به گزارش خبرنگار حوزه مهدویت خبرگزاری شبستان؛ توقیعات مقدسه حضرت مهدی (عج) به دستخط شریف خود آن حضرت صدور می یافته، و جمعی از بزرگان محدثین و وکلای حضرتش با آن آشنا بوده، و آن را می شناختند و عباراتی همچون: «فوقع بخطه، بخط اعرفه، رأیت التوقیع بخطه و...» و با توجه به اینکه در طول مدت نیابت نواب اربعه، این توقیعات به طور یکنواخت ظاهر می گشت شیوه ای کاملا مطمئن برای یقین به صدور آنها از شخص امام(ع) بود، و راه را برای افراد فرصت طلب و مغرض می بست که هرگز نتوانند نامه های جعلی به نام آن حضرت درست کنند، و مردم را به وسیله آنها فریب دهند. البته توقیعات را به خط امام(ع) معمولا بعضی از افراد معتمد مشاهده می کردند. سپس از روی آنها نسخه برداری و رونویسی می شد، یا مضمون آنها را به ذهن می سپردند، ولی بعضی از توقیعات را به اقتضای مصلحت در بین عموم شیعیان منتشر می ساختند.
حجت الاسلام جواد جعفری، استاد مرکز تخصصی مهدویت در این زمینه پاسخ می دهد:
چرا تاکنون دست خطی از امام عصر(ع) به جای نمانده است؟
در دوران غیبت صغری بیشترین خفقان علیه شیعیان حاکم بوده و حکومت دنبال یافتن کسانی بود که ادعا می شد با مهدی شیعه در ارتباط هستند. بنابراین بسیاری از جاسوسان حکومتی دنبال این بودند که نشانه ای از سازمان وکالت پیدا کنند؛ سازمانی که امام نامه ها را می گرفتند و جواب آنها را می دادند، لذا بیشترین تقیه و مخفی کاری شرط اصلی این سازمان و افراد در این نهاد بود.
یکی از این دستورالعمل ها این بود که نامه هایی که وارد می شود بعد از قرائت از بین برود و این دستور خود کسانی بود که نایبان امام عصر(ع) بودند.
در کتاب کمال الدین شیخ صدوق جلد دوم این نقل آمده که فردی می گوید من نامه ای نوشتم به نایب دوم که ایشان نامه ای را در جواب برای من آوردند و آن را برای من خواندند بعد گفتند اینهایی را که گفتم حفظ کن و نامه را پاره پاره کردند و از بین بردند.
اینکه می گویند امام زمان(ع) واسطه تمام خیرها هستند، به چه معناست؟
یکی از نکاتی که ما معتقد هستیم و ریشه قرآنی دارد این است که خداوند در عین حال که قادر است و خود می تواند مستقیما کارها را انجام دهد، ولی برای انجام برخی از کارها واسطه هایی را قرار داده و مقدر کرده که این کارها به وسیله موجودات دیگری انجام شود.
یکی از این موجودات، فرشتگان هستند. در قرآن آمده ملائکه ای که کار تدبیر و مدیریت عالم را انجام می دهند، همچنین خداوند در رابطه فرشتگانی که جان انسان ها را می گیرند، می فرماید: به مردم بگو که جان شما را ملک الموت می گیرد، این فرشته واسطه کار است.
یکی از این واسطه ها نیز امامان هستند. امام زمان(ع) در هر دورانی واسطه رسیدن تمام خیرات از خدا به انسان ها و موجودات دیگر است، امام صادق(ع) در کافی در این زمینه می فرمایند: خدا ما امامان را خزانه داران و صاحبان نعمت های خود در آسمان و زمین قرار داده، به واسطه ما درختان میوه می دهند، با واسطه ما میوه ها می رسند، رودها جاری می شوند، باران می آید و تمام گیاهان زمین رشد می کنند.
بنابراین تمام اتفاقات در روی زمین و همه خیرات به واسطه امامان انجام می گیرد. به همین خاطر است که امام زمان(ع) منبع تمام خیرات است و به ما نیز می رسد. البته این واسطه خیر بودن به معنای ناتوانی خدا نیست بلکه خود خدا مقدر کرده که کسانی واسطه باشند که همانا اهل بیت(ع) هستند.
در زمان غیبت می توان از یاری و کمک امام عصر(ع) بهره مند شد؟
اگر مردم در دوران ائمه به خدمت ایشان می رسیدند و آنها را می دیدند و سوالی می پرسیدند، برای دوران حضور است. در دروان غیبت اصل اول این است که چنین اتفاقی نیفتد، چون این دوران، دوران امتحان شیعه است که اگر شیعه امامش را نبیند آیا ایمانش را به غیب حفظ می کند. اگر او را نمی بیند او را اطاعت می کند و فرامینش را گوش می دهد.
بنابراین ثواب ها و مقام هایی که براساس روایات در این دوران برای شیعیان است، به خاطر این است که انسان امام را ندیده اطاعت می کند و بیشتر به ما توصیه شده که از راه کمک معنوی و هدایت قلبی و توسل و زیارت از امام زمان(ع) کمک بگیریم.
بنابراین اگر کسی مشتاق امام است باید ارتباط قلبی و عاطفی از راه توسل، دعا برای فرج داشته باشد و اگر کمکی می خواهد باید درخواست کند و این کمک ها با واسطه از طرف امام به ایشان برسد، در دوران غیبت ما باید با زیارت متوجه امام باشیم.
جزیره خضرا کجاست و اینکه فرزندان امام زمان(ع) در آنجا حکومت می کنند، واقیعت دارد؟
در مورد جزیره خضرا برخی از گزارشاتی وجود دارد که نقل کردند. به طور مثال در سال 522 هجری قمری و در سال 700 قمری آمده که افرادی به جزیره خضرا رفته و به خدمت فرزندان امام رسیده اند ولی این دو گزارش به لحاظ سندی بسیار ضعیف است و کسی نمی تواند به اینها اعتماد کند و ما نمی توانیم بپذیریم که چنین جایی وجود دارد.
این افراد در گزارشات خود آورده اند که ما به دریای سفیدی رفتیم که در دریای مدیترانه و شمال مراکش و جنوب اسپانیا بود و کسانی که مدعی بودند ما فرزندان امام زمان(ع) را دیده ایم.
پایان پیام/
نظر شما