خبرگزاری شبستان: معارف قرآن بىپایان است. به تعبیر خود قرآن هر پند و حکمت، هر حکم و قانون، هر علم و دانش ریشه در قرآن دارد. حتى براى آگاهى از سرگذشت پیشینیان و سرنوشت آیندگان و دانش‌هاى آسمان و زمین باید به قرآن نگریست و به کمک اهلبیت (علیهم السلام)، از این منبع و گنجینه کامل بهره گرفت.
بهترین راه برای بهره گرفتن از معارف و هدایت قرآنی توجه به کلمات معصومین که همان راسخون در علم هستند، می‌باشد و از صدر اسلام تا کنون مسجد بهترین نقش را در تعلیم بشر در زمینه قرآن و محبت اهل بیت ایفا کرده است و افرادی که نیازمند تعلیم این معرفت الهی بودند خود را به این کانون علمی و معنوی رسانده‌اند.
احتیاج بشر به تعلیم قرآن و معرفت اهل بیت در دنیا و آخرت راه‌گشای زندگی اوست و امام صادق (علیه السلام) در این مورد می فرماید: خداوند در قرآن، بیان هر چیز را نازل کرده است. به خدا قسم هیچ چیزى را که بندگان به آن نیازمندند، فروگذار نکرده و براى مردم بیان فرموده است».
یکی از راه‌های نجات مردم در مواجهه با بلا و گرفتاری پناه آوردن به دامن خدا و اهل بیت (علیهم السلام) است و برای این منظور کافی است در جمع مؤمنانه‌ای که در مسجد شکل می‌گیرد و در آن به عبادت و تعالیم وحیانی پرداخته می‌شود، شرکت کرده و قدم‌هایی را برای رفع گرفتاری ـ که این تنها بخشی از راه نجات است ـ طی شود.
در آموزه‌های فراوانی آمده که خداوند متعال قومی را عذاب نکرده مگر به واسطه گناه و کفران نعمت و یا سکوت خوبان در مقابل خطای آن قوم. به تعبیر دیگر وقتی قومی به فعل قوم خود راضی شد، انگار که با آنان در عذاب شرکت خواهد کرد و اگر آتشی در جنگل بیافتد، تر و خشک همه با هم می سوزنند پس لازم است دوستان خدا در مساجد جمع شوند و با به کارگیری تعالیم الهی بلا را از قوم دور کنند.
امام صادق (علیه السلام) در این باره مىفرماید: برشماباد قرآن! هر آیهاى را که یافتید که گذشتگان، با عمل به محتواى آن آیه نجات یافتند، شما هم به آن عمل کنید و هر آیه را دیدید که بیانگر هلاکت پیشینیان است، شماهم از آن (عامل هلاکت) بپرهیزید».
این شیوه برخورد با آیات قرآن، سودمندترین شیوه اى است که در عمل فردى و اجتماعى مسلمانان اثر مىگذارد. دقت کنید که فرمان سفارش معصوم (علیه السلام) نیز در راستای هدایت بشر است یعنی؛ مؤمن مادامی که خود را با قرآن و سیره معصومین تنظیم کند همواره در مسیر روشن راستی و صداقت قرار خواهد گرفت و عاقبت به خیر می‌شود. البته بسیارند آنان که در شکل و ظاهر به قرآن مىپردازند و در وراى جلوههاى ظاهرى قرآنى، عمل به قرآن مطرح نیست. این‌گونه برخورد تشریفاتى و مراسمى و شکلى با قرآن، در شأن کلام الهى و منشور آسمانى نیست.
امام صادق (علیه السلام) در این مورد فرموده‌اند: کسى که حافظ قرآن و عمل کننده به آن باشد، همراه با سفیران والامقام و نیکوکار الهى (فرشتگان مقرب) خواهد بود». ضرورت آموختن قرآن نیز در کلام آن حضرت مطرح است. مىفرماید: سزاوار است که مؤمن نمیرد، تا آن که قرآن را آموخته باشد، یا در حال و مسیر فراگرفتن قرآن باشد». امام صادق (علیه السلام) در مورد اهمیت تعلیم قرآن مى فرماید: هرجوان مؤمنى که قرآن بخواند، قرآن با گوشت و خون او در مى آمیزد و خداوند او را با فرشتگان بزرگوار همراه مى سازد و قرآن روز قیامت نگهدارنده او (از دوزخ) خواهد بود».
اگر نواى خوش قرآن از مساجد و خانه‌ها به گوش برسد و صبح و شام، جوانان صاحبدل و روشن ضمیر، همدم کتاب خدایى اند و لحظات خویش را با انس با قرآن سپرى مى کنند، مشمول رحمت خدا و هدایت قرآنى مى شوند. این‌گونه مساجد و خانه‌های نورانى از تلاوت، در آسمان‌ها تابان و فروزان است. امام صادق (علیه السلام) در مورد خانه‌هایی که در آنها قرآن تلاوت می‌شود، مى فرماید: خانه اى که یک فرد مسلمان در آن قرآن تلاوت مىکند، براى اهل آسمان نورانى دیده مىشود، همچنان که مردم دنیا در آسمان ستاره درخشان را مىبینند.
