به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اهواز، همزمان با سایر شهرستان ها و استان های جنوبی کشور، جشن «گرگیعان» در شب میلاد امام حسن مجتبی(ع) در حاشیه هشتمین نمایشگاه فرآن کریم خوزستان واقع در موزه هنرهای معاصر اهواز برگزار می شود.
در این مراسم کودکان اهوازی به میمنت میلاد امام دوم شیعیان، کیسه هایی بر گردن می اندازند که برای جمع آوری عیدی و شیرینی دوخته شده و سنگ های کوچکی در دو دست می گیرند و با کوبیدن آنها بر هم، اشعاری را می خوانند و طلب عیدی و شادباش می کنند.
در هشتمین نمایشگاه قرآن کریم خوزستان برای دومین سال متوالی، در شب نیمه رمضان و میلاد امام حسن مجتبی(ع)، کودکان با لباس های محلی (پسران با دشداشه های بلند و دختران با چادرهای عربی) به نمایشگاه می آیند و از سوی مسئولان فرهنگی نمایشگاه، برای پذیرایی و دادن هدایای نفیس به غرفه ای برای برگزاری این مراسم در نظر گرفته شده است.
فلسفه این مراسم، خوشحالی مردم از تولد امام حسن مجتبی(ع) به عنوان اولین نوه پیامبر(ص) است و در آن زمان به درب منزل رسول خدا(ص)، امام علی(ع) و حضرت فاطمه (س) می رفتند و تولد این امام بزرگوار را تبریک می گفتند که خوشبختانه این رسم تا امروز هر ساله برگزار شده است.
برای مثال کودکان کیسه بر گردن می گویند: «اجینه و اجینه، حل الکیس و انطینا» (ما آمدیم، ما آمدیم؛ کیسه را بگشایید و شیرینی بدهید) و یا در جای دیگری می گفتند: «مدی ایدیچ مدی ایدیچ، والله ایخلی اولیدیچ» (دست در کیسه فرو کن، دست در کیسه فرو کن، و خداوند فرزندت را حفظ کند).
قاسم منصور آل کثیر، یکی از فعالان میراث فرهنگی در خوزستان، در خصوص آیین های رمضان به خبرنگار خبرگزاری شبستان در اهواز گفت: بر خلاف تصورات موجود که هر فرهنگ، مؤلفه های نامتشابه و انحصاری را برای خود دارد، اما با تعمق بیشتر بر میراث معنوی می توان به نتایج جالب توجهی دست یافت.
وی یکی از این نتایج را یافتن وجه اشتراک و پیوند میان فرهنگ ها دانست که تنها از راه مطالعه بر میراث معنوی قابل مشاهده می شود و افزود: برای نمونه جشن گرگیعان که در میان مردم عرب مرسوم است، به همان شکل در فرهنگ مردم دزفول که فارسی زبان هستند نیز یافت می شود.
آل کثیر، با اشاره به اینکه کودکان دزفولی (اغلب دختران) در این روز به شیوه جشن گرگیعان به درب خانه های همسایه ها برای دریافت شیرینی می رفتند، خاطر نشان کرد: این رسم در میان مردم دزفول به «ثوابه یا جوابه؟» معروف است.
وی ادامه داد: در این مراسم دختران که سعی می کنند با چادر، چهره خود را بپوشانند تا دیده نشوند، درب خانه همسایه ها را می کوبند و می گویند «خاله مرادبندی، ثوابه یا جوابه؟»، همسایه نیز اگر در پاسخ گفت «ثوابه» کودکان منتظر شیرینی می ماندند اما اگر صاحب خانه بگوید «جوابه» یعنی اینکه شیرینی در کار نیست و سراغ خانه بعدی بروید.
«گرگیعان» و «ثوابه یا جوابه؟» دو نمونه از آیین هایی هستند که پیوند میان فرهنگ ها را نشان می دهند؛ شناساندن فرهنگ اقوام مختلف مسیری هموار برای چندگرایی فرهنگی ایجاد می کند که می تواند نتایج خوبی را به ثمر آورد و انتظار می رود مسئولان بخش فرهنگی استان بر این مؤلفه ها و اشتراک ها توجه بیشتری داشته باشند و با رویکردی متفاوت و معطوف تری به این آیین ها و سنت ها نگاه کنند.
پایان پیام/
نظر شما