گروه قرآن و معارف خبرگزاری شبستان: همزمان با ماه مبارک رمضان، ماه قرآن و بهار کلام وحی، خبرگزاری شبستان هر روز بخش کوتاه و آموزنده‌ای از گفتارهای تفسیری امام موسی صدر را در فضای اینترنت منتشر می کند. پیش از این گزیده ای از تفاسیر و دیدگاه های تفسیری این اندیشمند مسلمان در رابطه با سوره های توحید، الناس، الفلق، القدر، العصر و ...منتشر شد و در این بخش نظرات تفسیری ایشان در رابطه با سوره « زلزله » را می خوانید. امید که مورد استفاده خوانندگان و قدمی کوچک برای آشنایی با اندیشه‌های امام موسی صدر باشد...
امام موسی صدر در تفسیر آیات کلام الله مجید و فهمی که از قرآن کریم ارایه می‌کند بینشی زندگی‌محور دارد. او همچنان که از این جمله‌ی مشهور او پیداست: «دین پیش از آن‌که توشه‌ای برای آخرت باشد، والاترین وسیله برای زندگی است» معتقد است که قرآن و به طور کلی دین برای خدمت به انسان و بهبود بخشیدن به زندگی او آمده است. این نگاه امام موسی صدر باعث شده است تا تفاسیر وی از قرآن، دارای ویژگی خاصی باشد و نگاه او به آیات قرآن سرشار از مفاهیم راهگشا و کاربردی برای زندگی بهتر انسان بر زمین باشد.
همة تصاویر و صداها و حرکات در کتاب خداوند ضبط و ثبت می‌شود. «کتاب خدا» به چه معناست؟ آیا بدین معناست که کتابی تألیف شده؟ نه، زمین و آسمان کتاب خداوند است. آنچه میان زمین و آسمان است، سربازان، کارگزاران خداوند و ملائکه اویند؛ هر چیز و همه چیز.
فعل و صوت و عمل، همان‌گونه که بر نفس منعکس می‌شود ضبط و ثبت می‌شود. خداوند روز قیامت هر چیزی را به سخن می‌آورد. از همین رو در حدیث آمده است که در اماکن متعدد نماز بگذارید و مسیر رفتن به مسجد را غیر از مسیرِ بازگشت انتخاب کنید، تا همه جای زمین بر خیر و نیکی و تقوای شما شهادت دهد.
این تعبیرات برای فهماندن و الهام به مردم است. گمان مبرید که کسی از جنایتتان بی‌خبر است: دستت شهادت می‌دهد؛ زمینی که در آن جنایت شده، شهادت می‌دهد. کجا آن را پنهان می‌کنی و از چه کسی: « یَومَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخبارَها بِأَنَّ رَبَّکَ أَوحی لَها »
ذات ما نیز مجموعه اعمال ماست. به سخن دیگر، تابلو ذات ما مجموعة خطوطی است که ما در روزهای زندگی آنها را کشیده‌ایم. اعمال ما از میان نمی‌رود و چنان‌که بر زمین و آسمان و دیوار و پوست بازتاب دارد؛ ذات ما را نیز می‌سازد. ذات ما خلاصة اعمال ماست. در آن هنگام ما با این ذات که همان عذاب ابدی است برانگیخته می‌شویم و مقامی در خور ندارد، مگر در آتش و با شیاطین؛ و یا اینکه با صورت انسانی برانگیخته می‌شویم و جایگاهمان بهشت است و با صدّیقان و شهدا و صالحان همراهیم.
اگر امروز بخواهید در خانه بر اساس عدالت رفتار کنید، چراغ روشنایی را بالای سر آویزان می‌کنید، کوزة آب را در یخچال می‌گذارید و زمین زیر پایتان را سنگفرش می‌کنید. آیا به سنگ ظلم کرده‌اید؟ چرا سنگفرش‌ها را بالای سرتان نمی‌گذارید؟ چرا ساعت را به پایتان نمی‌بندید؟ چرا عمامه را روی کمر نمی‌گذارید؟
هر چیزی مکانی دارد. من در روز قیامت ذاتی از ذوات هستم و مکانی دارم. جایگاه من کجاست؟ این جایگاه متناسب با ذات من است، پس عذاب من ستم نیست. به سخن دیگر، اگر خداوند ما را عذاب کند، بر ما ستمی نکرده است. با همة احترام جایگاه ما را به ما داده است. من از مجموعة اعمالم ساخته شده‌ام. مجموعة اعمالم مرا می‌سازد و به من صورت حقیقی مرا می‌دهد و مکان و یا درجات مرا در بهشت یا جهنم مشخص می‌کند. بنابراین، در روز قیامت ما اعمالمان را برابر خود می‌بینیم.
پایان پیام/
نظر شما