هدایت انسان‌ها به سمت رشد و ارتقا زندگی، با توجه به قرآن کریم و نیز آشنایی با سیره رسول اکرم و اهل بیت (علیه السلام) است: اهل بیت (علیه السلام) مصادیقی کامل برای تاسی و پیروی مؤمنان هستند. آنان پیشوایان الهی و برگزیده از جانب خدا هستند؛ حتی اگر مردم آنها را نشناسند و به آنها اقتدا نکنند.
خداوند پیشوایان را حجت خود بر مردم قرار داد. حجت بودن آنها به این معناست که دیگران نباید پیش‌تر و تندتر از آنها حرکت کنند. هیچ کس نباید احساس کند که پیروی از پیشوایان باعث سرافکندگی یا عقب‌ماندگی او در راه خدا خواهد شد. محبت محمّد و آل محمّد سفارشی برای هدایت عاقبت بخیری افراد ذکر شده است به گونه ای که اگر فردی با این محبت از دنیا برود حکم شهید را خواهد داشت.
در عرصه اسوه‌پذیری از اهل بیت (علیه السلام) هر چند به گرد پای آنها نیز نمی‌رسیم؛ اما چنین نگرشی هرگز نباید باعث یأس و ناامیدی و ایجاد مانعی در اسوه‌پذیری از ایشان شود. اوج عروج اهل بیت (علیه السلام) رفیع‌ترین مقام انسانی، همواره باید برای اسوه‌پذیری امیدوارکننده و نشاط آفرین باشد؛ چرا که اصلی‌ترین مایه قوام و شکل‌گیری شخصیت این بزرگواران اراده و اختیار آزاد آنان بوده است. نهایت تأثیر مجموعه عوامل دیگر مانند وراثت، محیط، استعدادهای فطری و عوامل غیبی این است که شناخت‌ها و گرایش‌های فطری آنان را تقویت یا تضعیف کند و زمینه را برای انتخاب و اختیار آزادانه آنها ـ امامان معصوم (علیهم السلام) ـ فراهم نماید و شکوفایی استعدادهای فطری ایشان را سرعت بخشد.
توجه به این نکته ضروری است که معصومین در آن دسته از خصوصیات و ویژگی‌هایشان که منحصر به فرد آنان می‌باشد، الگو نمی‌باشند؛ اما در هزاران عرصه انسانی با همگان مشترک‌اند. هرچند اختلاف مراتب و درجات آنان قابل انکار نیست و در همین عرصه‌هاست که الگوی زندگی ما می‌باشند (عرصه‌هایی چون عقل، بندگی و عبادت، روابط اجتماعی، غرایز و شهوات، فطرت و...).
بهترین محیط‌های که می‌تواند وراثت و استعداد را تحت تأثیر قرار بدهد، مساجد و نهاد خانواده هستند؛ چرا که در این محیط‌های معنوی و توحید‌مدار به تربیت با حب محمّد و آل محمّد (علیهم السلام) رشد می‌کنند. ولایت اهل بیت (علیهم السلام) ثقل اصغر است؛ یعنى عترت پیامبر (علیهم السلام) نیز همین‌گونه است: یعنى عترت با حقیقت قرآن یکى است. اگر چنانچه حقیقت ولایت هم در قلب کسى باشد او هم تحمل‌پذیر نیست.
پیامبر و اهل بیت ما اول شخصیت‌های عالم هستند. حتی در روایت است که انبیاء سابق را با پیامبر و ائمه ما مقایسه نکنید این تعبیر در روایات آمده و خیلی هم عمومیت دارد، نباید هیچ کسی را کنار اینها گذاشت. جبرئیل با همه عظمت و مقامش گهواره جنبان حضرت زهراء است و می‌گوید من خادم این خانه هستم. امام حسین (علیه السلام) هم در روز عاشوراء می‌فرماید: جبرئیل خادم ما اهل بیت است». در روایت هست که وقتی حضرت موسی عظمت پیامبر را دید گفت: خدایا من را از امت این پیامبر قرار بده.
علاقه و عشق و محبت و رابطه با اهل بیت (سلام الله علیهم) یک امر صد در صد قرآنی است. در حریم حضرت حق عنوان روزی دارد. در کتاب خداوند به عنوان نعمت از آن یاد شده است. در قیامت هم همین محبت همین عشق و همین علاقه و همین رابطه برای باز کردن هشت در بهشت کلید است. چون در روایات ما هست که به این‌گونه روزی‌داران در قیامت گفته می‌شود: به خواست خدا، از هر دری که می‌خواهی وارد بهشت شو». معلوم می‌شود، ارتباط با اهل بیت (سلام الله علیهم) آزادی می آورد. آدم را از بردگی نجات می‌دهد و در جنگ اکبر انسان را پیروز می‌کند.
نتیجه‌گیری
این نشان از مقام والای اهل بیت (علیهم السلام) است. قرآن و اهل بیت دو عدل یکدیگرند و هر کدام از دیگرى جدا نخواهد شد و این که این محبت و معرفت اگر در انسانی جمع شود او را به بهشت که آرزوی مؤمنان است می‌کشاند و بهترین بستری که می‌تواند این معرفت را برایش فراهم آورد. بعد از نهاد خانواده، مسجد و مؤمنان اهل مسجد هستند.
پایان پیام/
نظر شما