به گزارش خبرنگار شبستان، دکتر محمود اکرامی فر در نشست فراخوان شعر توحیدی که از سوی انجمن ادبی امین در سرای اهل قلم نمایشگاه کتاب برگزار شد، گفت: اگر بپذیریم انسان موحد انسان هدف و دارای ساختار اعتقادی است و هر گاه این انسان به عنوان یک شاعر بر اساس عناصر خیالبرانگیز شعری سروده باشد، شعرش نمیتواند بدون اندیشه باشد. گرچه بر اساس آرای بسیاری از صاحبنظران شعر عنصری تخیلی است اما این تخیل بدون اندیشه مفهومی را نمیتواند ارایه دهد.
اکرامی فر افزود: شاعر اندیشهورز میتواند تخیل و درون خود را کنترل کند و مرزها و خطوط قرمز خود را تعیین کند و به یک تعادل درونی برسد، آنگاه میبینیم که چگونه دست به خود افشاگری میزند، من این خود افشاگری را امری مقدس میدانم زیرا دوست دارد آنچه در ذهن و درون اوست صادقانه بروز دهد.
وی تصریح کرد: در شعر معاصر باید بگویم که ما شاعران توحیدی زیادی داریم اما پرداختن به مسایل توحیدی در امور شعر و سرایش برای آنها در رأس و اولویت قرار نگرفته است. وقتی شاعر خدا اندیش باشد در درون چراغ هدایت دارد که مسیر اصلی را به او نشان میدهد.
این استاد دانشگاه در ادامه گفت: اگر در برخی از شعر معاصر گاهی با عدم پرداختن به خدا و مسایل توحیدی روبرو شدیم این دلیلی بر خداجو بودن نبودن شاعر نیست.
اکرامی فر ادامه داد: مسلمانان قلمی که شعرا هستند اگر از انسجام درونی و خدامحوری انسجام فکری و ایدئولوژیکی برخوردار باشند بیشک از درون هدایت میشوند.
وی درباره اینکه هر وصفی را توصیف حق بدانیم درست یا نه، گفت: وصف جزییات طبیعت پرداختن به مخلوقات خداوند است و کاری پسندیده است اما نمیتوان آنها را به عنوان شعر توحیدی محسوب کرد.
اکرامی فر درباره تعریف شعر توحیدی گفت: از نگاه من شعر توحیدی شعری است که برای خدا برای ذات اقدس او سروده و نوشته شود نه شعری برای نعمات خداوند، هر گاه مصدر زیبا باشد بن مصدر نیز زیبا میشود، پس بن که ما هستیم ملاک قرار نمیگیرد ملاک اصلی مصدر است و اوست که همیشه زیباست.
پایان پیام/
نظر شما