آیت الله شب زنده‌دار جهرمی به دیار باقی شتافت

به گزارش خبرگزاری شبستان از قم، آیت‌الله حاج شیخ حسین شب زنده‌دار جهرمی، استاد اخلاق حوزه و مفسر قرآن امروز بر اثر حمله قلبی، به دیار باقی شتافت.

ایشان از اساتید برجسته حوزه علمیه قم بود که سابق بیش از چهل سال تدریس دروس عالیه حوزه علمیه را کارنامه علمی خود دارد.

لازم به ذکر است مراسم تشییع و خاکسپاری این مرحوم عصر فردا از ساعت 6 و 30 دقیقه از مسجد امام حسن عسکری به سمت حرم مطهر حضرت معصومه(س) برگزار می‌شود.

....................

آیت الله حاج شیخ حسین شب زنده دار جهرمی در سال 1308 شمسی (8 شوال 1347) در در محله قدیمی سنان جهرم، دیده به جهان گشود و از سن 6 تا 7 سالگی به مکتب خانه محل زادگاهش رفت و خواندن و نوشتن، قرائت قرآن و برخی از آداب و رسوم و احکام شرعی را آموخت.


نوجوان جهرمی که عاشق علم و دانش بود و به خاطر ارتباط و ملازمت پدر با اهل علم و مردان حق، علاقه شدیدی به روحانیان و عالمان دینی پیدا کرده بود، با آنان ارتباط و مراوده برقرار کرد و با راهنمایی آنان در مدرسه خان (زمانیه) جهرم حجره گرفت و مشغول تحصیل شد. او در مدرسه خان (زمانیه) جهرم حجره گرفت و مقدمات علوم، ادبیات، مقداری از مسائل فقهی و شرعیات و آداب و اخلاق را از حجج اسلام آقایان سید حسین شریعتمداری(1351ش.)، میرزا محمد نمازی (1364ش.)، سید حسن موسوی نائینی (1369ش.)، شیخ علی اکبر ناصری (1368ش.)، سید محمد احمدی (1356ش.)، سید محمد رضا اصفهانی(1362ش.) به ویژه سید ابراهیم حق شناس (1360ش.) و آقا شیخ عطاءالله حقدان(1330ش.) به خوبی فراگرفت. با اتمام دروس این دوره، عطش فراگیری و کسب بهره‌های علمی و معنوی در او بیشتر شد.

آیت الله شب زنده دار جهرمی برای مدتی در مدرسه مقیمیه و پس از آن در مدرسه منصوریه شیراز اقامت گزید و به تحصیل مشغول گردید. در این دوره کتاب های درسی رایج در معانی و بیان، فقه و اصول و کلام و عقاید را نزد استادان و بزرگان حوزه علمیه شیراز حجج اسلام آقایان ملاّ محمدجواد دارابی ملاّ احمد دارابی، سید علی خفری و حضرات آیات بهاءالدین محلاّتی (1401ق.)، شیخ ابوالحسن حدائق(1388ق.) و سید عبدالعلی آیت اللّهی آموخت. در پایان این دوره سه ساله به دستور مرحوم شیخ ابوالحسن حدائق مجلس جشنی در باغ مدرسه منصوریه برگزار گردید و آیت الله شب زنده دار مفتخر به پوشیدن لباس مقدّس روحانیت شد.


ایشان که حدود هجده بهار از عمرش را پشت سر گذاشته بود، تصمیم گرفت، برای ادامه تحصیلات عالی به قم مهاجرت کند. در آغاز سال تحصیلی 1365ق. (1326ش.) با اجازه پدر و استاد به قم مهاجرت کرد. نخست در مدرسه علمیه فیضیه و پس از مدتی در مدرسه حجتیه سکنی گزید و به تحصیل مشغول گردید.

