامه‌ای به محضر امام حسین (ع) نوشت و آن حضرت را از وضعیت کوفه و بیعت مردم با ایشان، با خبر گردانید و از امام حسین (ع) درخواست کرد، که به سوی کوفه حرکت کنند، تا شخصاً رهبری مردم را بر عهده گیرند.
از آن سو، هواداران بنی امیه و طرفداران یزید بن معاویه، همانند عبدالله بن مسلم حضرمی، عمارﺓ بن عقبه و عمر بن سعد، که از صاحب نفوذان کوفه بودند، برای یزید بن معاویه، نامه‌هایی به شام ارسال کرده و او را از وضعیت کوفه و بیعت شیعیان با مسلم بن عقیل (ع) آگاه نمودند و از وی درخواست کردند که به جای نعمان بن بشیر، عامل وی در کوفه، که با قیام مسلم بن عقیل (ع) برخورد جدی نمی‌کند، شخص دیگری بفرستد که دارای عزمی قوی و اراده‌ای راسخ باشد و در برخورد با مخالفان حکومت، شدت و خشونت به خرج دهد.
یزید بن معاویه، پس از مطالعه نامه هواداران خود در کوفه و مشورت با سرجون مسیحی، تصمیم گرفت عبیدالله بن زیاد، عامل خویش در بصره را با حفظ سمت، به حکومت کوفه نیز منصوب کند تا با قساوت و شدتی که در وی وجود دارد، قیام مسلم بن عقیل (ع) و شیعیان و محبان اهل البیت (ع) را در کوفه سرکوب کند. (2)
پی نوشت ها:
1- وقایع الأیام (شیخ عباس قمی)، ص 69
2- الارشاد (شیخ مفید)، ص 381
نظر شما