به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اصفهان، سال گذشته در همین ایام بود که مردم دیار نصف جهان برای آخرین بار رودخانه شهر خود را پرآب دیدند، رودخانه ای که نسل های پیشین با آن زندگی کردند و هم نسل های ما با آن بزرگ شدند و حافظ شیرازی از آن با عنوان آب حیات یاد می کند.
این روزها مردم اصفهان حال و روز خوبی ندارند، پارک هایی که همیشه میزبان بسیاری از اصفهانی ها بود این روزها از گذشته خلوت تر شده اند، به همین منظور بر آن شدیم تا گزارشی از زاینده رود بنویسیم.
از انتهای پارک جنگلی ناژوان شروع می کنیم، پارکی که این روزها هر لحظه در خطرات بی آبی و خشکسالی به سر می برد، می رویم به سمت باغ پرندگان، پرندگان آرام هستند و در سکوت تعداد مراجعان.
یاغبانی می گوید این روزها نسبت به سال های قبل ناژوان خلوت تر شده است، وی از روزهایی یاد می کند که از ساعات ابتدایی بامداد در کنار رودخانه حضور داشته و به کارهای خود مشغول بوده است؛ وی از حضور مردم در ساعات ابتدایی می گفت، از جوانانی که در زمین والیبال ساحلی بعد از طلوع تا غروب آفتاب به والیبال می پرداختند و از جوانان و نوجوانانی که دوچرخه سواری می کردند.
کمی آن طرف تر می رویم، به تله سیژ می رسیم، در پارک جنگلی ناژوان، تله سیژی وجود دارد که می توانست لحظاتی رویایی خلق کند، اما افسوس که وقتی سوار بر آن می شویم فقط و فقط بستر خاکی رودخانه را در کنار درختان تنومند و سر به فلک کشیده ناژوان که هرلحظه چشم انتظار جاری شدن آب هستند، می بینیم.
پل مارنان، سی و سه پل، پل خواجو و پل شهرستان و دیگر بناهای تاریخی اصفهان نیز در معرض خطر قرار گرفته اند، جایی که ناصر حاجیان، کارشناس هیدرولوژی و آب با اشاره به نشست نزدیک به یک متری زمین در بخشهایی از شهر اصفهان با خشکی چاههای آب، معتقد است: به زبان ساده باید گفت که اگر تاکنون بناهای تاریخی اصفهان از جمله میدان نقشجهان، سی و سه پل و پل خواجو نشست نکردهاند، معجزه رخ داده است.
وی با اشاره به اهمیت افزایش ضریب اطمینان بناهای تاریخی اصفهان با ادامه خشکی زاینده رود، ادامه داد: در اکثر مواقع پس از ایجاد خسارت در یک بنا و ترمیم دوباره آن ضریب ایمنی سازه افزایش مییابد اما در بناهایی مانند میدان نقش جهان و پلهای تاریخی نباید منتظر آسیب رسیدن به بنا شویم و سپس ضریب اطمینان سازه را افزایش دهیم اما به نظر میرسد عده ای منتظرند تا خسارت اتفاق بیفتد و بعد تصمیم گیری کنند.
این کارشناس هیدرولوژی ادامه داد: برخی معتقد هستند که با خشکی زاینده رود خطری متوجه بناهای تاریخی اصفهان نیست در حالی نشست زمین در اصفهان قطعی است و حتی ترکهایی روی پلهای تاریخی اصفهان و بناهای تاریخی میدان نقش جهان دیده میشود.
از آثار باستانی که بگذریم به آلودگی های زیست محیطی شهر اصفهان می رسیم، آلودگی هایی که اگر زاینده رود بقا داشت، بدون شک حال و روز بهتری داشت، از بین رفتن فضای سبز در سطح شهر اصفهان و به خصوص از بین رفتن باغ ها و باغچه های در حاشیه شهر اصفهان باعث بیشتر شدن آلودگی هوا شده است و زمانی که هوا آلوده باشد بیماری های قلبی و تنفسی روند روبه رشدی خواهد گرفت و کم کم نصف جهان باید آماده کسب عناوینی همچون پاینخت بیماری های قلبی و تنفسی باشد.
اینجا همه دلتنگ هستند، دلتنگ رودخانه ای هستند که بازگشت مجدد آن همتی به وسعت رودخانه زاینده رود می طلبد.
نابودی حیات اجتماعی، اقتصادی و آثار تاریخی اصفهان در اثر خشکی زاینده رود دور از انتظار نیست
خسرو کسائیان، رییس اتاق بازرگانی اصفهان با بیان اینکه نابودی حیات اجتماعی، اقتصادی و آثار تاریخی اصفهان در اثر خشکی زاینده رود دور از انتظار نیست، گفت: کمیته آب با حضور اساتید دانشگاه و کارشناسان خبره منابع آب تلاش کرده راهکارهایی کوتاه و بلند مدتی را جهت احیای زاینده رود ارائه کند و هیات نمایندگان اتاق خواستار تسریع در اجرایی شدن این راهکارها با همکاری سازمان های دولتی و نمایندگان مجلس است.
وی از تشکیل کارگروه های تخصصی زیر نظر کمیته آب شامل کارگروه های رسانه، حقوقی، آمار و اطلاعات خبر داد و گفت: باید از تمامی ظرفیت ها برای احیای این رودخانه که حیات استان اصفهان را مورد تهدید قرار می دهد، استفاده کرد.
تشکیل کمیته آب در کمیسیون امنیت ملی مجلس
حسن کامران، نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه مدیریت یکپارچه آب یک قانون است، اظهار داشت: جلوگیری از چاه های غیرمجاز، تغییر نوع و الگوی کشت، صرفه جویی در مصرف آب و ساماندهی حوزه زاینده رود، از جمله راهکارهای برون رفت از وضعیت موجود آب زاینده رود است.
وی افزود: احداث سد بر روی تونل سوم کوهرنگ را از طریق اوراق مشارکت در مجلس پیگیری کرده ایم و 200 میلیارد تومان برای احداث این سد پیش بینی شده و اگر اعتبار در اختیار پیمانکار قرار داده شود اجرای آن سریع انجام خواهد شد.
وی از تشکیل کمیته آب در کمیسیون امنیت ملی مجلس خبر داد و افزود: در کمیسیون امنیت ملی موضوع آب را مطرح کردیم چرا که وضعیت آب در آینده نگران کننده است.
آیا برای نسل بعد خود تعریف خواهیم کرد که روزگاری اینجا رودخانه ای بود که همیشه پر از آب بود و تفریح ما به جای هم نشینی با اینترنت، غذا دادن به پرنده های مهاجر آن بود؟ آیا برای آنها خواهیم گفت که قایق هایی بود که سوار آنها می شدیم؟ آیا می گوییم که ماهیگیران اصفهان در کنار زاینده رود ماهی می گرفتند؟
راستی کم کم باید به فکر تاسیس و احداث موزه زاینده رود باشیم؟ آیا باید زاینده رود را به تاریخ بسپاریم و در زوایای اذهان پدربزرگ ها و مادربزرگ به جستجوی آن بپردازیم؟
به نظر شما روزی خواهد آمد که بازهم بتوان اشعار شاعران نصف جهان را دوباره در کنار زاینده رود زیر لب زمزمه کنیم و قدم بزنیم؟
و در پایان باید بگوییم، اصفهان پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی چند سالی است که با خشکی زاینده رود دست و پنجه نرم می کند و اصفهانی ها همیشه چشم انتظار رسیدن آب به لب های خشک زنده رود هستند و این موضوع همت و پیگیری بیشتر مسئولان را می طلبد.
پایان پیام/
نظر شما