به گزارش خبرنگار شبستان، در مراسم بزرگداشت مرحوم ایرج افشار، دکتر حسن انوشه، از نویسندگان معاصر کشور، با اشاره به ارتباط خود با این مرحوم بیان کرد: سابقه آشنایی من با استاد به سال 1356 باز می گردد. من در آن زمان در شهر شاهی معلم بودم. نامه ای از آن مرحوم به دستم رسید و وی از من به دلیل به نظم درآوردن تاریخ غزنویان از من تشکر کرده بود. من هیچ وقت نفهمیدم که استاد آدرس مرا از کجا پیدا کرد.
وی ادامه داد: استاد افشار در داخل و خارج از کشور دوستان دیده و نادیده فراوانی داشت و بسیاری از کسانی که امروز اظهار دوستی با وی می کنند، استاد را ندیده اند.
انوشه با اشاره به گلایه های مرحوم افشار اظهار داشت: او بزرگترین خدمت گزاران به فرهنگ ایرانی است و در پاسخ به ناسزاهایی که بعضا به او داده می شد، تبسم می زد. جالب اینکه در همان جایی که به او فحش می دادند، به عنوان چهره ماندگار انتخاب شد و وی از این مسئله ناراحت بود.
انوشه یکی از عمده فعالیت های مرحوم افشار را چاپ نامه های ادواری دانست و گفت: استاد حتی از نامه هایی که نویسندگان و حاکمان به یکدیگر می دادند نمی گذشت و آنها را به صورت مدون به چاگ رساند چرا که معتقد بود این نامه ها بخشی از تاریخ و فرهنگ ایران است.
وی با اشاره به علاقه مرحوم افشار به برخی از سیاستمداران و فعالان عرصه فرهنگ بیان کرد: استاد افشار علاقه فراوانی به دکتر مصدق، تقی زاده، مجتبی مینوی، محمدتقی دانش پژوه، زریاب خویی و... داشته و برخی از آنها نیز دوستی دیرینه داشت.
دکتر حسن انوشه در پایان بیان کرد: استاد افشار حتی از یک درخت و یک سردر امام زاده به سادگی عبور نمی کرد و اطلاعاتی درباره آن کسب کرده و آن را به صورت کتاب درمی آورد. هر نویسنده ای که در جهان کتابی چاپ می کرد، نسخه ای را برای مرحوم ایرج افشار می فرستاد.
پایان پیام/
نظر شما