ایشان قسمتی از درس هایی را که در دوره سطح متوسطه نخوانده بود، نزد محمد صدوقی (1401ق.) خواند. سپس فراگیری متون دروس سطح عالی را شروع کرد. «رسائل»، «مکاسب» و «کفایة الاصول» در فقه و اصول را نزد حضرات آیات شیخ محمد تقی بهجت، شیخ مرتضی حائری (1406ق.)، سید رضا بهاءالدینی (1418ق.)، سید محمدباقر سلطانی طباطبایی (1418ق.)، شیخ عبدالجواد اصفهانی (1407ق.)، میرزا محمد مجاهدی تبریزی (1380ق.)، آقا سید رضا صدر (1415ق.) و شیخ عبدالرزاق قاینی(1414ق.)، «شرح تجرید و شوارق» در کلام و حکمت را در محضر سید احمد خوانساری (1405ق.) و... خواند. پس از آن خود را برای استفاده از مباحث دوره خارج آماده کرد. آقای شب زنده دار سالها به طور مرتب و منظم و مجدّانه در دروس خارج فقه و اصول آیات عظام حاج سید حسین بروجردی (1380ق.)، سید محمد محقق داماد(1388ق.)، شیخ محمد علی اراکی (1415ق.)، روح الله خمینی (1409ق.)، سید محمد رضا گلپایگانی (1414ق.)، شیخ عباسعلی شاهرودی (1383ق.) حاضر شد و همزمان در درس تفسیر استاد علاّمه سید محمد حسین طباطبایی (1402ق.) حضور یافت و ضمن مباحثه، تقریر برخی از دروس یاد شده را نگاشت واز آن پس در شمار فضلا و اساتید زبده حوزه قرار گرفت. آقای شب زنده دار، در سالهایی که در حلقه دروس خارج شرکت می‌کرد، به خاطر دریافت سریع مطالب، پشتکار و حافظه قوی، پیوسته از صحبتهای پدرانه استادان بهره مند می‌گشت.


ایشان از استادان برجسته حوزه علمیه قم به شمار می رفت و سابقه 40 سال تدریس را در کارنامه علمی خود دارد. او در مدرسه خان جهرم و منصوریه شیراز کتابهایی را که خوانده بود، برای داوطلبان درس داد و از سالی که به حوزه علمیه قم وارد شد، متون آموخته شده را تدریس کرد. بیشتر تدریس او در قم طی چند دوره شامل مباحث فقهی و اصولی از «لمعتین»، «مکاسب»، «قوانین الاصول» و «اصول الفقه» برای طلاّب داوطلب در مساجد اعظم، امام حسن عسکری (علیه السلام)، مسجد نو و مدارس حقانی، رضویه، گلپایگانی و بحث تفسیر و اخلاق در مدرسه فیضیه و مسجد حضرت معصومیه به صورت آزاد و عمومی بود. وی در تدریس بیانی شیرین و شیوا داشت و برای تفهیم و انتقال درست مطالب به مخاطبان از الفاظ و قالبهای ساده استفاده می‌نمود. از امثال و نمونه‌ها نیز بهره می‌گرفت و موقع پاسخ دادن به پرسشهای درسی و حلّ مشکلات علمی، تحمّل به خرج می‌داد و با جوابی درخور، سؤال کننده را قانع می‌کرد.


آیت الله شب زنده‌دار در کنار تمام فعالیت‌ها در عرصه نگارش هم آثار زیادی به صورت تقریرات دروس خارج، شرح و حواشی بر برخی از تفاسیر و ادعیه و مقالات پربار در موضوعات گوناگون دینی نگاشته است که از جمله آنها می توان به " تقریرات دروس خارج فقه و اصول امام خمینی"، " حواشی بر تفاسیر مجمع البیان و المیزان"، " شرح دعای مکارم الاخلاق"، " مجموعه یادداشتهای مدون شده پیرامون مسئله امامت" و مقالات متعدد در موضوعات اخبار غیبی و علوم دیگر قرآن، معاد و قیامت، آینده دنیا و... چاپ شده در مجله مکتب اسلام، مکتب تشیع، معارف جعفری و... اشاره کرد.


مرحوم آیت الله شب زنده دار اهتمام ویژه ای به شاگرد پروری داشت که از میان انبوه شاگردان ایشان می‌توان به آیات و حجج اسلام والمسلمین اکبر هاشمی رفسنجانی، سید حسن طاهری خرم آبادی، علی کریمی جهرمی، شیخ حسین کرمانی، سید جمال الدین دین پرور، محمدمهدی موحدی کرمانی، قربانعلی درّی نجف آبادی، شیخ محمدجعفر امامی، شیخ محمدرضا آشتیانی، محمدجواد فاضل لنکرانی، مهدی شب زنده دار و ... اشاره کرد.


آیت الله شب زنده دار علاوه بر تدریس و تألیف، اهتمام بسیار ویژه ای به تبلیغ و ترویج دین و معارف اهل بیت(ع) داشت و همواره می کوشید مردم را با معارف و حقایق دینی آشنا سازد.

ایشان همچنین از ویژگی های بارز اخلاقی چون تهذیب نفس، حلم و بردباری، تعهد و تقید دینی، تلاش برای رفع نیاز های مردم، حسن خلق، ارادت خاص به امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب، حمایت و دفاع از انقلاب و نظام، تاکید ویژه بر حفظ آبروی افراد و ... برخوردار بود.

پایان پیام/