نجات دهندگان انسان ها و حیوانات میهمانان برنامه ماه عسل

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان، برنامه ماه عسل در بیست و نهمین روز از ماه مبارک رمضان با اجرای احسان علیخانی شب گذشته بر روی آنتن رفت.

میهمان بخش اول آقای اکبری 38 ساله است.

وی درباره قصه زندگی خود می گوید: دیپلم حفاظت محیط زیست را دارم و در این حوزه مشغول به کار هستم، روزی در منطقه حفاظت شده جنگل شکارچی در حال شکار بود، بنده و یکی از همکارانم قصد بررسی مدارک او را داشتیم که آن شکارچی فرصت نداشت و به سمت من و همکارم تیراندازی کرد، من بینایی دو چشمم را از دست دادم و همکارم شهید شد. آن شکارچی در دادگاه گفت چون با اسلحه غیرمجاز در منطقه غیرمجاز آمده بودم نمی خواستم دستگیر شوم.

میهمان بعدی ماه عسل، ملااکبری 50 ساله از شهرستان دماوند است که اینگونه درباره زندگی خود توضیح می دهد: در شغل زنبورداری فعالیت می کنم، از نوجوانی برای تفریح در جنگل ها حیواناتی چون قوچ را شکار می کردم و فقط حیوانات نر را هدف می گرفتم.

وی ادامه می دهد: روزی یک نر بز سه ساله شکار کردم و به خانه بردم، وقتی همسرم حیوانم را دید مکث کرد و گفت چطور حیوان به این زیبایی را شکار کردی و باید بین من و شکار یکی را انتخاب کنی، از همان موقع قول دادم تنها سالی یک بار به شکار بروم، اکنون 10 سال است به شکار نمی روم.

علیخانی در خصوص معرفی میهمانان بخش دوم گفت: در بخش اول برنامه حافظان محیط زیست حضور داشتند و در این بخش ما می خواهیم وارد قضا و قصه منجیان انسان ها شویم.

میهمانان بخش دوم سه نفر از افراد هلال احمر به همراه یک زن و مرد و نجات یافتگان بودند، حضور یافت.

یکی از میهمانان مرد بخش دوم درباره قصه زندگی اش می گوید: ساکن استان گلستان هستم و هر هفته به کوه می روم، روز جمعه یعنی دو روز قبل از ماه مبارک رمضان سال جاری به سمت منطقه آبشار لولوم حرکت کردیم، ساعت 5 بعدازظهر در حال برگشت به سمت پایین قله بودیم دو تا از دوستانم جلوتر از من حرکت می کردند و من با فاصله ای شش متری دورتر از پشت سر آنها می آمدم که ناگهان در حفره ای به قطر 20 متر افتادم، حدود 4 روز در داخل چاه بودم و بعد از بیرون آمدن از حفره یک روز هم در جنگل سپری کردم تا افراد هلال احمر مرا پیدا کردند، گویا دوستانم در آن زمان فکر می کردند من جلوتر از آنها رفتم و وقتی به خانه می رسند متوجه غیبت من می شوند و بعد از چند روز که از من خبری نمی شود برادرم به هلال احمر خبر می دهد.

خانمی که میهمان بخش دوم برنامه است در مورد اتفاقی که در زندگی اش افتاده است، می گوید: با اتوبوس از گرگان به سمت تهران در حرکت بودیم که نزدیک جاده هراز اتوبوس چپ می کند و به داخل دره می افتد.

در ادامه یکی از افراد هلال احمر در توضیح این حادثه می گوید: این اتوبوس دارای 43 سرنشین بود که 20 نفر از مسافران آن فوت می کنند. اتوبوس در روی یک شیب به حالت الک کلنگ می ایستد، بعد از رسیدن به محل متوجه ناله این خانم می شویم که در حالت بعدی قرار داشت، ما می توانستیم همان موقع او را از اتوبوس خارج کنیم اما این خانم قطع نخاع می شود بنابراین بیرون کشیدن این خانم حدود 4 ساعت زمان برد.

در ادامه، سه فرزند این خانم که در اتوبوس با مادرشان بودند در پایان به جمع میهمانان اضافه شدند و درباره این حادثه گفتند: ما گمان می کردیم مادرمان مرده است.

مجری برنامه خطاب به اعضای هلال احمر پرسشی مبنی بر اینکه هنگام نجات انسان ها آدم ها برایشان تفاوت دارند، مطرح کرد و آنان افزودند برای ما انسانی که نفس می کشد، مهم است.

علیخانی در پایان برنامه گفت: اعضای هلال احمر در هنگام نجات آدم ها برایشان تفاوتی ندارند به این فکر کنید که خدا برای بخشیدن دنبال بهانه است و ما بهتر از این ثانیه ها بهانه ای نداریم، وقتی آدمیزاد به جایی می رسد که تفاوت انسان ها برایش مهم نیست دیگه اون چه خالقه... .

پایان پیام/