حجت الاسلام مهدی حائری قزوینی، محقق و پژوهشگر در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان در پاسخ به این سوال که گاه دشمن به ویژه وهابیت شبهه می کنند که اگر امامت حکمی منصوص از طرف خدا برای حضرت علی (ع) بود، چرا زمانی که مردم بعد از کشته شدن خلیفه سوم به سراغ ایشان رفتند، آن حضرت (ع) از پذیرش بیعت امتناع ورزیدند و در ابتدا قبول نکردند بر مردم حکومت کنند، گفت: میان امامت و حکومت تفاوت است و این یک مطلب است و آن هم موضوع دیگر؛ علی (ع) چه خانه نشین باشد و چه مسندنشین، باز هم امام است و با امتناع از بیعت مردم امامت ایشان زیر سوال نمی رود.
وی ادامه داد: همان طور که سایر امامان به جز امام حسن مجتبی (ع) آن هم برای دوران کوتاهی بر مسند حکومت ننشستند، اما این مطلب مانع امام بودن آنها نبود و اگر چه در زندان و محاصره و خانه بودند، اما حکم امامت آنها بر مردم از سوی خدا نصب شده بود و این با حکومت تفاوت بسیاری دارد.
مولف کتاب "سیمای حضرت مهدی (عج) در قرآن" بیان کرد: اگر علی (ع) پذیرش حکومت –نه امامت- را رد کردند، دلیل آن را هم این طور ذکر می کنند که: من اگر بر شما امارت (امیری) کنم، آن عدالت صد در صد را اجرا می کنم و شما طاقت پذیرش آن را ندارید. بنابراین این عدم پذیرش، نفی مشروط بود نه نفی مطلق و این شبهه به دلیل خلط میان مفاهیم است.
حجت الاسلام حائری قزوینی تاکید کرد: حضرت علی (ع) در نهج البلاغه اشاره می کنند به این که مردم ناگزیر هستند از داشتن امیر، خواه نیکوکار باشد یا بدکار؛ اما ایشان نمی فرمایند مردم ناگزیرند از امام خواه فاجر خواه نیکوکار! به دلیل آن که ما امام نعوذ بالله فاجر و بدکار نداریم و امام ممکن است حاکم هم باشد یا نباشد.
این استاد حوزه در ادامه عنوان کرد: همان طور که در زمان پیش از حضرت محمد (ص)، برخی از پیامبران در حالی که مردم را به راه رشد و کمال و هدایت فرا می خواندند و آنها را به سوی خدا و صراط مستقیم دعوت می کردند، به حاکمان و پادشاهان وقت نیز مشورت می دادند و آنها را در امر حکومتداری یاری می رساندند بدون آنکه خود پادشاه و حاکم باشند؛ به عبارت دیگر لزوم پیامبری تشکیل حکومت نبود اگر چه برخی از پادشاهان برای اداره امور از ایشان کمک و راهنمایی می گرفتند.
مترجم کتاب "مکیال المکارم" تصریح کرد: لذا حکومت و با امامت تفاوت دارد و حضرت (ع) تا آخرین لحظات عمر خود نیز بر این مساله تاکید داشتند که من امام شما هستم و پیامبر (ص) مرا جانشین خود بر شما قرار دادند. بنابراین نمی توان گفت مثلا موسی بن جعفر (ع) امام نبودند چون نتوانستند حکومت تشکیل دهند یا امام حسن عسکری (ع) امام نبودند به دلیل آن که خلفای عباسی ایشان را تحت نظر داشته و خانه شان را محاصره کرده بودند و آن حضرت (ع) نتوانستند حکومتی تشکیل دهند.
حجت الاسلام حائری قزوینی یادآور شد: بنابراین خلافت و جانشینی پیامبر (ص) یعنی شأنی از شئون پیامبر (ص) و ادعای امامان معصوم (ع) ما جانشینی پیامبر اسلام (ص) بود نه حکومت و این با معنای امامت تفاوت جدی دارد اگر چه با تشکیل حکومت توسط معصوم (ع)، جامعه راه سعادت را پیدا می کند.
پایان پیام/
نظر شما