حسین طوسی معتمد، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی منطقه 9 کشور در گفتگو با خبرنگار شبستان در بجنورد با تاکید بر پژوهش محوری در هنر به ویژه در فرهنگ عامیانه مناطق، به بررسی هنر توره گردانی در فرهنگ و هنر بومی استان خراسان شمالی پرداخت و اظهار داشت: بدون شک بررسی این رسم دیرینه سبب آشنایی با گذشته نمایشی این سرزمین در فضای مالک و زارع می باشد که خود نمایانگر هویت سازندگان عاشق و مردمانی است که آن را در خود پرورده اند.
وی در ادامه از نمایش توره به عنوان یکی از بکرترین موضوعات تاریخ تئاتر خراسان یاد کرد و گفت: توره گردانی می تواند بازگو کننده حرکت تاریخی و مسیر توره گردها از غرب به شمال خراسان و دلائل اوج این نمایش روستایی در دوره قاجار و زوال آن در نیم قرن زندگی شهری گذشته باشد.
عضو کانون محققان هنر دانشگاه گوته آلمان همچنین افزود: بررسی و تجزیه زیباشناسی، تکنیک های اجرایی، موسیقی توره، رابطه بازیگر و تماشاچی، موقعیت شخصیت ها و موضوعات توره در رهگذر فراز و فرود آن می تواند عناصری را به هنرهای ارتباطی امروز عرضه کند که کاربرد آن سبب غنای فرهنگی و تقویت هنر تئاتر و سینما است.
طوسی معتمد اظهار داشت: به نظر می رسد نمایش توره قابلیت ها و ظرفیت های پژوهشی غنی دارد که واکاوی آن، جایگاه هنری شایسته این نمایش بومی را در کنار نمایش های ایرانی از جمله تعزیه و نقالی مشخص می کند.
این استاد هنرهای ارتباطی تصریح کرد: هر چند بسیاری از رسوم و آیین های کهن بر اثر تحولات اجتماعی و گذر روزگار از خاطر جمعی اقوام محو گشته اند اما هنوز نیز می توان به برخی از آنها برخورد نمود که همچنان دربافت های سنتی فرهنگ به شکلی کامل یا شکسته جریان دارد.
وی با تاکید بر ضرورت جستجوی این آیین های کهن در بستر فرهنگی توسط پژوهشگران، تکامل تئاتر مناطق را وابسته به شناخت تاریخی و اجتماعی می داند.
دکتر طوسی خاطر نشان کرد: اهتمام محققان، کارشناسان و برنامه ریزان فرهنگی در راستای حفظ و نگه داری این آئین ها و مراسم کهن ضروری به نظر می رسد.
وی افزود: بدون شک با ثبت و بازاندیشی این‌‌گونه سنت‌های نمایشی از فراموشی آن در عرصه هنر و ارتباطات جلوگیری خواهد شد.
این پژوهشگر تئاتر و سینما یادآور شد: با توجه به اینکه در دهه های اخیر برخی از کارگردانان و طراحان تئاتر غرب محوریت نمایشنامه را به چالش کشانده و با بهره گیری از شیوه های دیگری مانند چیدمان تصویری، کاربرد نمایشی اشیا، رقص نگاری، جمع آوری قطعات پراکنده، بداهه پردازی و فضاهای صوتی و... شکل های جدیدی را در اجرا به نمایش گذاشته اند، به نظر می رسد توره گردانی با دارا بودن عناصری چون بداهه پردازی، طراحی رقص و موسیقی قومی دارای این قابلیت می باشد که در اشکال جدید اجرای تئاتر، مورد توجه بیشتری قرار گیرد.
پایان پیام/
نظر شما